Powers Court

Έπειτα από 12 έτη πορείας στο χώρο του αμερικανικού power/ progressive μεταλλικού ήχου, θαρρώ πως οι Powers Court δεν είναι από εκείνα τα ονόματα που χρειάζονται συστάσεις. Αν πάλι δε σας λένε τίποτα (κακώς, πολύ κακώς), τσεκάρετε τα "Powers Court" (1996) και "Nine Kinds Of Hell" (2001) και συνεχίστε ετούτη εδώ την ανάγνωση υποψιασμένοι και ανενόχλητοι.

Έμελλε να περάσουν επτά συναπτά χρόνια για να έχουμε δισκογραφικά νέα τους και αν το γεγονός αυτό επαληθεύει τη ρήση «το καλό πράγμα αργεί να γίνει», δε μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο, παρά να συμφωνήσουμε. Η παλιοπαρέα της Danie Powers επέστρεψε, αυτή τη φορά με έναν καλό δίσκο, άξιο συνεχιστή του "Nine Kinds Οf Hell", που σκοπό έχει να μας χαρίσει καλές μουσικές στιγμές με βασικό γνώμονα τον ήχο των Powers Court και ό,τι αυτό συνεπάγεται: σκοτεινή ατμόσφαιρα, αμερικανικό powerίζον metal, μπόλικη δόση μαγείας και το σταυροδρόμι, όπου ο Μεγάλος King Diamond συνάντησε Omen και Manilla Road, οι Powers Court το βρήκαν και μας το χαρτογραφούν κανονικά!

Το "The Red Mist Of Endenmore" είναι ένα concept άλμπουμ που γέννησε το μυαλό της φοβερής και τρομερής Danie, το οποίο αποδίδεται άρτια μουσικά (κιθάρες, φωνητικά, τύμπανα), ακουμπώντας αναιδώς τη δεκαετία του '80 και, πράγματι, μας χαρίζει «dark» μουσικές στιγμές, αναπολώντας τη χρυσή αυτή δεκαετία του καθαρού παραδοσιακού power metal. Οι κύριοι Steve Murray και Daniel Nydick βάζουν φωτιές σε μπάσο και κρουστά αντίστοιχα και μας παραδίδουν ένα αποτέλεσμα εν αρμονία που θα φθονούσαν / υιοθετούσαν όλοι οι τεχνίτες του είδους.

Η suspiriaκή εισαγωγή κεντρίζει στον μέγιστο βαθμό το ενδιαφέρον του ακροατή που ανυποψίαστος βυθίζεται με το πέρας του cd ολοένα σε αυτήν την αιματοβαμμένη ιστορία, την οποία δεν πρόκειται να σας αποκαλύψουμε επουδενί. Ανάμεσα στα 43 λεπτά του άλμπουμ ξεχωρίσαμε τα "Darkness Calls" και "Vain Regrets" για τη σκοτεινή και συνάμα επιθετική ατμόσφαιρα που σαφώς εζήλεψαν οι Iced Earth «του... τότε» και μετά χαράς ανακαλύπτουμε πως υπάρχει ακόμη και αναβιώνει μέσω των Powers Court. Πιο δυνατές στιγμές θα βρούμε στα υπόλοιπα δέκα κομμάτια (επίσης αγαπημένη εισαγωγή αυτή του "Power Tapestry" που φέρνει στο νου τους πολυαγαπημένους Iron Maiden από τις πρώτες κιόλας νότες), τα οποία είναι ένα κι ένα, συμπληρώνοντας το μυστηριακό τοπίο που γέννησε το μυαλό της κυρίας Powers - ναι, αυτής με την κέρινη φωνή που έχει γεννηθεί ίδια ημερομηνία με τη γράφουσα και στο νου σας φέρνει την αλλόκοτη εικόνα μιας άλλης κυρίας, βλέπε Helena Bonam Carter.

Φίλοι του καλού και παραδοσιακού power metal, επενδύστε άφοβα στον παραμυθένιο, σκοτεινό και μαγικό μικρόκοσμο των Powers Court: όσοι δεν τους γνωρίζατε μέχρι τώρα θα ανακαλύψετε κάτι καινούριο που αξίζει σίγουρα την προσοχή σας, αποτελώντας μια καλή αφορμή για να εξερευνήσετε το ένδοξο παρελθόν, ενώ όσοι ήδη τους γνωρίζατε, το "The Red Mist Οf Endenmore" θα σας αποζημιώσει για ακόμη μια φορά. Τα «επικά» σέβη μας...