Ground Mower

Εκ Σουηδίας ορμώμενοι, οι Ground Mower κάνουν ντεμπούτο στο μουσικό χώρο, καθώς ο ομώνυμος δίσκος τους είναι και η πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά. Οι Ground Mower κινούνται στο χώρο του hard rock / grunge / post-grunge, σαφέστατα επηρεασμένοι από την αντίστοιχη αμερικανική σκηνή της δεκαετίας του '90, με ιδιαίτερη αδυναμία στους Soundgarden... Η διαπίστωση αυτή πηγάζει και από τις συνθετικές δομές τους, που φλερτάρουν με τις δυνατότερες στιγμές των Soundgarden της εποχής "Superuknown / Down The Upside", και με την απίστευτη (σε βαθμό παρεξήγησης) ομοιότητα της φωνής του τραγουδιστή Magnus Arar με αυτήν του Chris Cornell! Πραγματικά όταν ακούς τον Arar να ουρλιάζει, δε γίνεται το μυαλό σου να μην πάει στον Cornell.

Το πρώτο άλμπουμ των Ground Mower, λοιπόν, έχει έντεκα συνθέσεις σχετικά μικρής διάρκειας (η συνολική διάρκεια δεν ξεπερνάει τα 35 λεπτά), οι οποίες είναι καταιγιστικές. Από την πρώτη νότα του εναρκτήριου "Last Ride" μέχρι το τελευταίο ακόρντο του "Time", που κλείνει το album, παντού κυριαρχούν δυνατές κιθάρες, «χαμηλοκουρδισμένες» (που λέει και ο συνάδελφος Λουκιανός), heavy riffs, στίχοι γεμάτοι οργή και φυσικά η επιβλητική φωνή του frontman των Ground Mower. Στο "Hide" προσθέστε στα προαναφερθέντα στοιχεία και την παρουσία φυσαρμόνικας και country κιθαρισμών, που πραγματικά σε κάνει να απορείς πως αυτός ο δίσκος έχει την Σουηδία ως χώρα προέλευσης σε όλο το φάσμα του (σύνθεση, παραγωγή, ηχογράφηση κτλ). Όχι φυσικά ότι οι Σουηδοί δεν έχουν παράδοση στο σκληρό ροκ ήχο, αλλά ο συγκεκριμένος δίσκος ειλικρινά θυμίζει περισσότερο "West Coast" rock παρά Σκανδιναβία και φαντάζομαι αυτό είναι και το αποτέλεσμα που επιθυμούν οι ίδιοι οι Ground Mower.

Συνοψίζοντας, το συγκεκριμένο album είναι αρκετά καλό, πόσο μάλλον όταν πρόκειται και για την παρθενική προσπάθεια του συγκροτήματος. Όμως αυτό είναι το πρώτο βήμα για τους Ground Mower, που ναι μεν έγινε με το δεξί, αλλά για να έχει συνέχεια χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια σε επίπεδο διαμόρφωσης «ιδιαίτερης ταυτότητας». Θα πρέπει δηλαδή οι Σουηδοί να δώσουν έμφαση στο να ακούγονται περισσότερο αυτόνομοι και όχι ως θιασώτες της σκηνής-κινήματος που τους έχει ασκήσει επιρροή. Ανεξάρτητα με αυτό όμως, το album των Ground Mower είναι μια πολύ καλή πρόταση που δε θα αφήσει παραπονεμένο όποιον του δώσει μια ευκαιρία.