Inculter

Στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας, το ιδίωμα του thrash metal έζησε μια αναβίωση, η οποία, επεκτάθηκε σε όλα τα παρακλάδια του. Ειδικά στην ελληνική σκηνή, τα αποτελέσματα είναι λίγο πολύ γνωστά. Αν μπορώ όμως να επιλέξω μια παραλλαγή του δημοφιλούς αυτού ιδιώματος, η οποία πιθανώς να μην ξεθώριασε τόσο στον χρόνο, είναι αυτή του black thrash. Οι μεγάλοι ηγέτες αυτής της σκηνής, είναι προφανώς Σκανδιναβοί, με τους θρύλους Aura Noir να πρωτοστατούν και μιας ολόκληρης cult σκηνής. Μέσα λοιπόν από το νορβηγικό black thrash, έρχονται οι Inculter. Στον δεύτερο δίσκο τους, "Fatal Visions", όχι απλά προσφέρουν μια πιο ώριμη εκδοχή της τέχνης τους, αλλά πιάνουν και διάφορες κορυφές.

Δυο είναι τα κύρια συστατικά που μετατρέπουν το "Fatal Visions" σε δίσκο αρκετά άνω του μετρίου. Η δουλειά στις συνθέσεις και η παραγωγή, από την ίδια την μπάντα. Ξεκινώντας από το δεύτερο, οφείλει να τονισθεί η συνεισφορά του Herbrand Larsen (ex - Enslaved) στο mastering. Ο ήχος είναι ζεστός, τα τύμπανα διαθέτουν τον καλύτερο ήχο που έχω ακούσει για φέτος, ενώ οι κιθάρες δαγκώνουν χωρίς να χάνονται ανάμεσα στις συχνότητες των μπάσων, που γεμίζουν εκπληκτικά τα κενά. Οι συνθέσεις δε, στην πρώτη ακρόαση παραπλανούν. Ενώ δίνεται η αίσθηση πως μιλάμε για μια κλασική ύστερη black thrash κυκλοφορία με συνθέσεις κεραυνούς και μανιακά σόλο, κάθε νέα ακρόαση εμφανίζει και επιπλέον λεπτομέρειες.

Ύστερα από μια κατατοπιστική έναρξη όπως του "Open The Tombs", με τα νορβηγικής καταγωγής riff, έρχεται η τραγουδάρα "Impending Doom". Το χτίσιμο πάνω στην διπλή κιθαριστική επίθεση, στηρίζεται πάνω στο εξαιρετικό drumming μέχρι να οδηγηθεί σε ένα αναλογο σόλο. Η εναλλαγή ρυθμού και riffing που ακολουθεί, το απογειώνουν, δίνοντας του αέρα κλασικού, και οι Sepultura επιρροές μπλέκονται με Maiden-ικά leaks μέχρι να ολοκληρωθεί το κομμάτι. Η συνέχεια με το "Shepherd Of Evil" και το Slayer intro του, δαιμονοποιεί περεταίρω την ατμόσφαιρα. Οι ταχύτητες ανεβαίνουν και η ενέργεια της μπάντας βάζει κάτω πολλές speed metal της εποχής τους, μέχρι την επιβλητική αλλαγή μετά το σόλο. 

Θαρρώ πως το γενικότερο πρόβλημα αυτών των συγκροτημάτων είναι πως θυμίζουν αρκετά τις επιρροές τους. Βέβαια, από την σκηνή έχουν ξεπηδήσει συγκροτήματα διαμάντια όπως οι Nekromantheon και οι Deathhammer. Οι Inculter με αυτήν την κυκλοφορία, ανέρχονται στην ίδια κατηγορία, και η λύσσα και η τεχνική με τις οποίες μπολιάζουν κάθε riff που γενάνε, είναι καταπληκτική. To "Endtime Winds" καταφέρνει να εναλλάσσει ρυθμούς χωρίς η ένταση να υποχωρεί, ενώ το "Towards The Unknown", που θα θυμίσει "War Ensemble", χτίζει πάνω στην τεχνική του ενορχήστρωση. Το κλείσιμο με το "Through The Relic Days" με την έμφαση του στις δισολίες και σε ένα πάρε - δώσε των δύο κιθαριστών, δίνει μια πιο επική και απόμακρη χροιά στον δίσκο, φροντίζοντας έτσι για ένα κατάλληλο κλείσιμο.

Μέσα σε όλη την έμπνευση που έχουν οι Νορβηγοί, πέρα από τις σαφείς διδαχές του ιδιώματος και της σκηνής τους, δεν κρύβουν στιγμή την αγάπη τους για τα μεγάλα κιθαριστικά ντουέτα των '80s. Συνεπώς, πέρα από το εκπληκτικό εξώφυλλο του R.K. Valbo (Obliteration, Void Eater), την προαναφερθείσα παραγωγή και την τεχνική κατάρτιση των μελών, έρχεται να προστεθεί και το φιλτράρισμα που ρίχνουν στις επιρροές τους. Με κάθε ακρόαση, αποκαλύπτονται τα mid tempo σημεία που μαζί με τα φωνητικά δίνουν μια μοχθηρή αισθητική, το εξαιρετικό drumming και τέλος η αίσθηση πως το "Fatal Visions" έρχεται με έναν αέρα ανανέωσης. Οι Inculter, κυκλοφορούν έναν δίσκο που όσοι αρέσκονται στο thrash metal πρέπει να ακούσουν οπωσδήποτε. Η επιφύλαξη που υπάρχει για το αν το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να σταθεί δίπλα στις κατά καιρούς εξαιρετικές κυκλοφορίες, σίγουρα μπορεί να χαρακτηρισθεί λογική, διαθέτει όμως και μικρές δόσεις υπερβολής.