Septaria

Λένε ότι κανένα δέντρο δεν μπορεί να φτάσει ως τον παράδεισο εκτός αν οι ρίζες του φτάνουν μέχρι την κόλαση. Δεν έχω σκοπό να μιλήσω για τον Carl Jung και το φιλοσοφικό του δέντρο, άλλωστε δεν έχω καμία σχέση, αλλά για τους Septaria, και οι Septaria μας συστήνονται ακριβώς έτσι. Οι Γάλλοι post-metalers με τον τόσο progressive όσο και ακραίο προσανατολισμό κυκλοφόρησαν φέτος το ντεμπούτο τους, έναν ολοκληρωμένο δίσκο διάρκειας αρκετά πάνω από μία ώρα που αδιαφορεί επιδεικτικά για το πόσο δύσκολο άκουσμα είναι και επικεντρώνεται στην ανάπτυξη της μουσικής μέσα από την ενσωμάτωση αντιθέσεων και την εξερεύνηση των άκρων που μπορούν να συνθέσουν μια ολότητα σε ισορροπία.

Δώδεκα κομμάτια, δεμένα και οπτικοποιημένα μέσα από ένα υπέροχο εξώφυλλο, που εξερευνούν την απεραντοσύνη του σύμπαντος και την ομοιότητα του με τα δαιδαλώδη νήματα του ανθρώπινου μυαλού, την ομορφιά των αστεριών και τα βάθη της αβύσσου που ονομάζουμε ψυχή. Μουσικά οι Septaria έχουν ως κύρια επιρροή τους Gojira, συνδυάζοντας post και ambient ατμόσφαιρες με extreme προοδευτικά ξεσπάσματα που όταν παίρνουν τα ηνία γίνονται ασυγκράτητα. Η δυικοτητα του ήχου, που στην πραγματικότητα επιτυγχάνεται μέσα από πολλές διαφορετικές αναφορές, οι αντιθέσεις που σπρώχνουν συνεχώς τα άκρα στα όρια της έκρηξης, αλλά τόσο ισόποσα που ουσιαστικά επιτυγχάνουν μια σταθερή ηρεμία και προοδευτική κίνηση προς τη γαληνευτική σύνθεση, είναι το σημείο αναφοράς τους. Ο ήχος είναι πεντακάθαρος αλλά ταυτόχρονα σκοτεινός και φυσικός, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερα ογκώδες και ευκρινές αποτέλεσμα, που δεν κόβει καμία από τις πτυχές της μουσικής. Οι ερμηνείες έχουν πολύ βάθος και συναίσθημα είτε στις επιθετικές, brutal, στιγμές είτε στις πιο καθαρές τους, που σε σημεία φτάνουν και στα όρια του shoegaze. Τα τύμπανα, χωρίς να κλέβουν - κατ επιλογήν - την παράσταση ποτέ, είναι συνεχώς εξαιρετικά και σε συνδυασμό με τον τρομερό μπασίστα, ο ήχος του οποίου είναι σεμιναριακός, φτιάχνουν μια εξαιρετική βάση για να κινηθούν οι κιθάρες που είναι και οι κύριοι υπεύθυνοι για την κατεύθυνση του συνόλου.

Η σχολή που έχουν δημιουργήσει οι Gojira φαίνεται ότι μεγαλώνει συνεχώς με ολοένα και περισσότερες καινούργιες μπάντες που ακολουθούν τον δρόμο που περπατούν κι εκείνοι. Οι Septaria φαίνεται να είναι μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα καινούργια προσθήκη, η οποία μάλιστα καταφέρνει να σμιλευσει από νωρίς το δικό της χαρακτήρα χωρίς να πέφτει στη παγίδα της τυφλής αφομοίωσης και παράθεσης των χαρακτηριστικών στοιχείων των, συμπατριωτών τους, μεγαθήριων της σύγχρονης σκληρής μουσικής. Αν υπάρχει ένα στοιχείο που δεν έχω καταλήξει ακόμα στο δίσκο είναι αν θα έπρεπε οι ambient στιγμές να περιοριστούν λίγο. Επουδενί δεν πιστεύω ότι είναι άχρηστες αφού συμβάλλουν καθοριστικά στην ανάπτυξη της ατμόσφαιρας, απλά ίσως μπορούσαν να εξυπηρετήσουν το ρόλο τους ακόμα κι αν ήταν λίγο πιο μαζεμένες.

Σε κάθε περίπτωση πάντως το "A*" είναι ένα εξαιρετικό πρώτο άλμπουμ από μία μπάντα που δείχνει να έχει καθαρό όραμα του τί θέλει να κάνει με τη μουσική της, που δείχνει ότι μπορεί να το καταφέρνει και τέλος ότι έχει την ποιότητα να ξεχωρίσει από τον, ουσιαστικά, υπόγειο χώρο που κινείται τώρα.