Motorowl

Om Generator

Century Media (2016)
Από τον Σπύρο Κούκα, 10/08/2016
Απόγονοι των ‘70s, με αρκετές ιδέες που θα εκπλήξουν και το Hammond να κλέβει τις εντυπώσεις
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το κύμα αναβίωσης του σκληρού ήχου των ‘70s, το οποίο ξεκίνησε στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας και συνεχίζεται ως και τις μέρες μας αμείωτο, μοιάζει να μπορεί ακόμη να προσφέρει νέες μπάντες, που αξίζουν να ακουστούν σε ένα ευρύτερο κοινό. Μια τέτοια περίπτωση αποτελούν και οι Γερμανοί Motorowl, ένα πενταμελές σχήμα νεαρών μουσικών, που ιδρύθηκε το 2014 και φέτος θα μας απασχολήσει με το ντεμπούτο άλμπουμ του. Έχοντας, από το ξεκίνημα τους κιόλας, υπογράψει με ένα ισχυρό label, γεγονός από μόνο του ικανό να τους εξασφαλίσει την ανάμιξη του Dan Swano στον δίσκο τους (έκανε τη μίξη και το mastering), μένει να διαπιστώσουμε αν μπορούν να αντέξουν το «κολύμπι στα βαθιά», καταφέρνοντας να μείνουν στον αφρό για ένα εύλογο χρονικό διάστημα, μιας και οι μεγάλες παροχές φέρνουν και μεγάλες υποχρεώσεις.

Αυτά όμως θα φανούν εν καιρώ. Στην προκειμένη, το ντεμπούτο των doom rockers από την Ανατολική Γερμανία, παρουσιάζει οχτώ καλούς λόγους για να ασχοληθεί κανείς μαζί τους. Με το ύφος τους να κινείται μεταξύ του keyboard-driven hard rock των ‘70s, όπως το όρισαν οι Deep Purple και Uriah Heep, του doom rock των Witchcraft και μιας proto-metal αισθητικής, προερχόμενης από τις πιο obscure στιγμές των late ‘70s, το σύνολο των κομματιών του “Om Generator” παρουσιάζει μια μπάντα, η οποία εμφανίζει μια ευρύτητα ιδεών, ακόμη και από φαινομενικά ετερόκλητους μεταξύ τους χώρους. Ίσως να μπορούσαμε να προβούμε και σε παραλληλισμούς με τον ήχο των ύστερων Spiritual Beggars, σε μια πιο ψυχεδελική του έκφανση, αν και ο μενεστρέλος των Motorowl, Max Hemmann, παρουσιάζει περισσότερες φωνητικές ομοιότητες με τον Markus Becker των Atlantean Kodex ή τον Magnus Pelander, παρά με οποιονδήποτε τραγουδιστή που έχει περάσει απ’ την αρμάδα του Michael Amott.

Ας πάρουμε, παραδείγματος χάριν, το ομότιτλο εναρκτήριο του δίσκου, όπου το stoner εναρκτήριο riff του ακολουθείται από ένα heavy psych στήσιμο, με το Hammond, παρά το συνοδευτικό του ρόλο, να κερδίζει τις εντυπώσεις. Αν και δίνει μια αρκετά ουσιαστική εικόνα για την ταυτότητα της μπάντας, περιορίζει μερικώς τις προσδοκίες που μπορεί να έχει κάποιος για το υπόλοιπο του δίσκου. Κι εξηγούμαι. Προσωπικά, ακούγοντας το, δημιούργησα, ακούσια, ένα ηχητικό πλαίσιο στο μυαλό μου, το οποίο, εν τέλει, δεν ακολουθείται απόλυτα, κατά τη ροή των κομματιών. Ας πούμε, δεν περίμενα το trip-αριστό rock ‘n’ roll του “White Horse”, ούτε το σχεδόν μεταλλικό ξέσπασμα του, καλύτερου κομματιού του δίσκου, κατ’ εμέ, “Old Man’s Maze”. Έτσι, χάρη σε αυτές τις μικρές εκπλήξεις κατά την ακρόαση, μπορούν και παραμερίζονται ορισμένες τετριμμένες ιδέες που υπάρχουν εδώ κι εκεί, παθογένεια που, βεβαίως, παρουσιάζει σχεδόν κάθε ντεμπούτο άλμπουμ.

Ωστόσο, για την ώρα, θα προτιμήσω να παραμείνω μετριοπαθής. Όσο απολαυστική κι αν ήταν η ακρόαση του ντεμπούτου τους, δεν είμαι ακόμη πεπεισμένος πως οι Motorowl μπορούν να ξεχωρίσουν των πολλών αξιόλογων σχημάτων του χώρου που κινούνται. Τουλάχιστον όχι ακόμη, αν και το πρώτο δείγμα τους, σίγουρα, είναι παραπάνω από ενθαρρυντικό. Όπως και να’ χει, πάντως, το “Om Generator” αποτελεί μια άκρως αξιόλογη προσθήκη στη συλλογή κάθε ρέκτη του ήχου των ‘70s.

  • SHARE
  • TWEET