Serpent Noir

Αν κάτι οφείλει να αναγνωρισθεί στην εγχώρια σκηνή, είναι πως η αναζωπύρωση στην οποία έχει υποπέσει εδώ και χρόνια, είναι πολύπλευρη. Σίγουρα, ο μύθος και η ηχητική ταυτότητα των αρχών του ’90, εδράζεται στο DNA των μπαντών που ξεπήδησαν, αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Ο εγχώριος ακραίος ήχος, διαθέτει αρκετά προσωπεία, τόσο παραδοσιακά, όσο και προοδευτικά, με όλους τους ενδιάμεσους σταθμούς. Οι Serpent Noir, είναι μια τέτοια ενδιάμεση περίπτωση.

Αν και οι ρίζες της μπάντας έχουν ηλικία περίπου δεκαπέντε χρόνια, ήταν πριν έξι χρόνια και τον δεύτερο δίσκο τους, “Erotomysticism”, που έκαναν αισθητή την παρουσία τους στο extreme metal underground. Ο εν λόγω δίσκος, με τον εκπληκτικό τίτλο αλλά και το ιδιαίτερο εξώφυλλο του, ήταν μια πραγματική αποκάλυψη. Ο χαρακτηριστικός κιθαριστικός τόνος, οι επί το πλείστον mid tempo συνθέσεις και η εμβάθυνση της μπάντας στο occult, τόσο στιχουργικά όσο και αισθητικά, αποτέλεσαν ένα συγκερασμό παραστάσεων. Ο γνώριμος νοτιοευρωπαϊκός '90s black metal ήχος, απέκτησε «ορθόδοξες» πτυχές και το εξωτικό αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό.

Στον νέο της δίσκο, η μπάντα δεν πραγματοποιεί εκπτώσεις ως προς την αφοσίωση της στην occult φιλοσοφία και αισθητική εν γένει. Μάλιστα, αν υπάρχει μια αίσθηση που αποπνέεται από κάθε σπιθαμή της τρίτης κυκλοφορίας των Serpent Noir, είναι πως η διάθεση είναι αρκετά πιο επιθετική. Από τον άμεσο τίτλο, με το OD να θεωρώ πως είναι αναφορά στο λεγόμενο Ordo Draconis, μέχρι την παραγωγή και τις ταχύτητες, όλα συνηγορούν υπέρ της ψυχολογικής επίθεσης στις αισθήσεις του ακροατή. Το γεγονός δε, πως οι στίχοι είναι γραμμένοι εξ’ ολοκλήρου από τον αποκρυφιστή Thomas Karlsson (στιχουργός για χρόνια και των Therion), απλά επιβεβαιώνει την αφοσίωση της μπάντας.

Πέραν των ελαφρώς πιο υψηλών ταχυτήτων και της επιδίωξης από πλευράς της μπάντας για ένα πιο άμεσα μεγαλειώδες αποτέλεσμα, η κύρια διαφοροποίηση με την προηγούμενη δουλειά τους, είναι η παραγωγή. Σε αυτόν τον τομέα, η πιο «απαλή» προσέγγιση του “Erotomysticism” αποτελεί παρελθόν, και στη θέση της είναι μια πιο διαυγής, και «έντονη», έτσι ώστε όλα τα όργανα να ηχούν πιο δυνατά και κοφτερά, όπως συνηθίζουν οι μπάντες αυτού του ρεύματος. Βέβαια, ο συνδυασμός της πιο διαυγούς παραγωγής με τα πιο ρυθμικά και μεγαλοπρεπή μέρη, συχνά επιτρέπει στον ήχο να ηχεί αρκετά κοντά σε παραδοσιακό heavy metal, κάτι το οποίο, χωρίς να είναι αρνητικό, στερεί ελαφρά από τον δίσκο το απόκρυφο πέπλο μυστηρίου.

Οι συνθέσεις του δίσκου ηχούν ξάστερες, και η αμεσότητα τους συχνά αποτελεί το μειονέκτημά τους, δίχως αυτό να σημαίνει πως η μπάντα επιλέγει μια πιο απλοϊκή συνθετική προσέγγιση. Το μεγαλειώδες, ατμοσφαιρικό και θεατρικό κλείσιμο με το "GO Eh RA REAH: Garm Unchained" απλά το αποδεικνύει, ηχώντας σαν μια πιο δαιδαλώδη εκδοχή του εκπληκτικού εκείνου του "Desert Of Azazel" από τον προηγούμενο δίσκο. Το “Hexcraft”, με τις εναλλαγές ταχυτήτων του και με τα διαστροφικά του leads, μεταδίδει ιδανικά αυτό το αίσθημα εγρήγορσης που συνοψίζει τον δίσκο, η κορυφαία του όμως στιγμή, πιθανώς είναι το "Astaroth - The Jaws Of Gha'Agsheblah".

Η δομή και τα σόλο του κομματιού, λειτουργούν τόσο πετυχημένα, όπου η στιχουργική επίκληση, βρίσκει τον δρόμο της δίχως να συναντά ανάχωμα πουθενά. Η ορμή της εν λόγω σύνθεσης είναι τέτοια ώστε να ανυψώσει ποιοτικά και το “Necrobiological Chants Of Talas” που ακολουθεί. Η επιστροφή σε πιο mid tempo ρυθμικά, επιτρέπει την εδραίωση της έντασης που κλιμακωνόταν λειτουργώντας υπέρ του όλου. Ο δίσκος, με διάρκεια 38 λεπτών, ηχεί τρομερά συμπαγής. Μάλιστα, η ρυθμική προσέγγιση των Serpent Noir, φαντάζει αρκετά μακροσκελής, κάτι που δεδομένης της σχετικά σύντομης χρονικής διάρκειας, αναδεικνύει το “Death Clan OD” ως μια συνεκτική κυκλοφορία, όπου τα τραγούδια συνεισφέρουν στην επιδιωκόμενη ένταση.

Καταλήγοντας, θεωρώ πως αν η μπάντα διατηρούσε την παραγωγή του προηγούμενου δίσκου και εισέφερε μεγαλύτερη ποικιλομορφία ως προς τις παραπλήσιες δομές, το αποτέλεσμα πιθανώς να ηχούσε ακόμη πιο αποπνικτικό. Δίχως αυτό όμως να αποτελεί μια ιδιαίτερα σημαντική παρατήρηση, περισσότερο μια προσωπική επιθυμία, ο τρίτος δίσκος των Serpent Noir, είναι ξανά, μια αποκρυφιστική, διαφοροποιημένη νότα εν μέσω του μέτριου καταιγισμού black metal κυκλοφοριών. Εδραιώνοντας το προσωπικό τους τελετουργικό στυλ, οι Serpent Noir με το “Death Clan OD”, συνεχίζουν να εμπλουτίζουν την εγχώρια παραγωγή αξιοσημείωτων extreme metal κυκλοφοριών. Αξιοσημείωτες, εννοώντας στο διεθνές στερέωμα της σκηνής, και όχι απλά για τα εγχώρια δεδομένα.

Bandcamp