Silva Nigra

Προσπερνώντας το άτεχνο και παιδικό εξώφυλλο, έβαλα το promo των Silva Nigra στο cd player περιμένοντας να δω αν η μουσική τους θα διαψεύσει τη σιγουριά μου για άλλο ένα μέτριο black metal δίσκο. Το σχήμα που μας έρχεται από τη μακρινή Κροατία παρουσιάζει το τέταρτο full length album του, ονόματι "Epocha".

Η ακρόαση ξεκινά με ένα intro ακατανόητου ήχου και μπαίνει το πρώτο κομμάτι του δίσκου. Ανατολίτικο riff, ωραίος ρυθμός και πολύ κοπάνημα. Ωραίοι σκέφτομαι, μάλλον βιάστηκα να κατακρίνω. Δεύτερο track και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Μονότονο drumming, το ίδιο riff ξανά και ξανά και φωνητικά ομολογουμένως κουραστικά. Για να μην τα πολυλογώ, αν εξαιρέσουμε λίγα mid tempo σημεία, όλος ο δίσκος κινείται στο ίδιο μοτίβο.

Οι Silva Nigra παγιδεύονται στο raw black metal ύφος που θέλουν να ακολουθήσουν, το οποίο πολλοί προσπάθησαν να παίξουν, αλλά λίγοι το έκαναν σωστά.
Φυσικά η λέξη πρωτοτυπία δε χάνει την υπόσταση της μόνο στο μουσικό κομμάτι αλλά και σ' όλο το image που υιοθετεί η μπάντα, για να μην αναφερθώ στα γραφικά ψευδώνυμα που χρησιμοποιούν (Hellthrone, Skullthrone και άλλα γραφικά) και στον πόλεμο που έχουν κηρύξει (και αυτοί) στο χριστιανισμό.

Κλισαρισμένα πράγματα με λίγα λόγια, που δεν έχουν ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης, ειδικά σε μια χρονιά με τόσες καλές black metal κυκλοφορίες. Προτιμήστε κάτι άλλο.