Disbelief

Μόνο νέους και άπειρους δε μπορείς να χαρακτηρίσεις αυτούς τους Γερμανούς, μιας και το φετινό "Protected Hell" αποτελεί αισίως την όγδοη full length δουλειά τους, δίχως και αυτή τους η κυκλοφορία να λοξοδρομεί από το ύφος και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται και εκτελούν τη μουσική τους κοντά δεκατρία χρόνια τώρα.

Αρεσκόμενοι στην αναπαραγωγή groovάτου death metal καθαρά mid-tempo ταχυτήτων, έχουν καθιερωθεί πλέον για τον εμπλουτισμό αυτού, με νοσταλγική και μελαγχολική ατμόσφαιρα που παραπέμπει σε μπάντες του black metal ιδιώματος, όπως τους Rotting Christ στα αργά τους σημεία. Από εκεί και πέρα εύκολα εντοπίζονται πολλά doom στοιχεία, κάτι απόλυτα λογικό όταν πρόκειται για ένα συγκρότημα που στηρίζεται στην επίτευξη σωστής κλειστοφοβικής και συγχρόνως πομπώδους ατμόσφαιρας, καθώς και πολλά ορθώς τοποθετημένα leads, απαραίτητα και αυτά για το χτίσιμο των μελωδικών τους γραμμών.

Κι όμως μια χαρά τα συνδέουν όλα τα παραπάνω, με ώριμες συνθέσεις οι οποίες ναι μεν δε θα σας πάρουν τα μυαλά, αλλά θα σας κρατήσουν το ενδιαφέρουν αμείωτο σε όλη τη διάρκεια του δίσκου. Προσωπικά ξεχώρισα τα "Place To Hide", "Hate / Aggression Schedule", "One Nation's Son" και "Hell Goes On", το οποίο είναι και το μόνο γρήγορο κομμάτι αυτής της κυκλοφορίας.

Σε μεγάλη εταιρεία είναι, headliners σε συναυλίες και μικρά φεστιβάλ παίζουν, μια χαρά τους πάει το πράγμα δηλαδή. Μην περιμέμετε μεγαλεία από τους συγκεκριμένους. Έτσι παίζουν χρόνια τώρα και δε μπορούν ούτε και θέλουν να αλλάξουν. Είναι συνεπείς και αληθινοί σε αυτό που κάνουν και ως εκ τούτου το κάνουν καλά.