Rodeo Drive

Αν για κάτι δεν μπορεί να κατηγορήσει κάποιος τους Rodeo Drive είναι για το αν ξέρουν τι μουσική παίζουν. Από τη μία ο τίτλος του δίσκου τους, από την άλλη η περιγραφή του στυλ τους ως heavy-space-groove-doom δείχνει ανεπτυγμένο το γνώθι σαυτόν.

Πιθανότατα να ασχοληθούν περισσότεροι με το συγκρότημα αυτό γνωρίζοντας ότι σε μπάσο και φωνή συμμετέχει ο κιθαρίστας των Samsara Blues Experiment, Hans Eiselt. Η μουσική των Rodeo Drive όμως αμυδρή σχέση έχει με το πιο γνωστό heavy psych σχήμα. Καταρχήν τα φωνητικά, όπου υπάρχουν, παραπέμπουν σαφώς σε κάτι πολύ πιο μεταλλικό έχοντας την αγριάδα και τα γρέζα που ένας Lemmy δίνει, χωρίς καμία από τις rock 'n' roll καταβολές του όμως. Στη συνέχεια η μουσική τους είναι πολύ περισσότερο βασισμένη στο groove και την επανάληψη από ότι στα riff και τη μελωδία, χωρίς πάντως και αυτά να απουσιάζουν. Τέλος θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι απλά δεν είναι τόσο εντυπωσιακοί.

Το "Morbid Beauty" παρουσιάζει ενδιαφέρον και δε θα έπρεπε να περάσει απαρατήρητο. Με τις κατάλληλες συνθήκες ακρόασης (σκοτάδια, καπνοί, πιώματα, αποκλειστική ακρόαση με απαγορευτική οποιαδήποτε άλλη ενασχόληση κτλ) μπορεί να αποδειχθεί αποκαλυπτικό για τον ακροατή. Από τη μία οι ρυθμικές εναλλαγές αλλά και οι εμμονές είναι ικανές να παρασύρουν σε συναισθηματικά βάθη και ύψη, από την άλλη η κιθάρα στα lead μέρη της αποδεικνύει ότι έχει καθαρά '70s rock καταβολές που επιζητάς να αναπτυχθούν περισσότερο και στο σύνολο μία ελκυστική απροσδιόριστη σκοτεινιά, όλα μαζί δίνουν χαρακτήρα στον δίσκο. Αυτό που λείπει είναι μερικές πιο ολοκληρωμένες συνθέσεις όπως οι (τυχαία;) πιο σύντομες "All In Vain" και "Poultry Bro".