Stake

Η νέα βελγική σχολή είναι εδώ. Από που να αρχίσεις; Amenra, Brutus, Psychonaut, Oathbreaker, Hippotraktor, Briqueville, Stake. Όλοι οι παραπάνω είναι μπάσταρδα τέκνα των ιστορικών και αγαπημένων dEUS, οι οποίοι τυγχάνουν ακόμα και σήμερα Μαοϊκής (sic) αποδοχής από το Ελληνικό εναλλακτικό κοινό. Η πρώτη επαφή με τους Stake, γνωστούς παλαιότερα και ως Steak number Eight, ήταν το καλοκαίρι που μας πέρασε στο ArcΤangent Festival, όπου κάποιοι μιλούσαν γι’ αυτήν την ανερχόμενη post-grunge μπάντα με το ιδιαίτερο attitude που συναντάμε στη straight edge σκηνή. Όλα αυτά τα είχε προβλέψει πριν από καιρό ο Θεοδόσης Γενιτσαρίδης όταν είχε γράψει κάποια πολύ ενθαρρυντικά λόγια για το "Τhe Hutch" που κυκλοφόρησε με την υποσχετική της κραταιάς Indie Recordings (Cult of Luna / Solefald). Οι κύριες επιρροές των Steak Number Eight εκείνης της περιόδου ήταν οι Pelican, οι πρώιμοι Mastodon, οι διαστημικοί Rosetta και οι θεοί Isis.

Άλλαξαν λοιπόν το όνομα τους και με το "Critical Method" του 2019 αποκρυστάλλωσαν τρόπον τινά το καλλιτεχνικό τους όραμα και ξεκαθάρισαν τις ισορροπίες δυνάμεων εντός της μπάντας. Σε σχέση με το πρότερο βίο τους, οι Stake του "Love, Death and Decay" έχουν συλλάβει ένα concept λιγότερο ανθρωποκεντρικό, απλώνοντας τα πόδια τους σε πολυσυλλεκτικούς χάρτες, ενώ η βαρύτητα, δηλαδή το heaviness, αδρανοποιείται με το πέρας των ακροάσεων. Κάνοντας υπόθεση εργασίας μάλλον θα κερδίσουν αρκετούς νέους οπαδούς εγκαταλείποντας με τόλμη το απατηλό μονοπάτι του άμεσου αποτελέσματος. Η εκτεταμένη χρήση του χώρου καταφέρνει να αιωρεί τις κιθάρες σχεδόν κινηματογραφικά, θυμίζοντας ενίοτε σκηνές από ταινία του Andrei Tarkovsky. Παράλληλα ο τραγουδιστής Bret Venneste αρπάζει σαν καρχαρίας ότι περισσεύει, μόνο για να το ξεράσει διανθισμένο πλέον σε πολύχρωμα πιάτα.

Με το εναρκτήριο ομώνυμο "Love, Death and Decay" οι Βέλγοι σε ταξιδεύουν στο δυτικό μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών και την κοσμογονική επιρροή της Hydra Head του Aaron Τurner που κρατούσε επιλεκτικά τα καλύτερα στοιχεία από δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους, αυτούς του prog και της hardcore punk σκηνής. Στo "Deliverance Dance" η πυκνότητα του ήχου διαλύεται επικίνδυνα σε μια ρευστή και πολύχρωμη ουσία πριν την καταπιεί η δύνη που απαντάται οπτικά στο εξαιρετικό εξώφυλλο του δίσκου. Στο πειραματικό "Zone Out" οι Deaf Kids παντρεύονται στον τέλειο γάμο συνοδεία progressive ρυθμών, για να λατρέψουν όλοι εν χορώ τον μηδενισμό, γύρω από το τοτέμ των Faith Νo Μore.

Στο "F*ck My Anxiety" οι Stake αγκαλιάζουν με κάθε ευκαιρία την εσχατολογία που αντιπροσωπεύει το Punk. Γενικά δε φοβούνται να σηκώσουν το μεσαίο δάκτυλο και το κάνουν πειστικά, δίχως να επιδιώκουν την επιβεβαίωση. Το "Queen in the Teeth" είναι η περήφανη Ευρωπαϊκή απάντηση στo πορωτικό alterνantive metal των πρώιμων Μoon tooth, ενώ το proggy "Deadlock Eyes" φλερτάρει ανα διαστήματα και με το εφευρετικό Καλιφορνέζικο sludge των Cave-In και των Helms Alee. Το Mastodon-ικό "Ray of The Sun" ξεκινάει ως άτυπο blues και σταδιακά εξελίσσεται σε post κατακερματισμό. Μπορεί οι οκτώ ιστορίες του "Love, Death and Decay" να ξετυλίγονται από κοινή αφετηρία όμως καταλήγουν σε διαφορετικούς τερματικούς. Μάλιστα δεν λείπουν και οι στιγμές που το finish φαντάζει όχι μόνο μακρινό αλλά και αβέβαιο. Εδώ πολύ περισσότερη σημασία έχει το ίδιο το ταξίδι ως αυτοσκοπός, και αν η ψυχή σου είναι πράγματι τέτοια, δε θα ζημιωθείς για την επένδυσή σου.

Spotify
Bandcamp