Grave Digger

Δεν πέρασε παρά μόλις ενάμισης χρόνος από το προηγούμενο άλμπουμ των αγαπημένων Γερμανών νεκροθαφτών, με το "The Living Dead" να αποτελεί τον δέκατο όγδοο δίσκο της πλούσιας και πολυετούς καριέρας τους. Αλήθεια, όμως, τι έχει να μας προσφέρει η παρέα του Chris Boltendahl αυτήν τη φορά, και μάλιστα σε τόσο σύντομο - για τα σύγχρονα δισκογραφικά δεδομένα - διάστημα από το αρκετά καλό "Healed By Metal" του 2017; Με την μπάντα να έχει αρκετές ποιοτικές αυξομειώσεις από δίσκο σε δίσκο τα τελευταία χρόνια και μονάχα τα τελευταία "Return Of The Reaper" και "Healed By Metal" να αποτελούν δύο διαδοχικές πραγματικά αξιόλογες κυκλοφορίες της, το νέο άλμπουμ είτε θα συνέχιζε το ποιοτικό σερί, είτε θα επανέφερε τους Βεστφαλούς σε μονοπάτια συνθετικής αμφισβήτησης.

Είναι γεγονός πως όσο κι αν χάρηκα στην ανακοίνωση για την επερχόμενη επίσκεψη του σχήματος στην χώρα μας (μιας και αποτελεί ανέκαθεν συναυλιακή εγγύηση), άλλο τόσο προβληματίστηκα με αυτήν του την τόσο άμεση επιστροφή, αφού θεώρησα πως ίσως παραείναι βιαστική η κυκλοφορία μιας νέας δουλειάς μόλις έναν ημερολογιακό χρόνο έπειτα από την τελευταία του προσπάθεια. Βέβαια, ακόμη και στις λιγότερο καλές τους κυκλοφορίες, οι Grave Digger έχουν καταφέρει να έχουν κάποιες δεδομένες ηχητικές και ποιοτικές σταθερές, οπότε αν μη τι άλλο η ακρόαση οποιασδήποτε δουλειάς τους κυλάει σχετικά εύκολα για τον οπαδό των heavy και power ιδιωμάτων.

Στην προκειμένη, ωστόσο, είναι κάτι παραπάνω από εμφανές πως οι συμπαθείς Τεύτονες βιάστηκαν να επιστρέψουν στη δισκογραφία, καθώς αυτά που έχουν να παρουσιάσουν ξεκάθαρα πάσχουν στον τομέα έμπνευσης. Όσο θετικά προδιατεθειμένος κι αν είναι κάποιος, όσο «βαμμένος» οπαδός του συνόλου των πεπραγμένων τους κι αν δηλώνει, το "The Living Dead" δύσκολα θα εκπληρώσει τις όποιες προσδοκίες του, αφού η βιασύνη με την οποία δημιουργήθηκε, εμπόδισε τη μπάντα να εστιάσει στις κάποιες αξιόλογες ιδέες του ώστε να δημιουργήσει κάτι πραγματικά αξιόλογο.

Πραγματικά, είναι να απορεί κανείς με την προχειρότητα που παρουσιάζει η πλειονότητα των συνθέσεων του δίσκου, με τα ρεφρέν να βγαίνουν δύσκολα και βεβιασμένα, τις κιθάρες να προσπαθούν να σώσουν κάπως την κατάσταση μα να αποτυγχάνουν εμφατικά και μονάχα μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού στιγμές να μπορούν να διασωθούν από αυτό το δημιουργικό ναυάγιο. Έτσι, μέσα σε μια θάλασσα κοινότυπης (ακόμη και για τα δεδομένα των Grave Digger, που ελάχιστα έχουν μεταβάλει το ύφος τους μέσα στα χρόνια) μετριότητας, τα "Shadow Of The Warrior", "What War Left Behind" και (πολύ λιγότερο το) "The Power Of Metal" κρατούν κάπως τα προσχήματα, δίχως και πάλι να ανήκουν στις πιο λαμπρές στιγμές του σχήματος. Αν, δε, μιλήσουμε για συνθέσεις όπως το σχεδόν αστείο "Zombie Dance", τότε οι χαρακτηρισμοί μάλλον θα ξεφύγουν αρκετά, οπότε, για όποιον αντέχει, ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα βλέποντας το video clip του στη γνωστή πλατφόρμα.

Δυστυχώς, το "The Living Dead" κάνει μια μεγάλη ποιοτική βουτιά σε σχέση με τα όσα μας είχαν δείξει πρόσφατα δισκογραφικά οι Grave Digger, μπορώντας πιθανόν να συμπεριληφθεί ανάμεσα στις χειρότερες στιγμές που έχει να επιδείξει η πλούσια δισκογραφία τους. Ας είναι όμως. Το Σεπτέμβριο και πάλι θα είμαστε εκεί για να απολαύσουμε τους κλασσικούς τους ύμνους ζωντανά, έστω κι αν στα νέα κομμάτια μάλλον θα ψάχνουμε να ξαναγεμίσουμε τα ποτήρια μας.