ICS Vortex

Είναι γεγονός πως η νορβηγική σκηνή τα τελευταία 20 χρόνια έχει προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις, κυρίως βέβαια στο χώρο του ακραίου metal. Χαρακτηριστικό είναι ότι ένας σημαντικός αριθμός μουσικών από τη Νορβηγία, επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ταλέντο, έχει καταφέρει να διακριθεί, ασχολούμενος με πράγματα ετερόκλητα (black metal, progressive rock/metal και διάφορους πειραματισμούς με ambient και ηλεκτρονική μουσική). Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο ICS Vortex, ο οποίος έχει συμμετάσχει, μεταξύ άλλων, σε μπάντες όπως οι Borknagar και οι Arcturus, ενώ μετά την πρόσφατη αποδέσμευσή του από τους Dimmu Borgir βρήκε προφανώς το χρόνο να ασχοληθεί και με την πρώτη του προσωπική δουλειά.

Ένα αρχικό ερώτημα είναι τι μπορείς να περιμένεις μετά από ένα τέτοιο παρελθόν. Με την πρώτη επαφή με το άλμπουμ δίνεται η εντύπωση ότι ο Vortex άφησε τον εαυτό του ελεύθερο να πειραματιστεί και να δημιουργήσει αυτό που πραγματικά ήθελε, χωρίς εξαρτήσεις από το παρελθόν του αλλά και οποιουσδήποτε ψευτοδογματισμούς. Το τελικό αποτέλεσμα αποτελεί σίγουρα μια ευχάριστη έκπληξη.

Συγκεκριμένα, ενώ το ξεκίνημα είναι καταιγιστικό με το "The Blackmobile", στη συνέχεια αλλάζει και το tempo, αλλά κυρίως το ύφος, καθώς παρατηρείται στροφή σε '70s prog rock (και όχι μόνο) μονοπάτια και το metal σε πολλές περιπτώσεις περνάει σε δεύτερη μοίρα. Ωστόσο, δεν είναι αυτό στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας. Οι ICS Vortex προσφέρουν ένα αξιοπρόσεκτο άλμπουμ που κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο καθ' όλη τη διάρκειά του.

Οι συνθέσεις είναι δουλεμένες χωρίς να γίνονται πολύπλοκες και κουραστικές, ενώ οι ενδιαφέρουσες ιδέες διαδέχονται η μία την άλλη σε κομμάτια στα οποία κυριαρχούν οι εναλλαγές ρυθμών και συναισθημάτων. Από το ταξιδιάρικο "Dogsmacked" και το "Flaskeskipper", με την πανέμορφη μεθυστική μελωδία, μέχρι και τo "Skoal", που κινείται σε πιο folk μονοπάτια, το "Windward", που ξεχειλίζει η 70ίλα, και το progressive "Storm Seeker" (φέρνει λίγο σε Rush), συνθέτουν ένα σίγουρα ενδιαφέρον (το γράφω για μια ακόμη φορά) δίσκο. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στα καθαρά και εκφραστικά φωνητικά, παρά τις κάποιες υπερβολές σε ορισμένα σημεία.

Στα αρνητικά συγκαταλέγεται το ότι στην τελική μίξη τα φωνητικά ακούγονται μπροστά, κάτι που εμποδίζει τα υπόλοιπα όργανα να φανούν όσο χρειάζεται, και το "Sub Mariner", με το οποίο κλείνει το άλμπουμ, και παρά την προσπάθεια να δημιουργήσει μια ψυχεδελικη/space ατμόσφαιρα, δεν τα καταφέρνει και μοιάζει εντελώς ξεκάρφωτο σε σχέση με τα υπόλοιπα 10 κομμάτια.

Τo "Storm Seeker" δεν είναι το άλμπουμ που θα μας αλλάξει τη ζωή. Σίγουρα οι ακραιφνείς black metallers που περίμεναν κάτι κλασικά «νορβηγικό» δε θα ικανοποιηθούν από αυτό που θα ακούσουν. Είναι ένα άλμπουμ που απευθύνεται σε όσους αρέσκονται σε πειραματισμούς και σε ακούσματα πιο πολυσυλλεκτικά. Αξίζει τουλάχιστον ένα τσεκάρισμα μόνο και μόνο για το θάρρος του ICS Vortex να πειραματιστεί με επιτυχία σε άγνωστα για αυτόν μονοπάτια.