Federal Charm

Federal Charm

Mystic (2013)
Από τον Αντώνη Μουστάκα, 27/08/2013
To blues rock των Federal Charm είναι πιο funky και πιο μοντέρνο από αυτό των Answer και των Rival Sons και πιο ενδιαφέρον, ενεργητικό και ωμό από του Joe Bonamassa και της συνομοταξίας του
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
2005: Witchcraft
2006: The Answer, Wolfmother
2007: Year Long Disaster, Radio Moscow, Witchcraft
2008 & 2009: Siena Root
2010: Taddy Porter, Grace Potter & The Nocturnals
2011 & 2012: Rival Sons
2013: (;)

Η παραπάνω λίστα αποτελείται από (τότε) νέους retro rockers που πήραν τα μυαλά των συντακτών μας ανά τις χρονιές που πέρασαν. Τους διαβάσατε στις λίστες με τα top του αντίστοιχου έτους και τα τελευταία χρόνια στις ανασκοπήσεις του κλασικού ήχου.

Φέτος έπρεπε να περάσουν σχεδόν οκτώ μήνες για να έχουμε το πρώτο «χτύπημα». Ενώ λοιπόν περιμέναμε τους περυσινούς underground Temperance Movement και Blues Pills να κάνουν οι μεν το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ και οι δεν το δεύτερό τους EP σε μεγάλες εταιρίες, τους προλαβαίνουν μέσα στο καλοκαίρι οι πρωτάρηδες Federal Charm.

Αυτοί οι πιτσιρικάδες από το Manchester πατάνε πάνω στην παράδοση του Αγγλικού ροκ αλλά όχι της πόλης τους (για τον ανακουφισμένο πια αναγνώστη - φίλο του κλασικού ροκ).

Η πρώτη εντύπωση – όπως γίνεται συνήθως με συγκροτήματα που παίζουν blues rock – που δίνεται είναι ότι αγαπάνε τους Led Zeppelin αλλά εδώ έχουμε σημαντικές διαφοροποιήσεις με γκρουπ όπως οι Rival Sons. Από τη μια έχουμε την Black Crowes πλευρά που μας πάει προς τον Αμερικάνικο νότο και από την άλλη την μικρή αλλά φανερή δόση μοντέρνου ροκ που δείχνει κάτι το ανοιχτό και ειλικρινές. Με μέσο όρο ηλικίας μικρότερο και από ομάδα της Super League μετά την κρίση, οι Federal Charm παίζουν αυτό που αγαπούν χωρίς να προσπαθούν επιτηδευμένα να κρύψουν ότι έχουν ακούσει Peppers & Rage Against The Machine.

Το αποτέλεσμα είναι πολύ δυνατό, με ρετρο-μοντέρνους δυναμίτες όπως τα “Gotta Give It Up” και “There’s A Light” να δίνουν το κάτι παραπάνω από τις ορδές των αδιάφορων μπλουζοροκάδων από το Ηνωμένο Βασίλειο. Κατά τα άλλα έχουμε συνθέσεις που μας φέρνουν στο μυαλό από Rush (“Too Blind To See”) και Black Crowes (“No Money Down”) μέχρι Fleetwood Mac εποχής Peter Green αλλά και μετέπειτα (“The Stray” και “Reconsider Baby” αντίστοιχα).

Με τη επίσης πολύ ειλικρινή και πολύ βασική κλισέ στιχουργική του ροκ να τις συνοδεύει, οι 11 συνθέσεις και η διασκευή στο “Reconsider Baby” του Lowell Fulson λειτουργούν αυτόνομα και ως σύνολο διεγερτικά στον ακροατή που θέλει το ροκ του με όλη του τη κιθάρα και την ένταση.

Συνοψίζοντας. τo blues rock των Federal Charm είναι πιο funky και πιο μοντέρνο από αυτό των Answer και των Rival Sons και πιο ενδιαφέρον, ενεργητικό και ωμό από του Joe Bonamassa και της συνομοταξίας του.

Η κριτική των 15 δευτερολέπτων (εμπρός στον ροκ ψυχίατρο):
Ο ψυχίατρος λείπει διακοπές με το mp3 player φορτωμένο με Federal Charm, Blues Pills και Temperance Movement. Ποιος θεραπεύει ποιον τελικά;

  • SHARE
  • TWEET