Minotaur

Οι Γερμανοί Minotaur δημιουργήθηκαν το 1983 από τρεις νέους μουσικούς που ήθελαν να παίξουν γρήγορο και επιθετικό metal, όπως και τα είδωλα τους, οι Slayer, Dark Angel και Possessed. Μετά από τρία demos, τα "The Oath Of Blood" (1986), "The Slaughter Continues" (1986) και "The Power Of Darkness" (1987), και συμμετοχή στη συλλογή "Teutonic Invasion Part 1" της Roadrunner Records, κυκλοφόρησαν το παρθενικό τους album, "Power Of Darkness", το 1988, θέτοντας εαυτούς ως ένα ακόμα μουσικό διαμάντι του χώρου, αφού ο δίσκος πήρε πολύ καλές κριτικές, οι οποίες ήταν ισάξιες με άλλες μεγαθηρίων του είδους της τότε εποχής.

Μετά από το mini lp "Welcome To..." του 1993, που μάλιστα κυκλοφόρησε από τη δική μας Μολών Λαβέ Records, και σχεδόν 20 χρόνια full length δισκογραφικής απραγίας, κυκλοφόρησαν φέτος τη δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους με τίτλο "God May Show You Mercy... We Will Not", τίτλος που αντιπροσωπεύει απόλυτα την άποψη που θέλουν να μεταδώσουν στον ακροατή ο οποίος θα ακούσει τη νέα τους προσπάθεια, αφού οι 10 καινούργιες τους συνθέσεις δεν δείχνουν κανένα απολύτως μουσικό έλεος. Όλες ηχούν σα λυσσασμένες ύαινες που είναι έτοιμες να σε κατασπαράξουν.

Οι Minotaur έχουν μείνει κολλημένοι στο χρόνο και αυτό το καταλαβαίνει κανείς από όλα τα τραγούδια τους. Ακούγοντας τα δεν πιστεύεις ότι έχουν κυκλοφορήσει φέτος, μια και ηχητικά φέρνουν στο νου, εκτός των παραπάνω τεράστιων συγκροτημάτων, όλους αυτούς που έχουν οικοδομήσει το γερμανικό thrash metal. Ανελέητο, αρχέγονο και «ωμό» ήχο, βγαλμένο από την ιστορία που τόσο καλά έχουν δημιουργήσει οι Γερμανοί, θα βρουν οι οπαδοί του εν λόγω μουσικού ιδιώματος.

Οι συνθέσεις; Όπως τον παλιό καλό καιρό... Γρήγορες και «σκοτεινές» ως επί το πλείστον, αλλά και με αργά πορωτικά περάσματα, θα κάνουν τον ακροατή να κουνάει, ανάλογα με τις αντοχές του καθενός, το κεφάλι του πάνω-κάτω. Ο Andreas Richwien, frontman της μπάντας, ακούγεται σαν το δίδυμο αδερφό του Mille των Kreator, ενώ τα άλλα δύο μέλη, κάνοντας αδυσώπητο ερώτα με τα μουσικά τους όργανα, έχουν δημιουργήσει μια τριάδα που πραγματικά βγάζει φλόγες. Άλλωστε θυμηθείτε πόσα κολοσσιαία groups ήταν τριμελή στην πιο παραγωγική τους εποχή.

Η παραγωγή που έχει γίνει στο δίσκο, αντί να εναρμονιστεί με τη σημερινή εποχή, έχει όλα τα στοιχεία που είχαν τα albums των '80s. Δεν είναι τυχαίο ότι ο παραγωγός είναι ο ίδιος όπως τότε, αφού ήθελαν να δώσουν αυτό το «ζωντανό» feeling που υπήρχε κάποτε. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει τέλος να γίνει στο συγκρότημα για τη διασκευή που επέλεξε να «κλείσει» το δίσκο, αφού το "Fuck Like A Beast" των W.A.S.P. είναι το καλύτερο τελείωμα ενός παρά πολύ καλού album.

Τώρα πια το κίνημα του thrash έχει πολλούς πρωταγωνιστές. Οι Minotaur ήρθαν ξαφνικά πάλι από το παρελθόν, αποφασισμένοι να δηλώσουν ηχηρό «παρών» στα ψεύτικα μουσικά σημεία των καιρών. Το καταφέρνουν; Ακούστε το δίσκο και θα δώσετε την απάντηση μόνοι σας, δύσκολο δεν είναι... Το σίγουρο πάντως είναι ότι αξίζουν μια θέση στο πάνθεον των πολύ καλών κυκλοφοριών του είδους, αφού και η νέα τους δουλειά δικαιώνει στο έπακρο την αγάπη που έχουν για όλους αυτούς που ξεκίνησαν αυτό που έχει μείνει στην ιστορία ως παλιό καλό thrash. Εις το επανιδείν κύριοι...