James

La Petite Mort

BMG (2014)
Από τον Γιάννη Λυμπέρη, 09/07/2014
Σκοτεινά θέματα, ευφορική μουσική, οι James (ξανα)είναι σε φόρμα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Έχουν περάσει 23 χρόνια από τη χρονιά που το "Sit Down" μεταμόρφωσε τους James από indie ήρωες στο -πιθανό- επόμενο μεγάλο συγκρότημα. Αυτό δεν συνέβη, είχαν όμως επιτυχία, πολλά συναρπαστικά single, καλούς δίσκους, τον Brian Eno στην παραγωγή και στο πλευρό τους. Και βέβαια μια δεκάδα εμφανίσεις στη χώρα μας από το 2001 με  την παρουσία  χιλιάδων οπαδών τους σε κάθε συναυλία.

Πέρα από τη θετική ή αρνητική γνώμη του καθενός για τη θέση τους στη σημερινή μουσική, το παρελθόν τους παραμένει φωτεινό. Το πρόβλημα είναι πως ο μοναδικός δίσκος τους μετά από την επιτυχία του "Please To Meet You" του 2001, το "Hey Ma" του '08, ήταν μέτριος (οι ίδιοι δεν θεωρούν δίσκους τα δύο εκ νέου αδιάφορα mini LP του 2010) και αναζητούσαν μια επιστροφή με τραγούδια που θα μπορούσαν να σταθούν επάξια στο -γεμάτο hits- live ρεπορτόριό τους.

Το "La Petite Mort" είναι ακριβώς τέτοιο. Η επιλογή του Max Dingel στην παραγωγή (με θητεία σε Muse, The Killers) ήταν ιδανική. Σαν να τους είπε να... πετάξουν τα περιττά, να επιλέξουν μόλις δέκα τραγούδια (σαν τον παλιό καλό καιρό), να γράψουν απλές συνθέσεις, κατάλληλες να παιχτούν στη σκηνή και να ξαναθυμίσουν σε όλους πως κάποτε ήταν μία από τις καλύτερες μπάντες της Μ. Βρετανίας.

Τουλάχιστον έξι τραγούδια είναι εν δυνάμει single ικανά να τους επανατοποθετήσουν ψηλά στις συνειδήσεις κοινού και κριτικών και να τους δώσει ακόμα μερικά χρόνια ζωής. Τo "Moving On" είναι «παραγγελιά» για die hard fans και όχι μόνο, το ίδιο και το "Curse Curse", το οποίο επιτέλους έχει έναν καλό στίχο από τον Booth («Messi scored / 100,000 people came») τα "Quicken The Dead" και "Frozen Britain" ακούγονται σαν οι γερασμένοι πλέον φίλοι από το Μάντσεστερ ξαναβρήκαν το πάθος της νιότης τους. Κανένα τραγούδι δεν ακούγεται «περιττό», η μουσική είναι δυναμική και  κιθαριστική, χωρίς τα μελό και κουραστικά στοιχεία του πρόσφατου παρελθόντος.

Ο Booth επηρεάστηκε στους στίχους από τους θανάτους της μητέρας και του καλύτερου φίλου του πριν ενάμισι χρόνο.  Η μουσική όμως των James, σε αντίθεση με όσα συμβαίνουν στα μέλη της, είναι ξανά «ευφορική» και με στόχο να βάλει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό σου. Διαλέγεις και παίρνεις. Απλή αλλά αξιοπρεπής ποπ ή αδιαφορία...
  • SHARE
  • TWEET