The Limit

Caveman Logic

Svart Records (2021)
Από την Ελένη Λιβεράκου Eriksson, 19/03/2021
Όταν ξέρεις πως δεν υπάρχουν όρια στα μπαρουτοκαπνισμένα rock!
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Γράπωμα από τη μούρη με το «χαίρεται» χωρίς προειδοποίηση. Κοινώς μας έπιασε στον ύπνο (τον αιώνιο όπως φαίνεται), και φυσικά πού να τολμήσουμε να ζητήσουμε και τον λόγο. Τι να ρωτήσουμε; Γιατί Mr Bobby Liebling έβγαλες μια από τις κορυφαίες δισκάρες τής χρονιάς; Γιατί καυτηριάζεις τα «πάντα» μας; Και πάνω απ' όλα, πώς τόλμησες να μας δώσεις κλωτσιά στα πισινά Mr, γιατί μας ξυπνάς δηλαδή; Άσε μας εκεί στις σπηλιές μας να μουχλιάζουμε και να αδρανούμε τόσο, όσο στο τέλος να έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε τη δύναμη τής μούχλας. Πέρα από τον αυτοσαρκασμό για την πλανητική κατάντια τού ανθρώπινου είδους, θα ήθελα να σου πω Mr Bobby ότι εσύ και η παρέα σου, πέσατε πάνω στην πιο κατάλληλη στιγμή. Σαν βόμβα μεγατόνων και μας στραπατσάρατε. Το "Caveman Logic" μόλις έφτασε. Χτυπάει την πόρτα και με αποφασιστικότητα περνάει μέσα, και τοποθετείται εκεί που θα μείνει και θα δοξάζεται για τα επόμενα χρόνια σαν μια μουσική επαναστατική στιγμή μέσα στο άκαμπτο '21.

Οι κύριοι Bobby Liebling (Pentagram) και Sonny Vincent (Testors), αποφάσισαν να μας τρελάνουν και είπαν: «Δεν φτιάχνουμε ένα δισκάκι που θα ξεσηκώσει λιγάκι τον κόσμο;» Χα, και τι νομίζετε, ότι τους πήρε και πολύ ή πάσχισαν ιδιαίτερα γι' αυτό; Το να γράψουν το "Caveman Logic" με δώδεκα υπερκομματάρες που δεν υπάρχει στιγμή ησυχίας μέσα του, και να κρατάει το ενδιαφέρον και την ένταση τού ακροατή από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι και το τελευταίο, για τις παλιοσειρές αυτές δεν είναι επίτευγμα. It's just an ordinary day, baby. Όταν ο Bobby Liebling ξεκίνησε από την αμερικάνικη underground σκηνή με τους Pentagram το 1970, μεγάλο ποσοστό των μουσικόφιλων και ακροατών σήμερα των The Limit, δεν είχαν ιδέα πως υπάρχει στη γη αυτός ο άνθρωπος. Δεν είχαν γεννηθεί καν. Βέβαια, πολλά διαδραματίστηκαν από τότε και το όνομα έγινε θρύλος, ο Mr Bobby «καθάρισε» με τις υποθέσεις του και τώρα είπε να ξεμουδιάσει λίγο.

Liebling και Vincent κάνουν ένα μπερδεμένο κουβάρι τα doom metal και punk rock και ψάχνω να βρω τι υπάρχει σαν κι αυτό που να συνδυάζει την αμεσότητα, τη δύναμη, την ενέργεια, την ωμότητα. Το ταλέντο, την έμπνευση, την αυθεντικότητα. Να τα βάζουν όλα αυτά στο μεγάλο καζάνι, να φτιάχνουν το πιο εκρηκτικό μείγμα και να μας λούζουν στο τέλος από πάνω μέχρι κάτω. Βέβαια, δεν είναι μόνοι τους στη δημιουργία αυτή. Ο Jimmy Recca (The Stooges) τραβάει τις σιδηροδρομικές μπασογραμμές του, συν τον Hugo Conim στις κιθάρες και τον João Pedro Ventura στα ασταμάτητα τύμπανα. Conim και Ventura έρχονται από την Πορτογαλία και την doom metal μπάντα τους Dawnrider. Συμπληρώνεται ο κακός χαμός με δυνάμεις που εισχωρούν στην -ήδη καταστροφική για μας- εμπειρία που ζούμε. Οι Fabian Dee Damners (UDO), Nils Finkeisen (Die Krupps) και Paul Simmons (Bevis Frond) βάζουν και τις δικές τους κιθάρες σε κομμάτια.

Φωνές, ομιλίες, κραυγές και βρυχηθμοί, κιθάρες που δεν παίρνουν ανάσα, ασταμάτητοι ρυθμοί hard rock 'n' roll, punk, garage ξεπατώματος, τυλιγμένα σε μια απίστευτη φρενίτιδα με κορδέλα doom. Αν, ακούγοντας το "Black Sea" ψυλλιάστηκες τι έρχεται, σου δίνω κάθε δικαίωμα στη φαντασία για το τι επακολουθεί. Το δεύτερο κομμάτι που ήδη υπάρχει στον «σωλήνα» είναι το "Kitty Gone". Πρέπει κάποιος να είναι αμαθής, αφελής (ή κουτός το λιγότερο) για να τολμήσει να αμφισβητήσει την αυθεντικότητα του rock, κυρίως όταν αυτό μυρίζει μπαρούτι.

Όσο και να προσπαθώ, δεν μπορώ να λύσω τον κύβο τού Ρούμπικ (ποτέ δεν μπόρεσα) που με έχωσαν οι The Limit. Αλλά να σου πω, δεν θέλω κιόλας. Με εξιτάρει, το πώς αυτό το άλμπουμ βγήκε έτσι, και μπορεί να ακουστεί φανατικά και να γίνει εθισμός με τόση ευκολία και άνεση. Αφήνω τα υπόλοιπα στο super group και εγώ απολαμβάνω χωρίς την παραμικρή δυσφορία τη λέξη, «επανάληψη». Στο repeat θα κυλήσει το "Caveman Logic". Η αγορά του είναι επιτακτική και το λιώσιμό του αναμφίβολο. Ξέρουμε ήδη ότι τα μουσικά συστατικά που κατασκευάστηκε αυτό το άλμπουμ έρχονται από τα βάθη των χρόνων, και μέχρι σήμερα έχουν υποστεί τα χίλια μύρια όσα. Αλλά τι έγινε τελικά στη διαδρομή; Πώς αδράνησαν τα πράγματα; Πού χάθηκε το τόπι; Μάλλον σταμάτησε στα πόδια τού Mr Liebling και τράβηξε ένα βολέ που θα προσγειωθεί στις 9 Απριλίου. Πρωτόγονο και άμεσο που μιλάει κατευθείαν στην ψυχή, κάνει το αίμα να βράζει και το σώμα να τραντάζεται. Πόσο συχνά νιώθετε κάτι τέτοιο;

Facebook
Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET