King Woman

Είναι ουσιαστικά το προσωπικό σχήμα της Kristina Esfandiari. Η ίδια έχει κυκλοφορίες και ως Miserable. Φέτος με τους Colin Gallagher, Joey Raygoza και Peter Arensdorf παρουσιάζουν ένα σκοτεινό, εν μέρει υπνωτικό και κατά βάση drone/doom metal.

To ντεμπούτο αυτό μουσικά έχει πάρα πολύ ενδιαφέροντα σημεία. Η φωνή και ο τρόπος τραγουδιού της τραγουδίστριας, όμως, μπορεί να ξενίσει. Το σίγουρο είναι ότι εάν δεν σε αγγίξει μονομιάς δεν θα καταφέρει να σε συγκινήσει ποτέ. Είναι αρκετά ιδιότροπο και σχετικά δύσκολο οπότε πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν απευθύνεται σε όλους. Είτε η χροιά της, είτε ο τρόπος τραγουδιού κάνει την ακρόαση αν όχι δύσκολη, κάπως παράξενη. Αν έχετε εμπειρία από μπάντες σαν τους Menace Ruine και τους Sinistro θα καταλάβετε τι εννοώ. Αν και προσπαθεί να πάρει στοιχεία απο τις Chelsea Wolfe και Emma Ruth Rundle, δεν θα έλεγα ότι τα καταφέρνει ιδιαίτερα. Ίσως στο κομμάτι κατα τ’ άλλα όμορφο "Worn" βγάζει κάτι σκοτεινό από τη φωνή της, αλλά μέχρι εκεί.

Το βρώμικο και αρκετά θορυβώδες και σε σημεία πολύ πειραματικό doom metal τους είναι εντυπωσιακό όμως. Δεν ξέρω γιατί δεν μου κολλάει η φωνή στο όλο σύνολο αλλά παραμένω ενάντια σε αυτήν τη συνύπαρξη. Αν έπρεπε να κρίνω μόνο τη μουσική ή αν άκουγα τον ίδιο δίσκο σε instrumental μορφή, ενδέχεται να του έβαζα αν όχι άριστα, κάτι πάρα πολύ καλό. Ηχητικά και συνθετικά μου ακούγεται υπέροχο. Απλά τα φωνητικά μου φαίνονται αταίριαστα και κάπως άχρωμα. Έχω την πεποίθηση ότι η φωνή της θα ταίριαζε πολύ περισσότερο σε dream pop κομμάτια, σε κάτι ποιο shoegaze δηλαδή.

Στο κομμάτι "Hierophant" διακρίνω ένα απίθανο drone/noise metal που δύσκολα βρίσκεις πλέον. Είναι τόσο ωραία η χρήση του θορύβου σε αυτό το αργό και ήρεμο τραγούδι που με φτιάχνει αφάνταστα. Σε κομμάτια όπως το "Deny" ακούω θρησκευτικά λόγια και ωδές προς την αγάπη της τραγουδίστριας προς τον Χριστό. Καθόλου δεν με συγκινούν τα παραπάνω και προχωράω παρακάτω. Τα "Shame" και "Utopia" αδιαφορώντας για τις φωνές που εν μέρει με χαλάνε πάλι, ακούω φοβερές κιθάρες και εξαιρετικές αλλαγές. Τα "Manna" και "Hem" σαν ένα συνεχίζουν τη μαστούρα και διακρίνονται για την επανάληψη και την επιμονή τους.

Ωραίες αρμονίες. Καλοφτιαγμένος και καλοχτισμένος θόρυβος. Ιδέες που υπνωτίζουν. Εάν σε τραβήξουν και οι φωνές τότε βρήκες κάτι εξαιρετικό.

Bandcamp