All Pigs Must Die

Nothing Violates This Nature

Southern Lord (2013)
Από τον Μανώλη Κληρονόμο, 25/07/2013
Ένα νευρωτικό μανιφέστο αχαλίνωτων ρυθμών, το οποίο ναι μεν μοιάζει να το έχουμε ξανακούσει, αλλά και πάλι σε κολλάει στον τοίχο και σε εκτελεί
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Οι All Pigs Must Die (από εδώ και πέρα θα αναφέρονται ως “APMD”) είναι πάλι εδώ! Η υπερμπάντα από τη Βοστώνη επιστρέφει με περίσσια όρεξη και λύσσα, μόλις δύο χρόνια μετά το εξαιρετικό ντεμπούτο τους “God Is War” (2011) και αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν πρόκειται για άλλο ένα σούπερ-γκρουπ που απλά ψαρώνει με τα ονόματα των μουσικών που το απαρτίζουν αλλά έχει όραμα και κάνει τη διαφορά.

Μπροστάρης σε αυτόν το νέο όλεθρο είναι ο τεράστιος ντράμερ Ben Koller (των θεών Converge), ο οποίος με το απίστευτο παίξιμό του, τις εξωφρενικές αλλαγές του και τα μοθοδευμένα χτυπήματά του, συντονίζει σαν μαέστρος την μανιακή φύση του δίσκου. Ο σκύλος που ουρλιάζει παρανοϊκά στο μικρόφωνο, Kevin Baker (των γαμάτων Hope Conspiracy) γεμίζει όπως πρέπει τις γραμμές, βγάζοντας μια πρωτόγνωρη απόγνωση και φτύνει μίσος ενάντια στα πάντα και στους πάντες. Κατά κύριο λόγω ουρλιάζει αδιάκοπα ενώ υπάρχουν και σημεία (όπως στο φανταστικό “Of Suffering”) που φτύνει το μίσος του με πιο «τραγουδήστικο» τρόπο. Στα έγχορδα βρίσκονται οι Adam Wentworth (κιθάρα) και Matt Woods (μπάσο), κολλητάρια από τους doom-άδες Bloodhorse και death-άδες Beyond The Sixth Seal (ο τελευταίος έχει παίξει και στους hardcore-άδες American Nightmare), και με εκπληκτικό παίξιμό τους, κάνουν φανερές τις επιρρόες τους από τα εν λόγω συγκροτήματα. Το αριστουργηματικό, ψυχρό και σκοτεινό εξώφυλλο το έχει επιμεληθεί ο «πολύς» Aaron Turner (Isis, Old Man Gloom), ενώ πίσω από την φανταστική παραγωγή κρύβεται και πάλι ο επίσης μικρός θεός, Kurt Ballou. Αν δεν είναι αυτή dream team, τότε δεν ξέρω ποια είναι.

Από μια τέτοια μπάντα λοιπόν, είναι δυνατόν να περιμένει κανείς «σούπα» δίσκο; Όχι βέβαια και οι APMD το δείχνουν γράφοντας δέκα κομμάτια λυσσασμένου μεταλικού hardcore το οποίο όμως δεν μένει εκεί αλλά το πάει και παραπέρα. Ναι, οι APMD δεν έχουν πολλές και τρανές διαφορές από άλλες παρόμοιου ύφους μπάντες και ειδικά σε σχέση με αυτές που έχει στο roster της η Southern Lord αλλά παρ’ όλα αυτά δείχνουν μια μερική ευρηματικότητα, προσθέτοντας αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία στον ήχο τους. Το πιο σημαντικό είναι η προσέγγιση στον black / thrash ήχο, όπως και οι death πινελιές που θυμίζουν Entombed. Προσθέστε και το «γαμιέστε όλοι» attitude των Discharge και λίγο-πολύ το πιάσατε το νόημα. Οι ταχύτητες είναι βασικά μανιασμένες αλλά υπάρχουν ορισμένες καίριες εναλλαγές ρυθμών (που τις προστάζει πάντα ο μεγάλος Koller, με χαρακτηριστική ευκολία κιόλας) που ενίοτε πέφτουν σε doom ρυθμούς, δημιουργώντας μια αβάσταχτη ένταση. Ο Adam πλαισιώνει τις συνθέσεις με μπόλικες black δυσαρμονίες οι οποίες πολλές φορές κερδίζουν τις εντυπώσεις, όπως στο φανταστικό –και ίσως καλύτερο κομμάτι του δίσκου- “Bloodlines”. Και μιας και αναφέρθηκα στο “Bloodlines”, η αλήθεια είναι ότι τα κομμάτια γενικότερα δεν παίζονται. Από τα εναρκτήρια μπουκετίδια του “Chaos Arise” στο sludgy “Of Suffering” με το στοιχειωτικό ακουστικό intro του και από εκεί στα μανιασμένα -που σχεδόν ακουμπάνε grind- “Sacred Nothing” και το τεράστιο φινάλε “Articles Of Human Weakness”.

Ο δίσκος δεν υστερεί σε τίποτα και οι μόνες ενστάσεις που μπορεί να έχει κανείς είναι η απουσία έκπληξης και αυτό το ένα κλικ που πιθανόν να είναι κάτω από το “God Is War”, όπως επίσης και το γεγονός ότι παρά την μικρή ευρηματικότητα που επιδεικνύουν, η αλήθεια είναι ότι μόλις και μετά βίας, ξεχωρίζουν από το σωρό (αυτό βέβαια είναι και θετικό). Η ουσία όμως είναι μία: Το “Nothing Violates The Nature” είναι ένα θυμωμένο, νευρωτικό μανιφέστο που απολαμβάνεται από όλους όταν επιζητούν την απαραίτητη δόση καφρίλας τους.
  • SHARE
  • TWEET