Order Of Orias

Ablaze

World Terror Committee (2020)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 02/06/2020
Μια λάμψη ορθόδοξου black metal από την Αυστραλία, υπενθυμίζει πως υπάρχει ακόμη ουσία στον ήχο αυτό
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί, πως το black metal έχασε τα περισσότερα δόντια του στη δεκαετία που πέρασε. Η αλήθεια, ως συνήθως, έγκειται στο πως ορίζει κανείς, πλέον το «σοβαρό» black metal. Μιλώντας με καθαρά μουσικά κριτήρια, το είδος τα τελευταία χρόνια εξάπλωσε τα σύνορα του, δίχως ίσως προηγούμενο, με αποτέλεσμα πολλές ετερόκλητες μεταξύ τους μπάντες, να χρησιμοποιούν το "black metal" ως τίτλο για να περιγράψουν τον ήχο τους. Συνεπώς, το black metal απέκτησε πολλές μορφές, δείγμα της ραγδαίας αλληλεπίδρασης ιδιωμάτων που προσέφερε μια σειρά από παράγοντες, όπως το διαδίκτυο για παράδειγμα.

Πριν από δεκαπέντε με είκοσι χρόνια βέβαια, έκανε την εμφάνιση του, με προεξάρχοντες τους Antaeus και Deathspell Omega, το λεγόμενο «ορθόδοξο» black metal. Με τη σειρά του, δημιούργησε μια σειρά από μιμητές, όντας η πλέον σοβαρή και cult τάση του χώρου, και έτσι το πρώτο μισό της προηγούμενης δεκαετίας είδε πολλές μπάντες αυτού του ύφους να ξεπετάγονται. Οι Αυστραλοί Order Of Orias, είχαν κάνει νωρίς την εμφάνιση τους, από το 2011 και το ντεμπούτο τους ονόματι "Inverse". Βέβαια, για τον γράφοντα, η κρισιμότερη στιγμή της διαδρομής τους είναι το Split με τους Aosoth το 2015. Σε αυτό το mini LP, κατάφεραν κατά τη γνώμη μου να «κερδίσουν» τους Γάλλους, που τους έχω μεγάλη αδυναμία, με αποτέλεσμα να περιμένω διακαώς το επόμενο τους βήμα.

Οι Αυστραλοί λοιπόν, πήραν τον χρόνο τους, και στις απαρχές μιας ακόμη δεκαετίας χτυπάνε δισκογραφικά. Με τον ήχο, ειδικά εκείνο το σύμπλεγμα μπαντών που έχουν επηρεαστεί από τις γαλλικές κυκλοφορίες, να είναι ελαφρώς κορεσμένος, η επιστροφή των Order Of Orias έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ουσιαστικά, με το "Ablaze", όχι μόνο ξεπερνάνε ποιοτικά το ντεμπούτο τους, αλλά υπενθυμίζουν πόσο ενδιαφέρων μπορεί να είναι αυτός ο ήχος. Επιμελούνται ιδιαίτερα τη συνθετική διαδικασία, αφού, χωρίς να «ξεχειλώνουν» τις διάρκειες, και τοποθετώντας σε ιδανική σειρά τα τραγούδια, ξεδιπλώνουν τις αρετές τους.

Η σημαντικότερη επιτυχία του "Ablaze", είναι πως γνωρίζει πολύ καλά σε τι αποσκοπεί. Η ιδιαίτερη έμφαση σε ατμοσφαιρικά χτισίματα και mid tempo περάσματα, όπου, μαζί με τη γνώριμη από Aosoth, πυκνή δυσαρμονική riff-ολογία, αποτελούν την ειδοποιό ταυτότητα του δίσκου, δεν εμφανίζονται συχνά πλέον. Μάλιστα, οι πιο ξεχωριστές παραστάσεις από αυτό το στυλ, είναι οι κυκλοφορίες των side projects μελών της γαλλικής μπάντας. Οι The Order Of Apollyon και οι VI, άλλες μπάντες του BST, χρόνια κιθαρίστα των Aosoth φαίνεται πως μοιράζονται μια κοινή καλλιτεχνική προσέγγιση με τους Order Of Orias. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, πως το mastering του δίσκου έγινε από τον BST.

Εν τέλει, στην ερώτηση του αν υπάρχει πλέον μαγεία σε αυτό το ακραίο ηχόχρωμα, η απάντηση δίνεται από συνθέσεις όπως το έρπον "Snares And Thorns". Το υποβόσκον μίσος που σιγοβράζει σε κάθε δευτερόλεπτο του "Ablaze" χύνει το δηλητήριο του στην πιο άμεση στιγμή του δίσκου, το "Raging Idols". Η πραγματική όμως δύναμη του "Ablaze" ξεδιπλώνεται σε αυτό, το οποίο για να περιγράψω θα επικαλεσθώ τον τίτλο "Cyklik Torture" από την τραγουδάρα των Aosoth. Ο εγκλωβισμός σε επαναλαμβανόμενα, υπνωτικά, δυσοίωνα mid tempo ηχητικά χωρία, η ασφυκτική διάσταση που προσδίδεται από το μπάσο και τα τύμπανα, όλα αποτελούν ίσως τη σημαντικότερη μουσική πρόταση του ορθόδοξου ήχου. Έτσι, μπορεί σε πιο μελωδικές στιγμές όπως το "Crowned In Brass" να θυμίζουν Ascension, αλλά στα τέλεια ισορροπημένα "Gleaming Night" και "Dawning Light" ξεδιπλώνουν οι Αυστραλοί το ταλέντο τους.

Το "Ablaze", αποτελεί μέχρι τώρα στη χρονιά, πιθανώς την ποιοτικότερη στιγμή αυτού του παρακλαδιού του black metal. Μπορεί, η ηχητική του πρόταση ε τέλει, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, να είναι αρκούντως παράγωγη των εμπνευστών της και να μην υφίσταται σε σημαντικό βαθμό η ηχητική ταυτότητα, αλλού όμως είναι η δύναμη της μπάντας. Με προσεκτικά βήματα, επενδύουν στα όποια φώτα έπεσαν πάνω τους με εκείνο το split. Ακόνισαν τον ήχο τους, απέδειξαν μεγάλη συγκέντρωση, και με το "Ablaze" οι Order Of Orias δεν αφήνουν το κουφάρι αυτού του ήχου να αναπαυθεί. Προς μεγάλη μου χαρά, μιας και τρέφω ιδιαίτερη αδυναμία σε αυτό το στυλ. Ελπίζω να μην τους πάρει πάλι εννιά χρόνια ο νέος δίσκος. Όπως και να έχει, θα τον περιμένω.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET