Possessed Steel

Aedris: Ο ήρωας της ιστορίας ονοματίζει τον πρώτο δίσκο των Καναδών από το Τορόντο, είναι ο τελευταίος της αρχαίας γενιάς του και ο μοναδικός που μπορεί να κραδαίνει το Possessed Steel: Σπαθί απίστευτης δύναμης, η λεπίδα του φτιαγμένη από το κέρας μαύρου μονόκερου και σφυρηλατημένη στο καυτό αίμα του. Ως αντάλλαγμα ζητά και παίρνει την ψυχή και τις σκέψεις του κατόχου του. Το μοναδικό όπλο ικανό να εξολοθρεύσει τους Sullen Architects: οι τρεις συγγενείς και δημιουργοί του κόσμου, αρχίζουν να τον καταστρέφουν και κάποιος πρέπει να τους σταματήσει. Θα εκπληρωθεί η προφητεία του ολέθρου ή όχι;

Το djent mathcore, γεμάτο από progressive τζούρες και μουσικές ανάσες avant -garde στοιχείων, συναντά τη λογοτεχνία του επικού - φανταστικού, ενδεχομένως για πρώτη φορά, σπάζοντας έτσι τα θεματικά στεγανά του. Ίσως και να είχε ενδιαφέρον αν αυτό γινόταν κάποτε, προς το παρόν είναι μια φανταστική ιστορία απο μόνο του, καθώς το Aedris ανήκει εκεί ακριβώς που πάει ο νους σου αυθόρμητα: epic/heavy metal σφυρηλατημένο στα καμίνια των '80s και καμωμένο από δέρμα και ατσάλι. Με γνώση, όρεξη και πάθος όπως αυτά αποτυπώθηκαν στα δύο EP που προηγήθηκαν και εξελίχθηκαν σε τούτο τον δίσκο. Αφού ασχολήθηκαν σε αυτά με την ελληνική και σκανδιναβική μυθολογία, φτάνουν εδώ με έναν κόσμο ολόδικό τους, σαφώς εμπνευσμένο από περίφημα έργα του φανταστικού.

Πώς αποδίδεται μουσικά αυτός ο κόσμος και η ιστορία; καλπάζοντα ριφ, προεξέχον μπάσο και διπλές κιθάρες είναι τα πρώτα που ξεχωρίζουν. Ο ήχος και η παραγωγή που λατρέψαμε στο Warning Of Danger των Omen, αναδεικνύουν τις συνθέσεις και την ατμόσφαιρα που περιμένεις να βρεις σε μια τέτοια ιστορία: λίγο μουντή και «βρώμικη» με μια καλοδεχούμενη θολούρα. Πέραν του κυριαρχικού μπάσου, υπάρχουν και άλλες maidenικές αναφορές, ειδικά της περιόδου που Dickinson και McBrain ήταν οι νέοι στους Βρετανούς, ενώ κάποιος θα μπορούσε να εντοπίσει και τους Argus/Slough Feg σε επί μέρους στιγμές. Αυτές λοιπόν τις βάσεις, τις παίρνει ο τραγουδιστής/κιθαρίστας Talon Sullivan και με τα λυρικά κατά βάση φωνητικά του, τις μετατρέπει στην ταυτότητα της μπάντας. Εξαιρετικός στο να τονίζει/χρωματίζει λέξεις και εκφράσεις, καταφέρνει με αυτή του την ικανότητα να ανεβάζει τις ήδη αξιόλογες συνθέσεις και να αποδίδει πειστικά τον ρόλο του αφηγητή/τροβαδούρου.

Κάπως έτσι, ο ακροατής γίνεται συμμέτοχος στην ιστορία, ισχυρό πλεονέκτημα του δίσκου. Οι ταχύτητες αυξάνονται σύμφωνα με την εξέλιξή της, τα φωνητικά μεταμορφώνονται σε μοχθηρά (φαντάσου τον Γκόλουμ από γλυκούλη σε κακιασμένο), οι απαραίτητοι ήχοι προσεκτικά βαλμένοι σε καίρια σημεία και η εμπειρία ολοκληρώνεται. Για άλλη μια φορά ο Καναδάς επιβεβαιώνει τη δυναμική του στο metal και τούτοι οι τύποι τίθενται υπό αυστηρή παρακολούθηση.