One Man Army And The Undead Quartet

Ο τρίτος δίσκος των One Man Army And The Undead Quartet έρχεται σε ένα σημείο που τα ψέματα τελειώνουν. Τρεις δίσκοι σε διάστημα τριών ετών είναι πραγματικά too much και δε σας κρύβω πως στην αρχή ο συγκεκριμένος δε μου άρεσε καθόλου. Ίσως επειδή ο ίδιος ο Johan ανέβασε πολύ τον πήχη των απαιτήσεων. Δε μπορώ να ξεχάσω τη χολή που έβγαλε προς όσους παλαιούς του συμπαίχτες βοήθησαν στο σχηματισμό των Angel Blake κι εδώ που τα λέμε, όταν παράλληλα παρομοιάζεις τον εαυτό σου ως "One Man Army", καλύτερα να ετοιμάζεσαι για γιαούρτι στο πρώτο στραβοπάτημα.

Όσο πάντως αυξάνονταν οι ακροάσεις, το σύνολο έμοιαζε όλο και πιο αξιοπρεπές. Φυσικό επακόλουθο θα πείτε, αφού μεταξύ άλλων περιλαμβάνει αρκετά πιασάρικα tunes, με άξια παραδείγματα να αποτελούν επιλογές τύπου "Misfit With A Machine Gun" και "Saint Lucifer". Παρ' όλα αυτά, οι συγκρίσεις με την παλιά του μπάντα ονόματι The Crown κατέληξαν και πάλι αναπόφευκτες, κυρίως επειδή το όλο ύφος κρύβει συγγενή death / thrash χαρακτηριστικά... και για να είμαστε λίγο ακριβοδίκαιοι, οι όποιες ενστάσεις είναι πέρα για πέρα δικαιολογημένες, αφού κατά μεγάλο βαθμό παρουσίαζουν μία εικόνα επιπολαιότητας...

Πρώτον και σημαντικότερο, το drumming του Marek χαλάει όλο το σύνολο. Σε περίπτωση αμφιβολίας, σκεφτείτε τι θέματα έγραφε ο Janne και προβείτε στις απαραίτητες συγκρίσεις. Πραγματικά, οι διαφορές μοιάζουν χαώδεις, για να μην πούμε καλύτερα πως μπροστά του ακούγεται σαν ξυλοκόπος! Δεύτερον, οι πειραματισμοί έπρεπε να κοπούν μαχαίρι, ειδικά από τη στιγμή που τα καλύτερα κομμάτια είναι και τα πιο άμεσα. Τρίτον και τελευταίο, εν συγκρίσει με τον προκάτοχο "Error In Evolution", τα φωνητικά στέκονται σε πολύ καλύτερα επίπεδα. Πάλι καλά, αφού στα τελευταία live των The Crown, επί "Possessed 13", η φωνή του Johan έδειχνε να έχει καεί εντελώς.

Συνεπώς, αν τυχόν βρίσκεστε σε αναζήτηση αξιόλογων thrash / death κυκλοφορίων, η συγκεκριμένη μπορεί και να σας ικανοποιήσει. Ίσως βέβαια να ήταν προτιμότερο να εστιάσουν λίγο περισσότερο στη συνθετική διαδικασία, επειδή όπως και να το κάνουμε, μερικά πράγματα χρειάζονται το χρόνο τους. Και για να μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, δε γίνεται να το δω αντικειμενικά. Μπορεί να έγραψαν μερικά πολύ ωραία τραγούδια, αλλά ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη, ειδικά από τη στιγμή που μοιάζουν λειψοί ακόμα και μπροστά στο "Possessed 13", την αντικειμενικά κατώτερη κυκλοφορία των The Crown. Για αυτό αγαπητέ μου Johan, όταν πάψεις να αναλώνεις το χρόνο σου σε λείψανα του παρελθόντος, τότε θα σε επισκεφθώ ξανά. Τουλάχιστον, δείξε μου πως προσπαθείς, μήπως τυχόν μπορέσω να το εκτιμήσω.