My Chemical Romance

Three Cheers For Sweet Revenge

Reprise (2004)
24/10/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Σήμερα θα μιλήσουμε για ισπανική κουζίνα... Ξέρετε τι είναι η σούπα gazpacho; Κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου και επειδή τα τρόφιμα ήταν λιγοστά, οι Ισπανοί επινόησαν έναν πρωτότυπο τρόπο για να ανακυκλώνουν τα περισσευούμενα τρόφιμα: τα άλεθαν και τα έριχναν σε μια κατσαρόλα μαζί με πολτό ντομάτας και μπαχαρικά και έτσι έφτιαχναν τη σούπα gazpacho. Με αυτό τον τρόπο πετύχαιναν δύο στόχους: και τίποτα δεν πήγαινε χαμένο (ειδικά σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς) και τα στομάχια τους γέμιζαν. Η gazpacho είναι μεν παραδοσιακή συνταγή, αλλά πρακτικά μπορεί να περιέχει τα πάντα, από ψάρι και κρέας, μέχρι φακές, λαχανικά και μακαρόνια. Και το σημαντικότερο: συχνά όλα αυτά μαζί...

Αρκετά (για την ώρα) με τη γαστρονομία... Οι My Chemical Romance είναι ένα νέο σχήμα και αυτός είναι μόλις ο δεύτερος τους δίσκος. Πραγματικά κάποια στιγμή θα ήθελα να γνωρίσω κάποιον από τους ανθρώπους που γράφουν τα δελτία τύπου, γιατί το να έχει πάρει Νόμπελ ποίησης μόνο ο Σεφέρης και ο Ελύτης είναι για κάποιους από αυτούς πολύ πολύ άδικο. Ο συγκεκριμένος υποστηρίζει ότι οι My Chemical Romance περιέχουν (κρατηθείτε): Nick Cave, Iron Maiden, Morrissey, Misfits και At The Gates... "Wow" που λένε και στο χωριό μου. Φυσικά όταν το παρόν δελτίο τύπου έπεσε στα χέρια μου μάλλον για «χρυσό βατόμουρο» σκεφτόμουν τον εν λόγω «ποιητή» και όχι για Νόμπελ. Να όμως που τα συγκεκριμένα παλικάρια θα έπρεπε να απονείμουν το βατόμουρο σε εμένα, επειδή προτρέχω...

Αμερικανάκια, φλωρόφατσες αλλά με ένα πιο matcho τραγουδιστή, όμως η μουσική τους είναι από άλλο πλανήτη... Γιατί; Γιατί το δικό τους "gazpacho" περιέχει όλα τα παραπάνω, σε σωστή αναλογία και ποικιλία και πραγματικά καταφέρνει να δημιουργήσει έναν πέρα για πέρα ενδιαφέροντα δίσκο. Ειλικρινά δεν ξέρω πως τους χώρεσαν όλους αυτούς σε ένα δισκάκι. Μιλάμε για αποκάλυψη. Αν πρέπει να κάνουμε πάλι «ταμπελοσυζήτηση» θα έλεγα πως οι My Chemical Romance παίζουν κατά βάση αμερικάνικο punk-rock. Αλλά όχι μόνο αυτό... Προσθέτουν μισό πακέτο μελαγχολία, δύο-τρεις κουταλιές της σούπας σουηδικό death, 600 ml (και λίγα λέω) αμερικάνικο '90s punk, δύο κοφτές κουταλιές βρετανικό heavy, τέσσερις μεζούρες μαυρίλα στους στίχους, παραμορφώσεις και τσαμπουκαλεμένα φωνητικά σε εναλλαγή με πιο ήπια μέρη (και με ενδιάμεση ανάμειξη με το mixer φυσικά) και τελικά μας δίνουν ένα gazpacho νοστιμότατο, πηχτό, γευστικό και πλήρως τονωτικό.

Η αλήθεια είναι πως είναι πολύ διασκεδαστικό να ανακαλύπτεις «άκαυτες» μπάντες οι οποίες για να ξεχωρίσουν δεν παίρνουν αγκαλιά τα media, αλλά στρώνονται στη δουλειά και μας παρουσιάζουν δουλειές σαν το "Three Cheers...", ένα δισκάκι, θα τολμούσα να πω, εντελώς φευγάτο. Για να είμαι όμως πλήρως δίκαιος ας σημειώσω και κάτι άλλο για τους πιο συντηρητικούς στη «γεύση»: όπως και στο gazpacho έτσι και στο "Three Cheers..." έχει σημασία από πιο σημείο δοκιμάζεις: άλλο κομμάτι είναι πιο punk, άλλο πιο αμερικάνικο φλωροrock, άλλο πιο συναισθηματικό και άλλο πιο σουηδικό. Τελικά όμως το μίγμα αξίζει 100%.

Όσο εγώ τρώω το βατόμουρο μου, θα σας συμβούλευα να δοκιμάσετε από τη σούπα των My Chemical Romance, έστω και από περιέργεια... Έτσι και αλλιώς χειμώνας έρχεται...

  • SHARE
  • TWEET