NewDad

Καθώς περπατάς στις όχθες του ποταμού Corrib στην πόλη του Galway στην δυτική Ιρλανδία, υπάρχει ένα ποίημα γραμμένο σε πέτρα που μιλάει για αυτήν την βασανισμένη από τον άνεμο και τον ωκεανό πόλη. Όπως συνήθως συμβαίνει στα απόμακρα μέρη, η πλειοψηφία των μουσικών στρέφεται στον πλούτο της παραδοσιακής μουσικής. Και τι απομένει να κάνουν νέα γκρουπ σαν τους NewDad που θέλουν να φτιάξουν ένα καλό indie όνομα; Εύκολο: μετακομίζουν στο Λονδίνο.

Είναι η δεύτερη φορά στο νεόκοπο ακόμα 2024, μετά την εκρηκτική δισκάρα των Sprints, που ένα ντεμπούτο από ιρλανδικό σχήμα διεκδικεί την προσοχή και την αγάπη μας. Οι NewDad όμως έρχονται από μια διαφορετική οπτική της rock μουσικής. Αντί για party και rock n’ roll γκάζια, προκρίνουν μια indie/shoegaze χαρμολύπη που μοιάζει να εμπνέεται απευθείας από μύθους του genre όπως οι Slowdive, ρίχνοντας ταυτόχρονα κοφτές ματιές προς τις μελωδικές πλευρές των Pixies και The Cure.

Είναι πρωτίστως η φωνή της mainwoman και βασικής συνθέτριας Julie Dawson που επιβάλλει την γλυκιά της μελαγχολία. Μια φωνή επίπεδη αλλά και γλυκιά, που σίγουρα θα θυμίσει κάτι από τους εξαιρετικούς Just Mustard, και θα απλώσει ένα πέπλο αθωότητας πάνω στους θαυμάσιους και βαθιά εξομολογητικούς της στίχους. Πέραν όμως της φωνής, πρέπει να αναγνωρίσουμε στο πρόσωπο της Julie μια εξαιρετική songwriter. Εξάλλου, η ηλικία των παιδιών εδώ είναι (βαριά) 22-23 ετών…

Μετά λοιπόν τα EP που εξάπλωσαν το όνομα τους πριν 3-4 χρόνια, το "Madra" έρχεται να ακουστεί πιο υποψιασμένο και λίγο πιο συμπαγές. Η μουσική ακολουθεί σε mid-tempo ρυθμούς τις ονειροπολήσεις των τραγουδιών, έχοντας μια καθαρή indie φυσιογνωμία, αν και το μπάσο και οι όμορφες γραμμές του κρατάνε τις 80s αναφορές κοφτερές. Κάποια τραγούδια στο άλμπουμ είναι καταπληκτικά. Αναφέρομαι στα "Angel", "Let Go" και ειδικά στο υπέροχο "Nightmares", τραγούδια που δείχνουν ότι οι NewDad είναι ικανοί για μεγάλα πράγματα. Όλως τυχαίως είναι και τα τραγούδια που "τσιμπάνε" λίγο και τις παραμορφώσεις σε κάποια σημεία.

Το υπόλοιπο "Madra" μένει συνήθως σε υψηλά συνθετικά επίπεδα, δείχνει όμως ταυτόχρονα πως η μπάντα μπορεί να βελτιώσει την τέχνη της ροής. Η κοιλιά κάπου στην μέση του άλμπουμ υπονοεί πως οι NewDad οφείλουν να χτίσουν πάνω στην αντίφαση της αγγελικης φωνής και των πιο δυναμικών μουσικών στιγμών, όντας ξεκάθαρο πως τα κρεσέντο τους ταιριάζουν. Ακόμα κι έτσι, το άλμπουμ πείθει για την αυθεντικότητα των προθέσεων και την ειλικρίνεια του. Αυτά είναι πράγματα που δεν κρύβονται.

"Madra" στα gaelic σημαίνει σκύλος. Δεν ξέρω ποιον συσχετισμό εξυπηρετεί στην τέχνη των NewDad, η ιδέα όμως της εύθραυστης αθωότητας που αποτυπώνεται στο εξώφυλλο, εμποτίζει και την όμορφη μουσική τους. Είτε βασανίστηκαν από τον ωκεανό είτε από ανθρώπινα χτυπήματα, τα τέσσερα μέλη της μπάντας βρίσκουν τον τρόπο να πάρουν αυτές τις εμπειρίες και να τις κάνουν έντεκα μικρά μουσικά διαμαντάκια. Αισθάνομαι πως υπάρχει αυτό το κάτι που θα τους κάνει να φτιάξουν ακόμα μεγαλύτερα πράγματα. Πάρτε λοιπόν στα χέρια σας αυτή την μουσική και προσέξτε την, φερθείτε της απαλά.

Spotify