Dengue Fever

Οι Dengue Fever δεν έχουν καμία σχέση με τις αναβιώσεις των '60s που έχετε συναντήσει κατά καιρούς, υπό ελκυστικές και ευφάνταστες ταμπέλες. Οι Dengue Fever είναι τα ίδια τα '60s, ή για να ακριβολογούμε είναι απομεινάρια των '60s που ζουν και κατοικοεδρεύουν στην California -που αλλού θα μπορούσαν άραγε;-, μετακινούνται με ένα ξεχαρβαλωμένο βανάκι απροσδιορίστου ημερομηνίας κατασκευής, καπνίζουν χόρτο παρέα με τον Lebowski (The Big one...) και ταξιδεύουν στις πιο απίθανες χώρες, επειδή, απλά το έφερε η κουβέντα και ακούστηκε ενδιαφέρον.

Ένα τέτοιο ταξίδι εξερεύνησης βρήκε τον Ethan Holtzman να βολτάρει στους χωμάτινους δρόμους της Καμπότζης, ανακαλύπτοντας πως οι Αμερικανοί στρατιώτες κατά τη διάρκεια της αναίτιας εισβολής τους στο γειτονικό Βιετνάμ, εκτός από την καταστροφή, έφεραν μαζί τους, μέσω των τρανζίστορ που απαραίτητα στριμώχνονταν στη στρατιωτική εξάρτηση, τον ήχο μιας άλλης Αμερικής. Απίστευτο... Σε όποιο bar και αν πήγαινε ο Ethan για να ξοδέψει τα δολάριά του σε εξωτικά cocktail, συναντούσε μια παράξενη γλώσσα να τραγουδιέται «πάνω» σε ψυχεδελικές μουσικές και garage κιθάρες. Η γνωριμία του με την Chhom Nimol, αναγνωρισμένη τοπική τραγουδίστρια, αλλά και ένας επίμονος τροπικός πυρετός (Dengue Fever) συμπληρώνουν τα τελευταία κομμάτια του παζλ της πυρακτωμένης σκέψης του, ναυλώνοντας την άμεση επιστροφή στα πάτρια εδάφη και καθιστώντας την επαναδραστηριοποίηση της παλιοπαρέας επιτακτική.

Το "Venus On Earth" αντλεί έμπνευση από τον πολυπολιτισμικό πειραματισμό και την εξελικτική πορεία των δυο πρώτων δίσκων, συμπληρώνοντας, αυτή τη φορά, συνθετική δεινότητα και ευφάνταστη δομή. Η χαρισματική Chhom Nimol χρωματίζει τη φωνή της άλλοτε στα αγγλικά, άλλοτε στην παράξενη, για το δυτικό αυτί, διάλεκτο του τόπου της, υπό τη συνοδεία '60s ψυχεδελικών και soul μουσικών που, όσο παράξενο και αν ακούγεται -και όντως ακούγεται-, συμπεριφέρονται με την αρμόζουσα κομψότητα, συμπλέοντας με αρμονία καθ' όλη τη διάρκεια του δίσκου.

Η Yoko Ono θα ακούσει στο "Tiger Phone Card" το πλέον αναγνωρίσιμο hit που ποτέ δεν κατάφερε να συμπεριλάβει σε κάποιο δίσκο της, ενώ στο σπιρτόζικο instrumental "Oceans Of Venus" οι B52s θα στραβοκοιτάξουν το ατίθασο αδερφάκι του Planet Claire. Στο "Integratron" ο Tarantino θα αναρωτηθεί πως και το εν λόγω δε βρίσκεται στο soundtrack του "Kill Bill", σημειώνοντας στο μπλοκάκι του το "Mr. Orange" για κάθε μελλοντικό σινε-ενδεχόμενο. Οι Sweet Smoke σας διαβεβαιώ ότι θα ξαναπιάσουν τα όργανα ακούγοντας το jam του "One Thousand Tears Of A Tarantula", βρίσκοντας επιτέλους μια μπάντα η οποία μπορεί να «παίξει» μουσική, συναγωνιζόμενη παράλληλα την αισθητική των εξωφύλλων τους.

Πολλοί από εσάς ήδη το κρυφοκοιτάζουν στα ράφια των δισκοπωλείων και συλλέγουν στοιχεία, κάτι που -μεταξύ μας- δεν είναι απαραίτητο, καθώς το "Venus On Earth" δεν κρύβεται πίσω απ το εξώφυλλό του, αντίθετα προϊδεάζεται από αυτό. Όσοι μπορούν να «διακρίνουν» και επιτρέπουν στην περιέργειά τους μερικές «ατασθαλίες» θα προσθέσουν ένα αναπάντεχο δισκάκι στη συλλογή τους.