Scarred

Το Λουξεμβούργο δεν φημίζεται για την εξαγωγή υψηλής ποιότητας metal συγκροτημάτων. Για την ακρίβεια δεν μου έρχεται έστω μια μπάντα που να έχει δηλώσει έστω επαγγελματική έδρα το μικρό αυτό κρατίδιο. Και να που ήρθαν οι Scarred, να γίνουν αυτομάτως - και πανεύκολα - ο νούμερο ένα εκπρόσωπος της χώρας. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήρθαν τώρα, αφού το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε το 2009 χωρίς να προκαλέσει ιδιαίτερες αναταράξεις στον χώρο του metalcore. Η συνέχεια ήρθε το 2013 με το "Gaia - Medea" και κάπου εκεί ανακάλυψαν τους Gojira, οι οποίοι έγιναν πυξίδα τους.

Ωστόσο, θεωρώ ότι το φετινό ομώνυμο άλμπουμ τους φανερώνει πως η μπάντα έχει χαρακτήρα. Οι όποιες metalcore καταβολές δεν είναι πλέον αυτές που τους προσδιορίζουν, αλλά καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα του ακραίου ήχου. Από death μέχρι black metal με ένα ιδιαίτερα ανοικτό μυαλό, το οποίο και τους χαρίζει δικαιωματικά τον όρο progressive. Οι επιρροές σαφώς και δεν λείπουν, οι Gojira παραμένουν μια σημαντική εξ αυτών, αλλά σε αυτές συγκαταλέγονται πλέον και οι Opeth και - αν και σε ελάχιστες στιγμές - οι Pink Floyd.

Χαρακτηριστικό κομμάτι του ύφους των "Scarred" είναι το "Mirage", το οποίο και από οργισμένο death metal καταλήγει σε μελωδικό, γαλλικού τύπου post-metal. Το "A.D...Something" παίζει ανάμεσα σε black 'n' roll και πιο hardcore μονοπάτια. Το "Dance Of The Giants" φέρνει κάτι από τα πρώτα χρόνια των Opeth - ειδικά η "Still Life" απόδοση των καθαρών φωνητικών, ενώ το "Petrichor" είναι ένα εξαιρετικό κομμάτι μοντέρνου metal, σπάνιο δείγμα σύγχρονης μπάντας.

Οι Scarred είναι ένα συγκρότημα με φρέσκες ιδέες και έχουν να προσφέρουν αρκετά σε κάποιον που αποζητά μουσικές προκλήσεις. Είναι σαφώς μια υποτιμημένη μπάντα, που ασφαλώς και έχει σημαντικό μερίδιο της ευθύνης σε αυτό, αφού περίμεναν να ενηλικιωθούν για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, έστω και αν το κάνουν με εκκωφαντικό τρόπο.

Bandcamp