Incura

Incura

Inside Out (2014)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 03/02/2014
Οι νεαροί Καναδοί εντυπωσιάζουν με την προσωπικότητα και την ποιότητα των συνθέσεων που παρουσιάζουν στο ντεμπούτο album τους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Υπάρχουν κάποια πράγματα που απλά τυγχάνει να επιβεβαιώνονται συνέχεια και ως εκ τούτου να αποτελούν αλήθειες από ένα σημείο κι έπειτα. Έτσι λοιπόν, όταν μια μπάντα από τον Καναδά φημολογείται πως είναι καλή, τότε συνήθως είναι πολύ καλή. Επίσης, όταν η Inside Out ισχυρίζεται πως ανακάλυψε και ένταξε στο roster της ένα ακόμα ταλαντούχο συγκρότημα, τότε έχει δίκιο και πρόκειται για κάτι πράγματι εξαιρετικό. Στην προκειμένη περίπτωση των Incura ισχύουν αμφότερα τα δυο άνωθεν παραδείγματα, παρόλο που οι Γερμανοί καθυστέρησαν να ανακαλύψουν τους Καναδούς.

Βεβαίως, οι άνθρωποι της Inside Out καθυστέρησαν λίγο στην προκειμένη περίπτωση, καθώς οι Incura υπάρχουν αρκετά χρόνια ως συγκρότημα, έχοντας κυκλοφορήσει τρία EP και κυρίως το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους, μόνο στην γενέτειρά τους, στις αρχές του 2013. Στις μέρες του internet, αυτό σημαίνει ότι έχει «κυκλοφορήσει» σε ολόκληρο τον κόσμο, όμως, είναι γεγονός πως ελάχιστοι πήραν είδηση αυτό το εξαιρετικό δημιούργημα μέχρι που η Inside Out ανακοίνωσε ότι τους υπέγραψε και πως στις αρχές του 2014 θα κυκλοφορήσει κανονικά το άλμπουμ και στον υπόλοιπο κόσμο. Όπως και να έχει, η ουσία είναι πως οι Incura έπεσαν στα καλύτερα χέρια, η Inside Out προσθέτει μια ακόμα σπουδαία μπάντα στο roster της και περισσότερος κόσμος θα αποκτήσει το "Incura", ήτοι win-win-win.

Το δύσκολο εγχείρημα είναι περιγράψει κάποιος επακριβώς αυτό παίζουν οι Incura. Η προφανής απάντηση (progressive) δεν είναι σωστή ούτε απόλυτα λανθασμένη, καθότι έχουν τόσο τις τεχνικές αρετές, όσο και την αίσθηση της διαφορετικότητας στο αίμα τους, ώστε να μπορούν να φλερτάρουν με το prog και σίγουρα να κάτσουν καλύτερα σε αυτιά φίλα προσκείμενα σε αυτό. Όμως, επί της ουσίας παίζουν σχετικά απλό hard rock, μπολιασμένο με κάμποσα πλήκτρα (κατά βάση πιάνο) και θεατρικά στοιχεία, ιδιαίτερα στις ερμηνείες του Kyle Gruninger.

Θα έλεγα πως οι μπάντες που μου έφεραν περισσότερο στο μυαλό οι Incura, προσπαθώντας να τους τοποθετήσω κάπου είναι οι My Chemical Romance, οι A.C.T. και οι Three. Πιο συγκεκριμένα, κάποιος μπορεί να βρει παραλληλισμούς στα θεατρικά στοιχεία με το σπουδαίο "The Black Parade" και κυρίως στις ερμηνείες του Kyle που φέρνουν στο νου τον Gerrard Way σε αρκετά σημεία, ενώ διαθέτουν κάτι από τη μοναδική προσέγγιση των Σουηδών A.C.T. και την σύνδεση τη τοποθέτηση τεχνικών στοιχείων σε απλές φόρμες όπως κάνουν πολύ επιτυχημένα οι Three. Γενικά, στις συνθέσεις του άλμπουμ έχει επιτευχθεί μια alternative αμεσότητα, που σε συνδυασμό με τις εναλλαγές μέσα στις συνθέσεις και τον αρκετά μοναδικό ήχο της μπάντας δημιουργούν ένα έξοχο και ενδιαφέρον καθ' όλη τη διάρκεια σύνολο.

Και οι δέκα συνθέσεις είναι πραγματικά καλές, έχοντας μάλιστα πολύ προσιτές διάρκειες για πιο mainstream ακροατήρια, με το "Get The Gun" που ανοίγει το άλμπουμ να κολλάει άμεσα στο μυαλό, ενώ το "I Breathe This" βγάζει groove και δυναμική. Στο "I'm Here Waiting" και κυρίως στο "Who You Are" βρίσκουμε τα περισσότερα θεατρικά στοιχεία, σε δυο από τις καλύτερες συνθέσεις του άλμπουμ, καθώς επίσης εκ των άλλων στα "Turning Blue" και "The Greatest Con" συναντάμε άλλα δυο καταπληκτικά ρεφρέν που ξεχωρίζουν.

Γενικά, οι Incura προσφέρουν μια σπάνια αναζωογονητική προσέγγιση, που είναι ταυτόχρονα διαφορετική από τα συνήθη, ποιοτική, αλλά και προσιτή ως άκουσμα. Έχουν δύναμη, νεύρο, τεχνική κατάρτιση, έναν ιδιαίτερα προικισμένο τραγουδιστή και με το πρώτο τους άλμπουμ καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν, δείχνοντας πως το μέλλον είναι αρκετά ευοίωνο για αυτούς τους νεαρούς Καναδούς.
  • SHARE
  • TWEET