Magic Pie

The Suffering Joy

Progress Records (2011)
Από τον Πάνο Παπάζογλου, 15/02/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Κάποιες μπάντες προκαλούν τις εντυπώσεις και τον ενθουσιασμό από το ξεκίνημά τους, ενώ κάποιες άλλες βρίσκουν στην πορεία τη συνθετική και καλλιτεχνική ορμή που χρειάζεται για να καταφέρουν να επιβληθούν. Οι Νορβηγοί Magic Pie, μετά από δύο διερευνητικούς και εισαγωγικούς δίσκους στο κατασκεύασμα του σύγχρονου progressive rock, καταφέρνουν επιτέλους να ξεπεράσουν τα στεγανά και να προσφέρουν με το "The Suffering Joy" ένα ολοκληρωμένο έργο, που στέκεται αυτούσιο και μεγαλόπρεπα στο συγκεκριμένο οικοδόμημα της συγκεκριμένης σκηνής. Και η αλήθεια είναι ότι, στα πλαίσια της ολοένα και αυξανόμενης παραγωγής στο πεδίο του κλασικού προοδευτικού ήχου, η οπισθοδρόμηση πολλών group και η αναντίρρητη σύγκριση με τα μνημειώδη άλμπουμ και συγκροτήματα των '70s έχουν καταστήσει το κοινό (του ήχου) πιο απαιτητικό και υποψιασμένο σε κάθε τι πλασάρεται ως πρωτοποριακό.

Οι Magic Pie, παρ' όλα αυτά, και αφού κατάφεραν να ξεπεράσουν τις όποιες συνθετικές ατέλειες, ώστε να πρωταγωνιστήσουν και με τα δύο προηγούμενα (αξιόλογα) άλμπουμ τους και εφόσον φαίνεται να αποκτούν χαρακτήρα και δυναμική, επιστρέφουν με ένα δίσκο που δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από τις δυνατές κυκλοφορίες των τελευταίων ετών. Έτσι, λοιπόν, το classic rock meets progressive κράμα, το οποίο παρουσιάζει το συγκρότημα στο "The Suffering Joy", βρίσκει τους επίδοξους ακροατές προ εκπλήξεων. Με αφετηρία συγκροτήματα σαν τους Yes, τους Deep Purple και τους ELP, ίσως σε ορισμένους θυμίσουν και τις ρομαντικές στιγμές των σύγχρονων Flower Kings και των άμεσα συνδεδεμένων με αυτούς, Karmakanic. Όλα αυτά υπό το πρίσμα ενός σύγχρονου progressive rock ήχου και όχι αναπαραγωγής κλασικών απλά προτύπων.

Από το επικό "A Life's Work" και τα τέσσερα μέρη του που εξελίσσονται σε σχεδόν 25 λεπτά, οι διαθέσεις των Magic Pie γίνονται αντιληπτές και προσφέρουν στον ακροατή μερικές εκπληκτικές στιγμές συνθετικής και εκτελεστικής ικανότητας. Όταν η έμπνευση και η όρεξη για όμορφη μουσική είναι τόσο εμφανείς, ακόμα και τα 25 λεπτά για ένα κομμάτι φαντάζουν ανεκτά και χωρίς υπερβολές, οι οποίες υιοθετούνται από αρκετές μπάντες προς χάριν της αυτοεπιβεβαίωσης και μόνο αυτής. Βέβαια, αν μη τι άλλο, οι μεγάλες διάρκειες είναι κάτι σχεδόν αυτονόητο στον προοδευτικό χώρο, αρκεί να έχουν κάτι να πουν. Και μετά από μια τέτοια εντυπωσιακή εισαγωγή, μια ακουστική μπαλάντα σαν το "Endless Ocean" ή το "Headlines" με το Hammond του και τις Flower Kings επιρροές, που λέγαμε, προσφέρουν το ιδανικό πέρασμα στο 15άλεπτο "Tired" και τις μαγευτικές μελωδίες του, σε συνδυασμό με τις πανέμορφες εξάρσεις της κιθάρας και των synths.

Συνολικά, οι Magic Pie αναμφισβήτητα τα κατάφεραν και έφτιαξαν ένα άλμπουμ, το οποίο χαίρει της έμπνευσης και της καλλιτεχνικής δύναμης να σταθεί, σε μια περίοδο που το progressive rock έχει πλήρως αναγεννηθεί και συνεχίζει να προσφέρει στο προσκήνιο δίσκους σαν και το "The Suffering Joy". Απαραίτητο για τους οπαδούς του ήχου και προτεινόμενο σε όσους θέλουν να επιβεβαιώσουν τους λόγους της επανόδου του progressive rock.
  • SHARE
  • TWEET