Crobot

Χρειάστηκε μόνο ένα video clip για να πειστώ ότι πρέπει να ασχοληθώ σοβαρά με τους Crobot. Συγκεκριμένα, ήταν το "Nothing To Hide", το οποίο θα μπορούσε να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, ως ιδανικό single για να τραβήξει την προσοχή ενός δυνητικού ακροατή. Υποστηριζόμενο από ένα σωστό video έφερε εις πέρας με απόλυτη επιτυχία την αποστολή του καθώς μπήκα στο τριπάκι να ψάξω περισσότερο την μπάντα και οι Crobot κέρδισαν έναν ακόμα οπαδό. Είμαι δε πεπεισμένος πως αν ακολουθήσετε κι εσείς την ίδια διαδρομή θα αποκτήσουν μερικούς ακόμα.

Το groovy και δυναμικό heavy rock που παίζουν είναι φτιαγμένο από τα υλικά που λατρεύει ο μέσος (Έλληνας) οπαδός της stoner / heavy rock σκηνής, φλερτάροντας παράλληλα έντονα με τον southern / αμερικάνικο / retro ήχο. Οι Crobot περιλαμβάνουν λίγο-πολύ όλα αυτά τα στοιχεία ποτισμένα στη μουσική τους, αλλά στην πραγματικότητα ξεχωρίζουν πρώτον γιατί συνέθεσαν μερικά εξαιρετικά τραγούδια και δεύτερον (και κυριότερο) διότι διαθέτουν έναν εξαιρετικό τραγουδιστή που ξεχωρίζει με τη μία.

Όσον αφορά στα τραγούδια, νομίζω πως είναι εμφανές από την πρώτη ακρόαση ότι ξέρουν να μετουσιώνουν τις ιδέες του σε ωραίες συνθέσεις. Το "Nowhere To Hide" πρωτοστατεί, όντας μεγάλη κομματάρα, ενώ από κοντά ακολουθούν το επίσης single "Legend Of The Spaceborne Killer", το "The Necromancer" που εισάγει και φυσαρμόνικα στην παλέτα της μπάντας, το "La Mano De Lucifer", στο οποίοι αποδεικνύουν ότι μπορούν να διαχειριστούν εξίσου καλά και τις χαμηλότερες ταχύτητες, αλλά και το super groovy "The Skull Of Geronimo".

Όσον αφορά στη φωνή, ο Brandon Yeagley είναι μια μικρή αποκάλυψη. Γενικά, υπάρχουν φορές που νομίζεις ότι ακούς μια πιο heavy εκδοχή των The Answer στις φωνητικές του γραμμές, όντας σχετικά retro στην προσέγγισή του, αλλά παράλληλα είναι εμφανές πως έχει φοιτήσει και λίγο στη σχολή του Myles Kennedy, ειδικά βάσει του τρόπου με τον οποίο τοποθετεί κάποιες διπλές φωνητικές γραμμές, βάζοντας που και που λίγο Chris Cornell. Εκρηκτικό μίγμα, ε;

Το μόνο ανασταλτικό στοιχείο που θα μπορούσε να επικαλεστεί κάποιος είναι πως για έναν όχι και τόσο φανατικό οπαδό της φάση, ίσως το μοτίβο των συνθέσεων να γίνεται λίγο generic από ένα σημείο, όσο καλά riff κι αν έχεις. Ως εκ τούτου, παρόλο που υπάρχουν δυνατές στιγμές όπως τα "Cloud Spiller" και "Fly On The Wall" ή το κλείσιμο του "Queen Of The Light", το δεύτερο μισό του δίσκου είναι κλικ κάτω από τα πέντε πρώτα εντυπωσιακά τραγούδια.

Επίσης, πρέπει να αναφερθεί ότι οι στίχοι της μπάντας κινούνται σε μια θεματολογία υπερφυσικού όπως υποδεικνύει ο τίτλος του άλμπουμ (Εωσφόροι, Μάγοι, Βασίλισσες, Νεκρομάντες κλπ), ενώ κάθε τραγούδι είναι μια μικρή ιστορία (βλέπε συνέντευξη). Γενικά, έχει γίνει προσεγμένη δουλειά και σε ένα βαθμό χαρακτηρίζει την αισθητική της μπάντας.

Χωρίς να χρειάζονται περισσότερα λόγια, το ντεμπούτο άλμπουμ των Crobot είναι εξαιρετικό και αξίζει να τσεκαριστεί από τους αρκετούς ακολούθους της σύγχρονης heavy rock σκηνής, είτε κάποιος την λέει stoner, είτε κάπως αλλιώς. Από τους Clutch ως τους The Answer κι από τους Wolfmother μέχρι τους Scorpion Child, να ένα άλμπουμ που δικαιολογεί όσους υποστηρίζουν ότι η όλη φάση είναι δημιουργικά στα καλύτερά της.