Imelda May

Το 2010 ίσως μείνει στην ιστορία της εμπορικής μουσικής ως η χρονιά των γυναικών. Και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού οι γυναικείες παρουσίες έκαναν τεράστια αίσθηση, τόσο στην αγορά των ΗΠΑ, όσο και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ως pop βασίλισσες ανακηρύχθηκαν δικαιωματικά η Rihanna και η Fergie, ενώ το τέλος του έτους  βρισκει την country pop της Taylor Swift να σαρώνει σε όλο τον κόσμο.

Στα πιο ...δικά μας είχαμε την αποκάλυψη της Grace Potter στις ΗΠΑ, με το 70s rock της, αλλά και τo ντεμπούτο της Rumer που κατέκτησε με τις jazz / soul μπαλάντες της το Ηνωμένο Βασίλειο και τον Burt Bacharach (για τη συγκεκριμένη κυρία θα διαβάσετε σε λίγες μέρες στο site μας). Τέλος, σε ένα απόλυτο blast from the past, η Imelda May έχει βαλθεί να χορέψει όλη την Ευρώπη με το φοβερό της rockabilly. Ναι, μιλάμε για το γνωστό 50s rockabilly, με δόσεις Dixie και μια πρέζα surf που έχει συναρπάσει ήδη Ιρλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ισπανία. ενώ δείχνει ότι πολύ σύντομα θα κατακτήσει και τον υπόλοιπο κόσμο.

Η Imelda May γεννήθηκε στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας πριν 36 χρόνια και ντεμπούταρε στη δισκογραφία το 2005. Το πρώτο μπαμ στην καριέρα της ήταν το "Love Tattoo" του 2008, το οποίο την έβαλε στα πράγματα και της χάρισε το πρώτο της Νο1 στην πατρίδα της. Ο κόσμος έδειξε να μαγεύεται από τη μουσική παράδοση της ταλαντούχας τραγουδίστριας-συνθέτιδας και στιχουργού. Μια παράδοση που κουβαλά το rock 'n' roll του Elvis και του Gene Vincent, τη φινέτσα της Billie Holiday και τα blues του Howlin' Wolf, σε ένα φοβερό χαρμάνι κεφάτης μουσικής και burlesque διάθεσης και ερμηνείας. Από εκεί και πέρα ήρθε το πέρασμα στις ΗΠΑ, η εμφάνιση στα Grammys στο πλάι του Jeff Beck αλλά και η πάντα αναγκαία τηλεοπτική προβολή που την έβαλε σε εκατομμύρια σπίτια μέσω του "Later... with Jools Holland" του BBC.

Δισκογραφικά, η συνέχεια του "Love Tattoo" απέδειξε ότι η κυρία May δεν ήταν ο παλιάτσος που μας διασκέδασε για λίγο με τα ρετρό φορέματά του και το ακόμα πιο ρετρό του κούρεμα. Το φετινό "Mayhem" έρχεται να προσπεράσει με φόρα το "LT" και να δυναμιτίσει τα ηχεία μας με το κέφι και την ενέργειά του, με ένα ακόμα πιο γεμάτο και ολοκληρωμένο άλμπουμ.

Μέσα στα 14 τραγούδια του θα βρούμε τα καλύτερα στοιχεία μιας μουσικής που δεν πέθανε ποτέ, για τον απλούστατο λόγο ότι μπορεί να σου ανεβάσει τη διάθεση και να σε κάνει να κουνηθείς στο ρυθμό της στο δευτερόλεπτο. Τραγούδια όπως τα "Pulling The Rug", "Psycho" και η super groovy διασκευή του "Tainted Love" έχουν φτιαχτεί για να βάζουν φωτιά στις πίστες και να διασκεδάζουν ψυχές.

Από την άλλη πλευρά, οι πιο slow στιγμές, όπως τα "Too Sad To Cry", "All For You" και "Bury My Troubles" και η ερμηνεία της May θυμίζουν τις μεγάλες κυρίες της jazz, με πρώτη την Lady Day. Μουσικά, εδώ το χρώμα δίνεται από την τρομπέτα του Dave Priseman, που άλλοτε μας θυμίζει Louis Armstrong στο St. James Infirmary Blues και άλλοτε τις παιχνιδιάρικες φράσεις της Cab Calloway Band.

Το "Mayhem" αποτελεί την απόλυτη πρόταση για μια επιστροφή στο ρετρό. Μια επιστροφή που δε μυρίζει παλιό μαόνι, αλλά αντίθετα φέρνει έναν ανανεωτικό αέρα στη στείρα από αληθινή διασκέδαση και χιούμορ μουσική βιομηχανία.  

15 seconds review (εμπρός στον rock ψυχίατρο):
Pulling The Rug: "Gonna spin you upside down"
Psycho: Bond goes surfing
Mayhem: Real rocking ...mayhem!
Kentish Town Waltz: Love & Murder ballad
All For You: Lady ...May
Eternity: Country time
Inside Out: Hobo love Jazz
Proud And Humble: God loving country
Sneaky Freak: Creepy Rockabilly
Bury My Troubles: Dig for this jazz diamond
Too Sad To Cry: Lost lover's lament
I'm Alive: Slow & smooth love
Let Me Out: Bending guitar rock
Tainted Love: Not Soft neither Marilyn - true rock