Seventh Avenue

Οι Seventh Avenue είναι αναμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα γερμανικά group του νεότερου euro power. Μέσα σε διαστήματα λιγότερο των 9 ετών έχουν φτιάξει ένα αξιοπρεπές όνομα στο metal χάρτη. Ξεκίνησαν το 1995 τη δισκογραφική τους παρουσία με το album "Rainbowland", συνέχισαν με τα full length albums "Tales Of Terror" το 1997, "Southgate" το 1998 και "Between The Worlds" το 2003, καθώς επίσης και το EP "Goodbye" το 1999. Mουσικά γνώρισα το group με το "Southgate" album του, το οποίο μου έκανε αρκετά καλή εντύπωση.

Με σαφείς επιρροές και αναφορές στη δοξασμένη δεκαετία του 1980-1990 (κρίμα που ο χρόνος δεν σταμάτησε για κάποιους εκεί...) και με έμφαση στην μελωδία, με κέρδισε από τη πρώτη στιγμή. Album με album προσπαθούν να κάνουν ένα βήμα παραπάνω ώστε να φτάσουν στη καταξίωση. Εκτός αυτού και λόγω του περσινού τους εγχειρήματος "Between The Worlds" το οποίο είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία τους δόθηκε η ευκαιρία να παίξουν σε πολλά ευρωπαϊκά clubs live αποσπώντας πάντα ένα ζεστό χειροκρότημα από τον κόσμο, ο οποίος τους "αγκάλιασε" από την πρώτη στιγμή. Έχοντας παράλληλα και την αμέριστη υποστήριξη του Τύπου και του ραδιοφώνου προσπαθούν να φτάσουν στην κορυφή.

Φέτος κυκλοφόρησαν το 5ο full length album τους "Eternals" σίγουρα προσπαθώντας να αποδείξουν ότι αξίζει η βαβούρα που υπάρχει γύρω από το όνομα τους. Το album αποτελείται από 12 συνολικά συνθέσεις εκ των οποίων οι 10 είναι "καθαρά" τραγούδια (τα υπόλοιπα 2 είναι το intro και μια instrumental σύνθεση). Όλη η νέα τους προσπάθεια δεν απέχει πολύ από τις προηγούμενες δουλειές τους. Γρήγορα αλλά και πιο αργά κομμάτια τα οποία βασίζονται στη μελωδία που τείνει να γίνει το σήμα κατατεθέν του group, προσελκύουν από τη πρώτη στιγμή τον metal ακροατή. Το νέο album του group έχει όμως μια διαφορά σχετικά με τα υπόλοιπα. Όλοι έχουν δώσει τον καλύτερο εαυτό τους μουσικά και έτσι παράλληλα με τη μελωδία έχουν δημιουργήσει και μπόλικο όγκο κάνοντας το album αρκετά βαρύ - ίσως ότι πιο βαρύ έχουν γράψει μέχρι τώρα. Αυτό φαίνεται από την εισαγωγή, η οποία είναι αρκετά "επική", μέχρι και την τελευταία νότα του κομματιού που κλείνει το cd τους. Ο ήχος και η παραγωγή είναι σε πολύ καλά επίπεδα. Ψάχνοντας λίγο καλύτερα στα credits του cd καταλαβαίνεις το γιατί: την παραγωγή έχουν αναλάβει 2 "τέρατα" της μουσικής μας, ο Sacha Paeth (Heaven's Gate) και ο Victor Smolki (Rage).

Είναι λοιπόν ευκολονόητο το τι θα ακούσει το αυτί του metal ακροατή. Όλες οι συνθέσεις είναι πολύ καλές και παρόλο που έχεις την εντύπωση κάποιες στιγμές ότι έχεις ξανακούσει κάποια θέματα, το album δεν κουράζει. Δεν παίρνει βέβαια δάφνες πρωτοτυπίας αλλά στέκεται βεβαιότατα ως μια αξιοπρόσεκτη προσπάθεια στο μουσικό γαλαξία. Τέλος, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να αναφερθεί στο εκπληκτικό -για μένα- εξώφυλλο το οποίο δένει απόλυτα με το περιεχόμενο: Heavy metal επίθεση από την πρώτη στιγμή.

Δυστυχώς ο νεοτέρων χρόνων μουσικός χάρτης του euro power έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από τη σωρεία κυκλοφοριών. Πολλά groups ακροβατούν σε ένα τεντωμένο σκοινί μεταξύ της καταξίωσης ως πολύ καλή μπάντα ή του "θαψίματος" λόγω της ακατάπαυστης επανάληψης. Tώρα πια ο παράδεισος και η κόλαση είναι απειροελάχιστα κοντά. Το που θα πάνε κατατασσόμενοι οι Seventh Avenue είναι καθαρά απόφαση δική σας. Ακούστε το album και αποφασίστε...