Decrepid

Ο σχεδιασμός και η διχρωμία του εξωφύλλου σίγουρα θα προκαταβάλλουν κάποιους θετικά, αν και τώρα τελευταία την έχουμε πατήσει με αρκετές περιπτώσεις αρούκατων, οι οποίοι πιστεύουν ότι με ένα εξώφυλλο και μια σάπια παραγωγή θα αναδειχθούν σε αστέρες του old-school death metal. Ευτυχώς όμως δεν είναι πάντα έτσι και τρανό παράδειγμα είναι το πρώτο full length album των Decrepid, το οποίο είναι απολαυστικότατο. Χωρίς να το πάρω χαμπάρι, το άκουσα ουκ ολίγες φορές τις τελευταίες μέρες και για αυτόν ακριβώς τον λόγο εικάζω ότι θα το εκτιμήσουν δεόντως αρκετοί από εσάς.

Από την Αγγλία ορμώμενοι και όχι από τη Σουηδία, οι Decrepid κατάφεραν να με ενθουσιάσουν με το old-school death metal στο οποίο επιδίδονται, χωρίς σε κανένα σημείο να ακούγονται επιτηδευμένοι. Δεν τους λες τελείως σάπιους, η μουσική τους δε μπορείς να πεις ότι αναδύεται από βάλτους και διάφορα τέτοια ευφυολογήματα που λέμε σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά το feeling, πέρα από όλα τα άλλα βεβαίως, είναι ολόσωστο.

Τα riff είναι πολύ δυνατά, thrash-άτα κυρίως, αλλά αρκούντως εμποτισμένα με τη death metal δυσωδία, τα οποία σε πολλά σημεία δανείζονται στοιχεία και από πιο τεχνικά ηχοτόπια, κάτι που σίγουρα αναβαθμίζει τις συνθέσεις. Οι ταχύτητες είναι mid-tempo, όμορφα εναλλασσόμενες από αργά, βασανιστικά μέρη, μέχρι punkίζοντα θέματα. Τα blastbeat ξεσπάσματα περιορίζονται σε ένα μόνο σημείο του "Goats Blood", το οποίο είναι και αγαπημένο τραγούδι του υπογράφοντα, αποδεικνύοντας κάτι που έχω πει πολλές φορές· ούτε η ταχύτητα αλλά ούτε η πολυπλοκότητα των συνθέσεων καθιστούν ένα δίσκο ακραίο. Στα θετικά του "Devoted To Death" προσμετρούνται επίσης τα εξαιρετικά καλοζυγισμένα φωνητικά και τα πολύ καλοβαλμένα solo.

Θα αρέσει το συγκεκριμένο άλμπουμ, είμαι πεπεισμένος. Πολύ έντονο ως άκουσμα, αλλά ταυτόχρονα αρκετά εύηχο, θα αγαπηθεί (αν εισακουστεί) από μεγάλο κομμάτι οπαδών του ακραίου ήχου. Είναι η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά και τα πήγαν περίφημα. Μόνο ωραία πράγματα περιμένουμε από αυτούς στο μέλλον.