Ο Χρήστος Καραδημήτρης είναι υπέρμαχος της φράσης του Νίτσε πως «χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος». Μέσα από το Rocking.gr διοχετεύει την ανάγκη επικοινωνίας για θέματα γύρω από τη μουσική, μιλώντας...
Μερικές φορές νιώθω λες και είμαι αναγκασμένος να βλέπω παιχνίδια της Β' Εθνικής, όταν πρέπει να αφιερώσω ακροάσεις σε συγκροτήματα σαν τους Γάλλους Spheric Universe Experience. Γενικά, υπάρχει πάθος, μπορεί να βρεις ταλέντα, αλλά όταν ξέρεις ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα θα μπορούσες να παρακολουθείς στο δίπλα κανάλι Premier League μπορείς και να εκνευριστείς.
Βεβαίως, κάποιες μπάντες Β' κατηγορίας όχι μόνο μπορεί να ανέβουν αύριο στην πρώτη, αλλά και να πρωταγωνιστήσουν, μόνο που κάτι τέτοιο δεν το βλέπω να γίνεται με τους Spheric Universe Experience στο progressive metal. Τουλάχιστον όχι με το νέο τους άλμπουμ, "The New Eve". Μπορεί να ξέρουν μουσική, όμως απέχουν πολύ από το να σταθούν σε top επίπεδο και, κρίνοντας από το γεγονός ότι αυτό είναι το τέταρτο άλμπουμ τους, δεν είμαι και τόσο βέβαιος τι προοπτική έχουν να το καταφέρουν στο μέλλον.
Οι παραλληλισμοί με τους Dream Theater της εποχής του "Awake" που διάβασα έφεραν στο μυαλό μου το γνωστό meme, «bitch, please», καθώς συνθετικά δεν είμαι σίγουρος καν για το αν οι περισσότερες ιδέες θα είχαν θέση σε κάποιο προσωπικό άλμπουμ του James Labrie. Το δυνατό σημείο της μπάντας είναι η παραγωγή που είναι πραγματικά καλή, καθώς επίσης κάποια επιμέρους τεχνικά σημεία μέσα στο άλμπουμ, όπως το «Nintendo» σόλο του "Escape" ή το lead του "Self Abuse", αλλά γενικά διακατέχεται μάλλον από έλλειψη πρωτοτυπίας και απουσία μελωδιών που να μπορούν να αποτυπωθούν στον ακροατή.
Το "The New Eve" θα μπορούσε ενδεχομένως να αποτελέσει ένα σχετικά ευχάριστο άκουσμα σε οπαδούς του τεχνοκρατικού progressive metal και συγκροτημάτων όπως οι Symphony X ή οι Pagan's Mind, αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι θα μπορέσει να καταφέρει κάτι περισσότερο από αυτό.
Βεβαίως, κάποιες μπάντες Β' κατηγορίας όχι μόνο μπορεί να ανέβουν αύριο στην πρώτη, αλλά και να πρωταγωνιστήσουν, μόνο που κάτι τέτοιο δεν το βλέπω να γίνεται με τους Spheric Universe Experience στο progressive metal. Τουλάχιστον όχι με το νέο τους άλμπουμ, "The New Eve". Μπορεί να ξέρουν μουσική, όμως απέχουν πολύ από το να σταθούν σε top επίπεδο και, κρίνοντας από το γεγονός ότι αυτό είναι το τέταρτο άλμπουμ τους, δεν είμαι και τόσο βέβαιος τι προοπτική έχουν να το καταφέρουν στο μέλλον.
Οι παραλληλισμοί με τους Dream Theater της εποχής του "Awake" που διάβασα έφεραν στο μυαλό μου το γνωστό meme, «bitch, please», καθώς συνθετικά δεν είμαι σίγουρος καν για το αν οι περισσότερες ιδέες θα είχαν θέση σε κάποιο προσωπικό άλμπουμ του James Labrie. Το δυνατό σημείο της μπάντας είναι η παραγωγή που είναι πραγματικά καλή, καθώς επίσης κάποια επιμέρους τεχνικά σημεία μέσα στο άλμπουμ, όπως το «Nintendo» σόλο του "Escape" ή το lead του "Self Abuse", αλλά γενικά διακατέχεται μάλλον από έλλειψη πρωτοτυπίας και απουσία μελωδιών που να μπορούν να αποτυπωθούν στον ακροατή.
Το "The New Eve" θα μπορούσε ενδεχομένως να αποτελέσει ένα σχετικά ευχάριστο άκουσμα σε οπαδούς του τεχνοκρατικού progressive metal και συγκροτημάτων όπως οι Symphony X ή οι Pagan's Mind, αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι θα μπορέσει να καταφέρει κάτι περισσότερο από αυτό.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
