Αν και διατηρεί μια αδυναμία στα progressive και doom ιδιώματα, εξακολουθεί να ακούει κάθε γνωστό και άγνωστο είδος αναζητώντας την περιπέτεια στη μουσική και πιστεύει ότι οι δυνάμεις του χάους και...

Diskord/Atvm
Bipolarities
Ματιές στην υπόγεια tech-death ελίτ
Έτσι κι αλλιώς, οι split κυκλοφορίες αποτελούν αγαπημένο φετίχ format για τους ηρωικούς λάτρεις του underground, χαράς ευαγγέλια λοιπόν όταν η μοιρασιά γίνεται ανάμεσα σε δύο πολύ αξιόλογα ονόματα του tech-death χώρου, τα οποία μάλιστα με την μουσική τους εκφράζουν κι έναν, καλώς εννοούμενο, ελιτισμό. Σε αυτή την περίπτωση, με τον όρο εννοώ ότι τα συγκεκριμένα γκρουπ φαίνονται να απευθύνονται στον βαθύ γνώστη του ιδιώματος - και μάλλον αδιαφορούν πλήρως για περαστικούς ακροατές.
Ομολογώ πως αγαπώ ιδιαίτερα τους Νορβηγούς Diskord - κατ’ εμέ ένα από τα καλύτερα tech-death σχήματα αυτή την στιγμή - για όλους τους λόγους που ανέφερε ο Αποστόλης για το έξοχο "Degenerations" του 2021. Τα τέσσερα τραγούδια που συνεισφέρουν στο split εδώ φανερώνουν ένα γκρουπ που συνεχίζει να εξελίσσεται με έναν ολόδικο του τρόπο: εξερευνούν το ιδίωμα από άποψη δομική και συνθετική. Οι συνθέσεις τους δείχνουν άναρχες. Δεκάδες αλλαγές και απρόσμενες στροφές, κάνουν τα τραγούδια τους να στηρίζονται στο απρόβλεπτο.
Εκεί βρίσκεται και η γοητεία τους! Προσπαθώντας «να σπάσεις τον κώδικα», το υλικό τους σε καλεί σε νέες επισκέψεις/ακροάσεις, μέχρι να σε απορροφήσει εντελώς στην εσωτερικότητα του. Εκεί θα βρεις πολλές ψυχεδελικές αναφορές, δυσαρμονικά και black περάσματα, μικρές space παρεκτροπές και γενικά μια αίσθηση παράνοιας και norwegian style ευφυΐας. Αλήθεια λέω, οι Diskord είναι γκρουπάρα και οι σύντομες συνθέσεις τους λειτουργούν σαν κυκλοθυμικά, νευρωτικά διαμαντάκια - κι όποιον πάρει ο χάρος. Φανταστικοί.
Σε αντίθεση με τα 20+ χρόνια εμπειρίας των Diskord, οι Βρετανοί Atvm είναι συγκριτικά νεότεροι στην tech-death πιάτσα με μόνο ένα full length στο ενεργητικό τους. Συνεισφέρουν κι αυτοί 20 λεπτά μουσικής στο "Bipolarities" με δύο μεγάλες συνθέσεις, όντας περισσότερο «λογικοί» και γραμμικοί από τους συναδέλφους τους. Τους αρέσει να κινούνται σε μεγάλες ταχύτητες και υπέρ-τεχνικά μέρη - φοβερό το rhythm section - χτίζοντας προσεκτικά τις δομές και τις ατμόσφαιρες τους.
Το ενδιαφέρον στην περίπτωση τους στρέφεται στα μέρη που τρυπώνουν στις συνθέσεις τους μετά την μέση. Εκεί οι Atvm πετάνε κάποιες παράξενες ιδέες που μοιάζουν να έρχονται απευθείας από funk, jazz και latin επιρροές, δείχνοντας ότι λειτουργούν περισσότερο σαν μια progressive death metal μπάντα που επιθυμεί να δείξει και τις παικτικές της ικανότητες. Αυτό δεν είναι καθόλου κακό, ειδικά από την στιγμή που φροντίζουν να επιδεικνύουν ισόποσα και την απαραίτητη death metal βιαιότητα. Γενικώς θα πω ότι οι Atvm είναι επίσης εξαιρετικά ενδιαφέροντες και αξιόλογοι, κι αν έχω να καταλογίσω κάτι είναι πως τα φωνητικά δεν μοιάζουν να διαθέτουν κάποιο είδος χαρίσματος.
Τα 40 λεπτά του "Bipolarities" είναι υπέρ του δέοντος αρκετά για να κρατήσουν το νου σου προσηλωμένο στους λαβύρινθους και τα μυστικά τους. Οι ακροατές που νιώθουν με αυτό τον ήχο θα απολαύσουν δύο θαυμάσιες μπάντες που ακούγονται ταυτόχρονα σαν να έρχονται από το χτες και από το αύριο του technical death metal. Όσο για τους περαστικούς, ας μην το προσπαθήσουν καν: η πόρτα αυτή θα παραμείνει ερμητικά κλειστή.