Puscifer

Conditions Of My Parole

Puscifer Entairtenment (2011)
10/11/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Είναι απορίας άξιο γιατί οι Puscifer δεν απολαμβάνουν το εν τρίτο της αποδοχής των Tool (αν πάρουμε μπακαλίστικα ότι οι A Perfect Circle απολαμβάνουν το εν δεύτερο), καθώς ο Keenan μπορεί να εξερευνά τα όρια της σάτιρας (του) με τους τίτλους, τα εξώφυλλα, τους στίχους και τη γενικότερη αντιμετώπιση απέναντι σε αυτό το side project του, αλλά, από την άλλη, μουσικά δεν κάνει εκπτώσεις. Μάλλον χάνουν λόγω ύφους, περισσότερο ίσως χάνουν λόγω άγνοιας, γιατί και το προηγούμενο και το φετινό δισκάκι των Puscifer, παρ' όλη τη δυναμική των Tool στην Ελλάδα, δε φαίνεται να κάνουν ιδιαίτερη (εμπορική) αίσθηση σε ένα ευρύτερο κοινό, αν και ο ίδιος ο Keenan είναι ένας μεγάλος και πολυπράγμων καλλιτέχνης, στεκούμενος σε ένα ανάλογο βάθρο με αυτό του Mike Patton.

Οι Puscifer, λοιπόν, είναι το σχήμα του Maynard James Keenan στο οποίο διοχετεύει τις πιο ηλεκτρονικές καταβολές, που δε χωράνε στο βαρέλι βραδυφλεγούς ωρίμανσης που ακούει στο όνομα Tool, ούτε στο εκρηξιγενές μείγμα των A Perfect Circle. Το 2007, το ντεμπούτο τους είχε ίσως περισσότερο ενδιαφέρον από τον τελευταίο δίσκο των Tool (προσωπική εκτίμηση, μιας και τα χρόνια και οι αποστάσεις που σου δίνουν σε κάνουν να κρίνεις διαφορετικά), καθώς ήταν πολύ θαρραλέο και φευγάτο, αν και μπερδεμένο. Στο "Conditions Of My Parole" αυτό το θάρρος μεταφράζεται σε ιδέες και έτσι όλες οι επιρροές που ψάχνεις ως ακροατής της μουσικής οικογένειας του Keenan είναι παρούσες, δεμένες όμως πάνω σε ένα electro άρμα και κατά βάση post-punk ρυθμούς.

Οι Puscifer υπάρχουν γιατί το "Green Valley" με τα τύμπανα των Tool ή τις κιθάρες των Circle θα ψυχορραγούσε, ενώ εδώ είναι ανερυθρίαστα λυρικό (και ένα από τα τραγούδια της χρονιάς παρεμπιπτόντως), και γιατί το "Monsoons" θα μπορούσε να είναι a-side τραγούδι στο «κατάπτυστο» "Kid A" των Radiohead, ενώ ο επιληπτικός ρυθμός του "Man Overboard" θα έπρεπε να μεταφραστεί σε κάποια avant garde σύλληψη, όταν απλά μπορεί να είναι κολλητικός και καθηλωτικός ως έχει. Μπορεί το πλοίο το Puscifer να πλέει σε άγνωστα πελάγη και ίσως τρικυμιώδη για ένα ακροατή που θέλει να λέει το τύμπανο «τύμπανο» και το electro drum «μπλιμπλίκι», αλλά στα "Telling Ghosts" και "Toma" θα βρει την υγεία του, καθώς, αφού πατάει ο Keenan στεριά, η πρώτη δέηση θα πραγματοποιηθεί σε έναν «τέλειο κύκλο». Το "Tumbleweed" είναι νοσταλγικά retro, ενώ το "Tiny Monsters" αρχίζει νωχελικά, αλλά θα μπορούσε να είναι κάλλιστα ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια των... (καλών στιγμών των) Blackfield.

Δίσκος με πολλές εκπλήξεις, που μπορεί να μην πείθει για τις προθέσεις του, αλλά σε αποζημιώνει με το αποτέλεσμα. Αν δε χορταίνετε να ακούτε τη φωνή του Maynard James Keenan, δείτε τον τώρα που είναι σε «αναστολή», καθώς σε λίγο λήγει και θα πρέπει να ξαναχωθεί στη στενή και να χαθεί στους δαιδάλους των Τool. Τελικά θα λέγαμε πως οι Puscifer αξίζουν με τη δεύτερή τους δουλειά ένα δικό τους αυτόφωτο Pusciferικό σύμπαν, όπου οι δεήσεις θα είναι στη μεγάλη... Vagina και οι μουσικές ηλεκτρονικές, αλλά αρκούντως δυνατές.
  • SHARE
  • TWEET