Korpiklaani

Με τους τρεις πρώτους δίσκους της «Φυλής Από Την Ερημιά» είχα περάσει αρκετά καλά, νωπές είναι ακόμα οι μνήμες τραγουδιών όπως "Wooden Pints", "Pixies Dance", "Happy Little Boozer" και "Hunting Song". Και μετά το κενό, αδιαφορία για τις πολλές επόμενες κυκλοφορίες, καθώς τα δείγματα που κατέφθαναν ήταν αποθαρρυντικά. Οι δηλώσεις του τραγουδιστή/κιθαρίστα Jonne - «ο νέος δίσκος θα είναι πιο γρήγορος και σκληρός, κοίταξα τη Flying V, την άρπαξα και ξεκίνησα» - συνηγορούσαν σε άκουσμά του. Η εμπροσθοφυλακή του folk metal, φτάνει στον ενδέκατο δίσκο της και μένει να φανεί αν μπορεί να μας διασκεδάσει όπως παλιά.

Σαν κομματάκι πιο βαριά μου ακούστηκαν τα riff, εμφανές αλκοολοτράγουδο δεν εντοπίστηκε, σχετικά μουντός δίσκος για τα δεδομένα της μπάντας. Όχι, δεν έχουν εκλείψει οι εύθυμες μελωδίες, είναι στο DNA τους εξάλλου. Επικρατούν πάντως οι μεσαίες ταχύτητες και σε συνδυασμό με τις ιστορίες των στίχων (υπάρχει η γενική ιδέα σχεδόν σε όλα τα video clip έως τώρα), μπορούμε να μιλάμε για τον λιγότερο χαρούμενο δίσκο τους. Ακόμα και το βιολί με το ακορντεόν, τα κατεξοχήν χορευτικά όργανα, βρίσκονται σε κατάσταση δυσθυμίας αρκετές φορές. Τις εντυπώσεις πάντως κερδίζει για φέτος ο νέος ντράμερ, τους έδωσε αρκετή ώθηση και δύναμη.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια για τους Φινλανδούς, ξέρεις τί θα ακούσεις εκ των προτέρων, άρα επιστρέφουμε στο θέμα της διασκέδασης. Τα πήγαν περίφημα σε έναν δίσκο με μπόλικα τραγούδια (δυο-τρία θα μπορούσαν να αποχωρήσουν από το καπηλειό τώρα), δεν ξέρω αν είναι η σαπίλα που βιώνουμε καιρό τώρα που με έκανε να τους εκτιμήσω εκ νέου. Οι ίδιοι λένε ότι αξίζουμε όση χαρά μας στερείται και θα βάλουν τα δυνατά τους να μας την προσφέρουν. Να ‘ναι καλά που μας σκέφτονται.

YouTube