Dewolff

Η αλήθεια είναι πως ασχοληθήκαμε με τους Ολλανδούς από τα γεννοφάσκια τους, μέχρι και το myspace τους προλάβαμε. Μας άρεσαν, δεν ξετρελαθήκαμε και γι’ αυτό (;) τους παρατήσαμε στη μοίρα τους.

Τι χάσαμε ενδιάμεσα σε αυτά τα 10 χρόνια; Κάμποσους δίσκους και EP, ζωντανές ηχογραφήσεις και single. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ δηλαδή; Στο περίπου, ναι. Κοίτα, όταν μια μπάντα διαφημίζει το νέο δίσκο της βασιζόμενη στην διαδικασία ηχογράφησης αυτού, τότε σε προκαταβάλλει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Δεν λέω, έχει το γούστο και το ενδιαφέρον του, με τα τραγούδια τι γίνεται όμως; Μια χαρά είναι κι αυτά, στο γνώριμο vintage / southern / soul /rock / blues ύφος, ίσως λίγο πιο αμερικάνικο από όταν ξεκίνησαν κι εξαιρετικά δημοφιλές στους λάτρεις των Jack White, The Black Keys & Seasick Steve μεταξύ άλλων.

Το "Tascam Tapes" θα ακουστεί εύκολα και αβασάνιστα. Με τις χαμηλές και τις μεσαίες ταχύτητές του. Με τις -χωρίς ξεσπάσματα- στιγμές του, τα ωραία και άκρως κατανοητά φωνητικά του. Άλλο είναι το θέμα: Έπειτα από τόσο καιρό, με τα μέλη της μπάντας να έχουν ενηλικιωθεί προ πολλού και με τόσες παραστάσεις τους, θα περίμενες κάτι εξαιρετικό ίσως;

Κάτι που θα σε έκανε να τρίβεις τα αφτιά σου; Ναι, γιατί όχι; Τα φόντα φάνηκε πως τα είχαν για κάτι τέτοιο εδώ και χρόνια, μάλλον όμως χτύπησαν ταβάνι. Και να σου πω και κάτι άλλο; Δεν τα μπορώ αυτά του στυλ «ηχογραφήθηκε με λιγότερα από 50 δολάρια κι αξίζει μύριο».

Μην με σκας τώρα. Καταλαβαίνω πως πρόκειται περί marketing και τα λοιπά, προτιμώ όμως τα λίγα λόγια και τα καλά. Όχι επειδή είναι δικά μας παιδιά, αλλά έχουν καλύτερη γκρούβα, πώς να το κάνουμε τώρα.