Bus The Unknown Secretary

We Are The Night

Sound Effects Records (2024)
Από την Ειρήνη Τάτση, 22/06/2024
Η νύχτα των ζωντανών νεκρών έπρεπε να είχε ντυθεί με heavy rock
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Φτάνει λοιπόν η στιγμή αυτή που οι αγαπημένοι εξίσου με μένα Αθηναίοι Bus The Unknown Secretary κυκλοφορούν αισίως τον τρίτο τους δίσκο. Το "We Are The Night", μοιάζει να βρίσκει τους, εφεξής BUS, στα καλύτερά τους, με ήχο που τρίζει κόκαλα, δεμένη σύνθεση και ίσως, το απόγειο της δισκογραφίας τους. Σε περίπτωση που δεν έχεις ξαναβρεθεί σε επαφή με ένα από τα σε σταθερά ανοδική πορεία διαμαντάκια της πάμπλουτης εγχώριας heavy rock - doom - stoner σκηνής, οι BUS είναι αυτοί που ορίζουν ως δεδομένο τι να σε καταφέρουν να κουνήσεις το κεφάλι σου με ρυθμό, με πλήρη απώλεια της ικανότητάς σου να το ελέγξεις. Με τον ομώνυμο δίσκο τους πριν οκτώ χρόνια, οι BUS κατάφεραν πάρα πολύ εύκολα να εισέλθουν στις καρδιές μας, καθώς έχουν αυτό το κάτι που σου μένει. Πολλή ενέργεια, νοσταλγία χωρίς το στοιχείο της παρελθοντολαγνείας, αυτό το σαμπαθικό προγονικό στίγμα που καταλαβαίνεις την κοινή μουσική αφετηρία και την παράλληλη χειραφέτηση.

Αυτή τη φορά, μας υποσχέθηκαν με το "We Are The Night" ένα δίσκο "all killer no filler", και μπορώ με πάρα πολύ μεγάλη ασφάλεια να πω ότι τα κατάφεραν. Σχεδόν ύπουλα, οι BUS μας προσέφεραν το "Amass Empathy" λίγο πριν την επίσημη κυκλοφορία του δίσκου - το λέω αυτό μιας που πιθανότατα, είναι το κοντινότερο περιεχόμενο στην πρότερη δουλειά τους. Το "We Are The Night" απασφαλίζει ωστόσο γεμάτο κομμάτια με χαρακτήρα και ποικιλλομορφία, σε ένα είδος μουσικής που έμοιαζε λίγο να δυσκολεύεται να βρει ταυτότητα, ωστόσο η πληθώρα εξαιρετικών πρόσφατων κυκλοφοριών αποδεικνύει αυτή την παρατήρηση άτοπη, με έναν ακόμη δίσκο να προστίθεται σε αυτή τη λίστα. Από όπου κι αν το πίασεις, με όποια σειρά, το "We Are The Night" λειτουργεί. Το ρυθμικό και μελωδικό, προσφερόμενο για sing along "Rumors" είναι σίγουρα μια καλή αρχή για να εμβαθύνεις στην στιχουργία του "We Are The Night" που αυτή τη φορά αρχίζει να σοβαρεύει ακόμη περισσότερο για τους BUS.

Αμέσως μετά, η τρομερή χιτάρα "I'll Be Dead For You" έρχεται λίγο να μας θυμίσει ότι παράτησαν οι Uncle Acid And The Dead Beats το καλό heavy psych stoner rock που αφήνει κομμάτια που θα μείνουν για να γράψουν μια απομίμηση giallo μουσικής και μας έλειψαν. Πρόβλημα τους, ήρθαν τελικά οι BUS φέτος και τους πήρανε τη θέση. Σε άλλο πλαίσιο πάλι, το "Rise Of The Fallen" ρίχνει τους ρυθμούς και εξυμνεί τη μία ιδέα που όλους μας ενώνει. Το ΝΤΟΥΜ. Η ηχηρή ουσία όμως τελικά του δίσκου, παραμένει η αλήτικη, metal πλευρά του, εκεί που όλα αρχίζουν και τελειώνουν. Οι κιθάρες βγαίνουν σε σοβαρό προσκήνιο, οι μελωδίες και τα riffs αγριεύουν και το μπάσο δε φοβάται να βγει μπροστά για να γίνει κάτι έντονο. Κυριολεκτικά, το εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι, συνοδεία του "Somebody Spits On You", δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από το παραδοσιακό heavy metal, σε ταχύτητα, σπιρτάδα, κι αυτή την πρεμούρα να τρέξεις με ταχύτητα πάνω σε έναν τοίχο. Τα ζόμπι, δεν νιώθουν άλλωστε. Αργότερα, τα "Nevermind/ Realise" αλλά και στο τέλος, το "Under My Skin", συνεχίζουν και ολοκληρώνουν τα proto, heavy, όπως θες πες τα, αλλά σίγουρα βαθύτατα metal στοιχεία που διέπουν πλειοψηφικά το "We Are The Night".

Διάολε (κυριολεκτικά και μεταφορικά), στη μισή και κάτι ώρα που διαρκεί ο δίσκος, έχεις δει τον ουρανό με τα άστρα πέντε με έξι φορές και μετά τον ξαναβάζεις, σχεδόν ασυναίσθητα. Μεγάλο bonus ότι στο εξώφυλλο παρουσιάζεται το συγκρότημα, zombified, σε μια νύχτα που άλλες φορές δεν θέλουμε να ζήσουμε από υπαρξιακό τρόμο, κι άλλες ευχόμαστε να έρθει μπας και γλιτώσουμε από τη ζοφερή κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα.

Bandcamp | Spotify

  • SHARE
  • TWEET