Septic Flesh

Sumerian Daemons

()
14/05/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Septic Flesh - "Sumerian Daemons", και πολλοί θα αναρωτιούνται γιατί παρουσιάζεται το άλμπουμ τόσο καιρό μετά την κυκλοφορία του. Και φυσικά η απάντηση είναι ότι χρειάζεται καιρός για να αναρρώσεις από το σοκ στο οποίο σε υποβάλλει ένα έργο σαν το Sumerian Daemons, ειδικά αν δεν έχεις ξανακούσει κάτι παρόμοιο πιο πριν… αλλά αλήθεια, έχει κυκλοφορήσει ποτέ κάτι παρόμοιο;

Όσοι νομίζανε ότι μετά το "Revolution DNA" οι Septic Flesh θα παίζανε gothic, η κάτι παρόμοιο εδώ διαψεύδονται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Η ομοιότητα με το προηγούμενο άλμπουμ των Flesh είναι ελάχιστη, αφού όλα στο Sumerian Daemons είναι πολύ πιο ακραία, από την παραγωγή, στις συνθέσεις, στις ερμηνείες, στο παίξιμο...

Η εισαγωγή "Behold… The Land Of Promise" μοιάζει εφιαλτική, κινηματογραφική σε μια ταινία με θέμα τον Αρμαγεδώνα. Ώσπου μπαίνει το "Unbeliver" και μαζί του μία full-blown death metal έκρηξη που παρασέρνει τα πάντα στο διάβα της και σίγουρα θα προκαλεί χάος για πολύ καιρό στις συναυλίες των Septic Flesh. Τα λόγια πραγματικά είναι πολύ λίγα για να περιγράψουμε αυτό το απίστευτο κομμάτι με τις τεράστιες ριφάρες, τα εντυπωσιακά κοψίματα, τα καταιγιστικά τύμπανα, κτλ κτλ. Από εκεί και πέρα αρχίζει η περιπέτεια, αφού τα πρώτα 8 κομμάτια του "Sumerian Daemons" είναι μία μοναδική οντότητα από έπη που σε μεταφέρουνε σε άλλους κόσμους… Και είναι κάπως δύσκολο να τα περιγράψει κανείς, είναι σαν να περιγράφει τα συναισθήματα που τον κατακλύζουνε στο άκουσμα τους, τα οποία συναισθήματα διαδέχονται γρήγορα το ένα με το άλλο. "The Virtues Of The Beast", "Faust", "When All Is None", ακραίες κομματάρες, με πολύ δουλεμένους στίχους, ποιητικούς όσο και ακραίους. Ο εφιάλτης συνεχίζεται με "Red Code Cult", "Dark River", "Magic Loves Infinity" για να γίνει μία μικρή διακοπή με την ομώνυμη σύνθεση που έχει μέσα από όπερα και black metal μέχρι κινηματογραφική μουσική... Ακολουθούνε τα "Mechanical Babylon", "Infernal Sun", "The Watchers", και τα λόγια όσο πάει και λιγοστεύουν... Ο δίσκος κλείνει με το "Shape Shifter" ένα πειραματικό κομμάτι, σύνθεση του κιθαρίστα Χρήστου.

Η παραγωγή έχει δώσει πολύ όγκο στις κιθάρες σε αντίθεση με το "Revolution DNA" που ήτανε κάπως πιο καθαρές. Η τεχνοτροπία επιστρέφει σε παλαιότερες μέρες του συγκροτήματος και γενικά ακούγεται μέσα στο άλμπουμ από death metal, black metal εώς gothic, όπερα, κλασσική μουσική, κάποια samples κτλ. Η επιστροφή της Ναταλί έιναι εντυπωσιακή στα κομμάτια, ενώ απουσιάζουν πλήρως αυτήν την φορά τα φωνητικά του Σωτήρη.

Βασικά ότι και να πει κανείς για έναν τέτοιο δίσκο έιναι πολύ λίγο. Πάντως βοηθάει να το κοιτάξει κάποιος ως ένα ολοκληρωμένο έργο. Προσωπικά πιστεύω ότι έιναι από τα κορυφαία άλμπουμς της ελληνικής σκηνής αν όχι το πιο κορυφαίο, και με όποιους συζητάω μου λένε το ίδιο. Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι το άλμπουμ χρειάζεται κάποιο χρόνο να ωριμάσει μέσα στον ακροατή. Οι καρποί είναι...

  • SHARE
  • TWEET