Πιστεύει ακράδαντα ότι υπάρχουν μόνο δύο είδη μουσικής, η καλή και η κακή. Σχολιάζει και από τα δύο στις σελίδες του Rocking.gr, αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι γράφει κυρίως για ό,τι είναι ή μοιάζει...
«Τι κι αν η λύκαινα γέρασε κι άσπρισαν τα μαλλιά της...», για να παραφράσουμε τη γνωστή παροιμία. Πάντοτε το κέντρο της προσοχής των συμφωνικών prog rockers Curved Air ήταν η τραγουδίστριά τους, η επιβλητική φωνή της Sonja Kristina Linwood ακολουθούμενη από το βιολί του Darryl Way. Αυτή όμως, μαζί φυσικά με την Annie Haslam των Rennaisance, ήταν που σε μεγάλο βαθμό όρισαν το μοντέλο της γυναίκας τραγουδίστριας στο progressive rock και που ακολούθησαν πολλές νεότερες τραγουδίστριες του ιδιώματος, στη Μ. Βρετανία τουλάχιστον.
Με συνοδοιπόρο από τα παλιά μόνο τον drummer Florian Pilkington-Miksa, και άρα αισθητή την απουσία του Darryl Way αλλά και του κιθαρίστα/πληκτρά Francis Monkman, οι Curved Air μας παρουσιάζονται όπως ακούγονται επί σκηνής σήμερα μέσα από μία επιλογή των τραγουδιών τους αυτών που όντως άντεξαν μέσα στο χρόνο. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι τη μερίδια του λέοντος στην πίτα της εκπροσώπησης λαμβάνουν τα "Airconditioning" (1970) και "Phantasmagoria" (1972) που είναι και οι καλύτερες δουλειές τους.
Μακριά από εμπορικές παρεκκλίσεις και γηρασμένη λογική, οι Curved Air του σήμερα δε χαρίζονται στη μουσική τους απόδοση κα, εξαιρουμένης της λογικής αλλά μικρής φθοράς που ο χρόνος έχει επιφέρει στη φωνή της Sonja, άντε και την ιστορικότητα των δύο κυκλοφοριών, το "Live Atmosphere" δεν έχει κάτι να ζηλέψει από το "Live" του 1975. Καθαρά ενορχηστρωτικά οι Curved Air δείχνουν την ίδια διάθεση να ξεφύγουν όσο και να διατηρήσουν τη μελωδικότητά τους, με το βιολί φυσικά να έχει σημαντική συνεισφορά και στους δύο αυτούς ρόλους. Το "Melinda (More Or Less)", κατόπιν εορτής επιτυχία του συγκροτήματος που ίσως και να ξεπέρασε την τότε σύγχρονη αίσθησης που έκανε το "Back Street Luv", αποδίδεται εδώ μαγικά και δε χάνει καθόλου σε ατμόσφαιρα σε σχέση με τη στουντιακή εκδοχή. Από την άλλη τα "Maria Antoinette", "Propositions" και "It Happened Today" στέκουν περήφανα και διεκδικούν το καθένα για τον εαυτό τους τον τίτλο του magnum opus. Ξεχωρίζει ακόμα το "Easy" από το κατά τα άλλα ξεχασμένο "Air Cut" (1973).
Είναι μάλλον προφανές ότι η κυκλοφορία αυτή απευθύνεται πρώτα σε όσους έχουν ήδη αγαπήσει τους Curved Air αλλά δε θα κακοπέσει και σε όσους τώρα θέλουν να τους μάθουν. Ειδικά δε όσοι νεότεροι ακροατές έχουν ασχοληθεί με τη neo-female fronted-prog rock σκηνή ας δουν, όχι μόνο πώς ξεκίνησαν όλα, αλλά, στη συγκεκριμένη περίπτωση, και πόσο καλύτερα ήταν όταν ξεκίνησαν.
Με συνοδοιπόρο από τα παλιά μόνο τον drummer Florian Pilkington-Miksa, και άρα αισθητή την απουσία του Darryl Way αλλά και του κιθαρίστα/πληκτρά Francis Monkman, οι Curved Air μας παρουσιάζονται όπως ακούγονται επί σκηνής σήμερα μέσα από μία επιλογή των τραγουδιών τους αυτών που όντως άντεξαν μέσα στο χρόνο. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι τη μερίδια του λέοντος στην πίτα της εκπροσώπησης λαμβάνουν τα "Airconditioning" (1970) και "Phantasmagoria" (1972) που είναι και οι καλύτερες δουλειές τους.
Μακριά από εμπορικές παρεκκλίσεις και γηρασμένη λογική, οι Curved Air του σήμερα δε χαρίζονται στη μουσική τους απόδοση κα, εξαιρουμένης της λογικής αλλά μικρής φθοράς που ο χρόνος έχει επιφέρει στη φωνή της Sonja, άντε και την ιστορικότητα των δύο κυκλοφοριών, το "Live Atmosphere" δεν έχει κάτι να ζηλέψει από το "Live" του 1975. Καθαρά ενορχηστρωτικά οι Curved Air δείχνουν την ίδια διάθεση να ξεφύγουν όσο και να διατηρήσουν τη μελωδικότητά τους, με το βιολί φυσικά να έχει σημαντική συνεισφορά και στους δύο αυτούς ρόλους. Το "Melinda (More Or Less)", κατόπιν εορτής επιτυχία του συγκροτήματος που ίσως και να ξεπέρασε την τότε σύγχρονη αίσθησης που έκανε το "Back Street Luv", αποδίδεται εδώ μαγικά και δε χάνει καθόλου σε ατμόσφαιρα σε σχέση με τη στουντιακή εκδοχή. Από την άλλη τα "Maria Antoinette", "Propositions" και "It Happened Today" στέκουν περήφανα και διεκδικούν το καθένα για τον εαυτό τους τον τίτλο του magnum opus. Ξεχωρίζει ακόμα το "Easy" από το κατά τα άλλα ξεχασμένο "Air Cut" (1973).
Είναι μάλλον προφανές ότι η κυκλοφορία αυτή απευθύνεται πρώτα σε όσους έχουν ήδη αγαπήσει τους Curved Air αλλά δε θα κακοπέσει και σε όσους τώρα θέλουν να τους μάθουν. Ειδικά δε όσοι νεότεροι ακροατές έχουν ασχοληθεί με τη neo-female fronted-prog rock σκηνή ας δουν, όχι μόνο πώς ξεκίνησαν όλα, αλλά, στη συγκεκριμένη περίπτωση, και πόσο καλύτερα ήταν όταν ξεκίνησαν.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
