Kampfar

Ophidians Manifest

Indie Recordings (2019)
Από τον Νικόλα Ρώσση, 31/05/2019
Ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του κοινού τους, ενώ στρογγυλοκάθεται στο βάθρο της διεκπεραιωτικότητας
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Kampfar με τον νέο τους δίσκο σε καμία περίπτωση δεν σπρώχνουν τα όρια του black metal στα άκρα, αλλά δεν παίζουν και τελείως εκ τους ασφαλούς. Το "Ophidians Manifest" ξεχωρίζει με ευκολία ανάμεσα στα εκβράσματα που με εξουθενωτικό ρυθμό αναδύονται καθημερινώς, αλλά αυτό δυστυχώς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για την καλλιτεχνική του ιδιοσυστασία.

Η συνεπής παρουσία τους ως περιφερειακό στοιχείο των πρωτοκλασάτων του Νορβηγικού black metal και ο συσχετισμός τους με τα πιο «δημοφιλή» παιδιά της εν λόγω σκηνής, ίσως να τους έχει εξιδανικεύσει όμως και λίγο.

Όπως και να έχει, το “Ophidians Manifest” πατά με το ένα πόδι γερά στην κληρονομιά του ήχου των Kampfar, ενώ με το άλλο πόδι κάνει ένα πολύ-πολύ δειλό βήμα προς άλλα μονοπάτια με κάποια διακριτικά πιανάκια να αγγίζουν τις πιο ευαίσθητες μελωδικές χορδές μας. Συνολικά οι Kampfar μας προσφέρουν έναν απολύτως επαρκή extreme metal δίσκο, ίσως και ένα πλήρη δίσκο, ο οποίος όμως δεν διαφεύγει από το ασφαλές πλαίσιο της τέρψης του κοινού τους.

Σε καμία περίπτωση δεν επιστρέφουν στις πιο folk μέρες τους, αλλά ως ένα σημείο το τραγούδι "Eremitt" λειτουργεί ως μια υπενθύμιση αυτής της διάστασης των Kampfar. Τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Dolk αποτελούν σημείο αναφοράς και με τις «καθαρές» γκαρίκλες του να διανθίζουν τις συνθέσεις με μια ψευδαίσθηση ποικιλίας κανείς δεν έχει αμφιβολία ότι ακούει Kampfar.

Στο "Dominans" μάλιστα συνδράμει η Agnete Kjølsrud γνωστή από τους Dimmu Borgir και το παιχνίδι League Of Legends, η οποία ακούγεται σαν κρυωμένο δεκάχρονο παιδάκι, ενώ στο οκτάλεπτο "Det Sorte", το οποίο συνθετικά ξεχωρίζει, συμμετάσχει η Marianne Maria Moen βάζοντας ένα βότσαλο ελεγειακής ατμόσφαιρας στο ασπρόμαυρο ψηφιδωτό του "Ophidians Manifest".

Όπως πρόσφατα έπραξαν και οι συντοπίτες τους οι Immortal, οι Kampfar κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ που αντιστοιχεί στις προσδοκίες της βάσης τους, ενώ ταυτόχρονα στρογγυλοκάθεται στο βάθρο της αισθητικής διεκπεραιωτικότητας. Μπορεί ένα δίσκος να είναι εξαιρετικός και ταυτόχρονα «προσπεράσιμος»; Μπορεί. Και οι Kampfar το αποδεικνύουν.

  • SHARE
  • TWEET