Foray Between Ocean

Μέσα στον Ιούνιο οι Foray Between Ocean έκαναν το ντεμπούτο τους με το Depression Neverending. Η μπάντα αποτελείται από τον ιθύνων νου του Θέμη Ιωάννου των Trendy Hooligans να παίρνει τα πάνω του μαζί με τον Διονύση Χριστοδουλάτο των Sorrowful Angels τις κιθάρες, τον Ηλία Μπουζέα επίσης από Sorrowful Angels στο μπάσο, τον Κώστα Μυλωνά (Outloud, Paradox, Sunburst, Μάριος Φραγκούλης) στα ντραμς και τον Γιάννη Τούσα που αφήνει το μπάσο των Narcosis και παίρνει τον ρόλο του frontman.

Το ύφος της μουσικής των Foray Between Ocean είναι μοντέρνο death με core και πολλά μελωδικά και ορχηστρικά στοιχεία. Χάρη ιδίως σε αυτά τα στοιχεία είναι ένας ιδιαίτερα εκφραστικός δίσκος, που εναλλάσσεται μεταξύ της οργής, της έντασης και της ευαισθησίας. Από τη μία έχεις το ανελέητο κοπάνημα στα ντραμς, τις κιθάρες να είναι εξαιρετικά τεχνικές και στυγνές και τα φωνητικά γεμάτα μένος και από την άλλη στο ρεφρέν τα κομμάτια γυρίζουν στο μελωδικό ύφος, τα φωνητικά παίρνουν χρώμα και ξεχειλίζουν συναισθηματισμό.

Ειδικά στα φωνητικά γίνεται εντυπωσιακή η δουλειά, αποτελώντας ένα από τα δυνατά σημεία του δίσκου. Αναδεικνύουν μεγάλο εύρος κινούμενα από growl ως καθαρά, με τα τελευταία να ενσωματώνονται στα σωστά σημεία των συνθέσεων ώστε να μη ρίχνουν την ένταση στο κομμάτι, αλλά αντίθετα να εμπλουτίζουν συναισθηματικά τις συνθέσεις, ενισχύοντας την ατμόσφαιρα που δημιουργεί. Το άλλο ιδιαίτερα δυνατό σημείο του δίσκου είναι τα ντραμς. Ανελέητα, άψογα εκτελεσμένα, πάντα προσεγμένα στην παραγωγή ώστε να αφήνουν χώρο στα υπόλοιπα όργανα να πατήσουν, ακόμα και όταν γίνεται πολυβολικό χτύπημά τους. Από την άλλη το κερασάκι στην τούρτα είναι τα πλήκτρα που δένουν άψογα την ατμόσφαιρα.

Ο δίσκος έχει πολλές καλές στιγμές, με όλα τα κομμάτια να έχουν υψηλό επίπεδο. Το "Lost Sky" έχει την ένταση, αποτελώντας ένα από τα πιο βαριά κομμάτια στον δίσκο, με ενσωμάτωση στην αρχή δευτερευόντων, μακρινών φωνητικών και ορχηστρικών στοιχείων που αναδεικνύουν το κομμάτι, δίνοντάς του μεγαλειώδες ύφος. Το "Castaway In Disappointment" συμπυκνώνει όλο τον δίσκο αποτελώντας ενδεικτική σύνθεση, δείχνοντας πόσο εύκολα παντρεύουν τον σκληρό ήχο, στον οποίο τα ντραμς δίνουν ρέστα, με υπέροχα μελωδικά ρεφρέν. Ξεχωρίζει ιδιαίτερα το ομώνυμο, που μπαίνει με έναν καταιγισμό από ντραμς, με κατάλληλη ενορχήστρωση και εναλλαγές φωνητικών, ώσπου κάπου μετά τη μέση να βυθιστεί στο συναισθηματισμό με τα καθαρά φωνητικά να παίρνουν τα ηνία.

Γενικώς το Depression Neverending είναι ένας δίσκος που ανοίγει την όρεξη και τοποθετεί τους Foray Between Ocean στον μουσικό χάρτη, ώστε να αναμένουμε τις επόμενες δουλειές τους· αξίζει να μην περιμένουμε καμιά δεκαριά χρόνια μέχρι να γίνει της μόδας το είδος στην Ελλάδα για να τους δώσουμε την προσοχή που τους πρέπει, οπότε δώστε τα πενήντα λεπτά του χρόνου σας και δεν θα μετανιώσετε.