Επιτέλους, αυτό που όλοι οι φίλοι -και εχθροί- των Βρετανών περίμεναν, έγινε πραγματικότητα. Οι Anathema αποφάσισαν να το γυρίσουν στο death/doom ύφος του "An Iliad Of Woes". Και φυσικά το κάνουν άκρως επιτυχημένα, με τα brutal φωνητικά και όλα τα απαραίτητα συστατικά. Δυστυχώς, όμως, κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει αυτή την επιστροφή τις ρίζες, μέχρι να βρεθεί ένας τρόπος να πάρει στα χέρια του το "Weather Systems", που παρεμπιπτόντως έχει ξαναχρησιμοποιηθεί για τίτλο δίσκου, από τον Andrew Bird το -όχι και τόσο μακρινό- 2003.
Τώρα, λοιπόν, που κέντρισα το ενδιαφέρον σας -εκτός αν πατάτε έστω και με το ένα πόδι στη γη και απλά προσπεράσατε την πρώτη άκρως παραπλανητική παράγραφο-, ας μιλήσουμε και λίγο σοβαρά. Αρχικά, τι κρύβεται πίσω από αυτόν τον ομολογουμένως περίεργο τίτλο; "Weather Systems", λοιπόν, είναι ο συνδυασμός ψυχρών και θερμών ρευμάτων αέρα καθώς και η πτώση και η άνοδός τους. Προφανώς, είναι ένας παραλληλισμός με τη συναισθηματική κατάσταση του ανθρώπου και των ίδιων των μελών της μπάντας, που μετά το πιο αισιόδοξο "We’re Here Because We’re Here", επιστρέφουν δυο χρόνια αργότερα με έναν ακόμα πολύχρωμο και φωτεινό δίσκο, όπως φαίνεται και από το εξώφυλλό του.
Η αρχή γίνεται με δυο κομμάτια, τα οποία χωρίζονται σε δύο μέρη το καθένα. Στο πρώτο, το "Untouchable Part 1", έχουμε ουσιαστικά μια ακουστική εκδοχή του "Untouchable Part 2", στο στυλ του "Are You There?", μια γρήγορη up-tempo σύνθεση, που παραδόξως μιλάει για τον χωρισμό και το ηλιοβασίλεμα. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Lee στο "Part 2" προσθέτει αρκετό συναίσθημα στο τελικό αποτέλεσμα. Ακολουθεί το "The Gathering Of The Clouds" και η συνέχειά του, "Lightning Song". Ενώ το πρώτο μέρος ("Gathering") ανοίγει με ένα βιολί και τους ήχους από μια επερχόμενη καταιγίδα, ακολουθούμενο από ένα γρήγορο άρπισμα που παίζεται καθ’ όλη τη διάρκειά του, το δεύτερο με την πιο straight μορφή του σε κερδίζει πιο εύκολα. Αυτό μάλλον οφείλεται και στη συμμετοχή της Lee Douglas, η φωνή της οποίας αποτελεί βασικό συστατικό του δίσκου, αλλά και στην κορύφωση και το ηλεκτρικό ξέσπασμα με την κιθάρα στο τέλος.
Το επόμενο κομμάτι, το "Sunlight", το οποίο προς το τέλος του περιέχει μάλλον τα πιο (ή μόνα;) ενδιαφέροντα τύμπανα του δίσκου, ξεκινά και τελειώνει με το αγαπημένο άρπισμα της μπάντας, ενώ έχει μεσολαβήσει ένα όμορφο «βρώμικο» πέρασμα. Περνάμε, έπειτα, στο πιο αξιοπρόσεκτο κομμάτι του δίσκου, το "The Storm Before The Calm", μια μακροσκελή σύνθεση η οποία συνδυάζει drum 'n' bass, post rock (βλέπε God Is An Astronaut) και Radioheadoporcupinetree-ικά στοιχεία, ενώ μετά το μισό του εξελίσσεται με πιο κλασικό Anathema στυλ. Ακολουθεί, επιτέλους, και ένα κομμάτι που ξεκινάει λίγο διαφορετικά ("The Beginning And The End"), με το πιανάκι να κυριαρχεί στην εισαγωγή, το θέμα του οποίου αναλαμβάνει η κιθάρα αργότερα και τον Vincent να βγάζει την πιο δυναμική πλευρά του στα φωνητικά, σε μια από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου, με αποκορύφωμα το ηλεκτρικό σόλο στο τελείωμα.
Επόμενος σταθμός το "The Lost Child", που θα ορκιζόμουν ότι είναι παρμένο από το soundtrack του "Sleepy Hollow", ένα πιανιστικό νανούρισμα που περνώντας από ένα δυναμικό ξέσπασμα λίγο πριν το τέλος του, καταλήγει σε έναν μελαγχολικό αλλά αισιόδοξο τόνο. Τέλος, το δεύτερο μεγαλύτερο κομμάτι του "Weather Systems", με τίτλο "Internal Landscapes", περιγράφει μια near death experience σε μια ακουστική -κατά κύριο λόγο- μπαλάντα και μερικές όμορφες διφωνίες προς το τέλος από τους Vincent και Lee.
Τα συμπεράσματα που προκύπτουν δείχνουν ότι για ακόμα μια φορά οι βρετανικές οικογένειες των Douglas και Cavanagh θα καταφέρουν να αγγίξουν τις ευαίσθητες χορδές των οπαδών τους, όπως το κατάφερναν με κάθε τους δίσκο. Ωστόσο, το μοτίβο των κομματιών φαίνεται λίγο επικίνδυνα επαναλαμβανόμενο (άρπισμα, ορχήστρα, κορύφωση, πού και πού κανά πιανάκι), ενώ επίσης και οι στίχοι χαρακτηρίζονται από μια ανεξήγητη απλοϊκότητα, που με κάνει να υποπτευθώ πως γράφτηκαν απλά συμπληρωματικά στη μουσική. Σε κάθε περίπτωση τα "Untouchable", "Lightning Song", "The Storm Before The Calm", "The Beginning And The End" αξίζουν την προσοχή σας και σίγουρα κάποια από αυτά θα συμπεριλαμβάνονται και στο setlist της επερχόμενης περιοδείας τους.
Το "Weather Systems" είναι ένας δίσκος με απλά στη δομή τους κομμάτια, που ναι μεν θα σε κάνει να ανακαλέσεις μνήμες από το "A Natural Disaster", αλλά που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το μεγαλείο του. Ο ένατος δίσκος των Anathema είναι η φυσική συνέχεια του "We’re Here Because We’re Here" και φυσικά δεν πρόκειται για την καλύτερη δουλειά τους, όπως ομολόγησε και ο ίδιος ο Daniel Cavanagh.
