Neurosis

Given To The Rising

Neurot (2007)
15/06/2007
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δεν ήξερα με τι λόγια να αρχίσω αυτή την κριτική. Πως μπορείς να κρίνεις ένα γκρουπ που επηρέασε και ενέπνευσε μία ολόκληρη σκηνή; Οι Neurosis ανήκουν σε αυτή τη κατηγορία. Συμπλήρωσαν τα 22 χρόνια ύπαρξης και ακόμα δείχνουν το δρόμο. Συνεχίζουν από το σημείο όπου άλλοι ακούγονται γέροι, κορεσμένοι, σάπιοι... σάπιοι; Είπα σάπιοι;

Think again. Και οι Neurosis είναι σάπιοι. Πολύ. Σαπίλα και heavy feeling όσο δεν πάει. Τα riff σκάνε σα να σκίζουν στα δύο τον αέρα, να κάνουν ρωγμές στο έδαφος. Ίσως ακούγομαι γραφικός, αλλά έτσι είναι. Το "Given To The Rising" είναι μία ματιά στο σκοτεινό τους παρελθόν, αλλά ίσως ταυτόχρονα και ένα βήμα προς τα μπροστά.

Με έναν πολύ απλό για αυτούς τρόπο, έδεσαν doom, post, ambient, drone, noise, με τα riffs να είναι σάπια, 'doom-ικα' αλλά και 'groove-άτα', σπάζοντας ό,τι φράγμα φόρτισης μπορεί να έχεις κατά νου. Τα σημεία όπου το φως διαφαίνεται στον ορίζοντα δε λείπουν, και αναμένουν για να τα διαδεχθεί το κλειστοφοβικό feeling που ακολουθεί μετέπειτα...

Δύσκολα μπορεί κανείς να εγκλωβίσει σε τέτοιο βαθμό συναισθήματα σε ένα δίσκο. Αναρωτιέμαι πως οι Neurosis (φαίνεται να) το έκαναν με σχετική ευκολία στο "Given To The Rising". Τα φωνητικά είναι γεμάτα σπαραγμό, η μουσική είναι γεμάτη απόγνωση και οι μελωδίες άλλες φορές σε παραπέμπουν σε ένταση και άλλες σε λύτρωση.

Τι να εξυμνήσω; Τις γεμάτες ελπίδα μελωδίες του "To The Wind"; Τα βαριά και σκοτεινά μέρη του "Water Is Not Enough"; Τις αυτοκαταστροφικές τάσεις του "At The End Of The Road"; Τον υπνωτικό χαρακτήρα του "Origin"; Στο τελευταίο, εκεί που μπαίνουν τα φωνητικά στο 9:06, στο ξέσπασμα, θαρρείς πως βγαίνει η ψυχή από το στόμα του... πόση φόρτιση μπορεί να κρύβουν μέσα τους; Πόση άραγε; Και γιατί ανάθεμα τελειώνει έτσι απότομα ο δίσκος; Γιατί δεν έχει κι άλλο;

Κομμάτια που ξεχωρίζουν στις προτιμήσεις μου είναι τα 4 που ανέφερα. Πραγματικά όμως δε θέλω σε καμία περίπτωση να αδικήσω τα υπόλοιπα του δίσκου. Πρόκειται για μία αρκετά ολοκληρωμένη δουλειά, με την κάθε έννοια του όρου. Η μουσική είναι δεμένη, η παραγωγή στο κλίμα του δίσκου, όλα φαίνεται να δουλεύουν ρολόι. Η διάρκεια του δίσκου: 71 λεπτά. Είναι ένα πλήρες δημιούργημα. Είναι άξιο να φέρει το όνομα Neurosis.

Το πόσο θα ανέβει ή θα πέσει ο δίσκος στην εκτίμηση μου στο μέλλον δεν το γνωρίζω. Προς το παρόν έχει τοποθετηθεί στο top 5 της λίστας μου για το 2007. Το μόνο που μπορώ να εγγυηθώ αυτή τη στιγμή είναι ότι αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα του ότι υπάρχουν ακόμα 'δεινόσαυροι' που έχουν να προσφέρουν, αντί να αναλώνουν τις ιδέες τους. Είναι απλό: οι Neurosis δημιουργούν, πρωτοπορούν, διδάσκουν. Δεν έχω τίποτα άλλο να πω. Εκεί που άλλοι φτάνουν σε τέλμα, οι Neurosis συνεχίζουν να δείχνουν τον δρόμο. Υποκλίνομαι ταπεινά στο μεγαλείο τους. Τα σέβη μου.

  • SHARE
  • TWEET