Communic

Οι Communic είναι τεράστια γκρουπάρα κι ας έχουν κατηγορηθεί πολλάκις στο παρελθόν ως κλώνοι των Nevermore. Μπορεί μεν ν' αποτελούν μία prog / power εκδοχή τους -κάτι που αντανακλάται στο ύφος των συνθέσεων αλλά και των φωνητικών- αλλά είναι τόσο καλοί σ' αυτό που κάνουν που ώρες-ώρες θαρρείς πως κοντράρουν τα είδωλά τους. Και για να λέμε τα πράματα με τ' όνομά τους, Nevermorιζαν επικίνδυνα από την pro-Communic περίοδο, όταν οι Oddleif κι Erik είχαν σχηματίσει τους Ingermanland.

Στο νέο τους δίσκο λοιπόν έκαναν ό,τι μπορούσαν ώστε ν' αποτινάξουν την κατακριτέα επιρροή. Οι ταχύτητες στα περισσότερα σημεία είναι πιο mid tempo, κάτι που προσωπικά μου φάνηκε επιτηδευμένο, καθώς ο σκελετός των κομματιών άνετα σήκωνε περισσότερο χώσιμο. Επιπροσθέτως, οι μελωδικές γραμμές των φωνητικών παρουσιάζουν πιο up tempo διαθέσεις σε σχέση με το παρελθόν, αλλά κι εμφανείς αδυναμίες συγκρινόμενες με παλαιότερα δείγματα. Η μπάντα εδώ χάνει αρκετό έδαφος, μιας κι ο συγκεκριμένος τομέας εξ' αρχής αποτελούσε ένα ισχυρότατο προτέρημά της. Παρόλα αυτά -για να είμαστε δίκαιοι- η δουλειά στις κιθάρες παραμένει εξαιρετική. Τα riffs χτυπάνε κοφτά, ενώ οι συνθέσεις ως σύνολο βρίσκονται σ' ένα άψογο τεχνικό επίπεδο, σε σημείο που δύσκολα ακούγονται ως τριμελές γκρουπ.

Εν κατακλείδι, το "Payment Of Existence" είναι ένα πολύ καλό album το οποίο άνετα ξεχωρίζει απ' το μέσο όρο των κυκλοφοριών. Προτεινόμενα tracks σίγουρα αποτελούν τα "Stone Carved Eyes" και "Raven's Cry". Για να μιλήσουμε όμως συγκριτικά, εάν το ντεμπούτο έπαιρνε 9 και το δεύτερο 8μιση, σκεφτείτε τούτο μια-δυο σκάλες παρακάτω. Ενώ δεν είναι κακό, σίγουρα δε φτάνει τις προσδοκίες μου - οι οποίες παρεμπιπτόντως ήταν πολλές. Η μπάντα προσπάθησε να ευχαριστήσει τους πάντες και κάπου στη πορεία έχασε το παιχνίδι. Και το σημαντικότερο όλων, είναι ο δίσκος του «μπορώ». Όχι του «θέλω».