Affector

Harmagedon

Inside Out (2012)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 25/05/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Το timing είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή γενικότερα και φυσικά στη μουσική. Μεγάλη κουβέντα μπορεί να ανοιχτεί για το timing που βρήκε το progressive ιδίωμα να πάρει ξανά τα πάνω του στη rock και τη metal μουσική, καθώς είναι αμφίβολο το πόσο ανταποδοτικό μπορεί να είναι για τους καλλιτέχνες σε οικονομικό επίπεδο με τα σημερινά δεδομένα. Προτεραιότητα για τους μουσικούς είναι να κάνουν ει δυνατόν περισσότερες συναυλίες και δευτερεύον η κυκλοφορία ενός άλμπουμ, για αυτό και το ντεμπούτο των Affector πήρε τέσσερα χρόνια να κυκλοφορήσει από το ξεκίνημα της συγγραφής του και έξι από τότε που οι Collin Leijenaar και Daniel Fries έσπερναν τους πρώτους σπόρους αυτού του project.

Βλέπετε, ο Leijenaar είναι ο touring drummer του Neal Morse και γενικά πολύ ενεργός στην μουσική σκηνή, έχοντας παράλληλα μια εταιρεία management για περιοδείες συγκροτημάτων, μια μουσική σχολή και ένα recording studio. Η έντονη δραστηριότητα που επιδεικνύει του έχει αποφέρει καλές φιλίες στον progressive χώρο τις οποίες κεφαλαιοποιεί με το νέο του project τους Affector, τους οποίους σχημάτισε με τον Fries όταν αυτός -ως οπαδός- του έστειλε κάποιο υλικό πάνω στο οποίο δούλευε. Μετά από πολλές σκέψεις, μια εκ των οποίων ήταν να υπάρχουν πολλοί τραγουδιστές, την μπάντα συμπλήρωσαν δύο διόλου αμελητέα ονόματα όπως ο μπασίστας των Symphony X, Mike LePond και ο τραγουδιστής των Enchant και πλέον των Spock’s Beard, Ted Leonard, που εντυπωσίασε όταν του δόθηκε υλικό να τραγουδήσει δυο τραγούδια και τελικά επιλέχθηκε ως μοναδικός τραγουδιστής του εγχειρήματος.

Τελικά, οι guests ήταν αναπόφευκτοι, αλλά αντί για τραγουδιστές κατέληξαν να είναι πληκτράδες και εκτός από κάποιον Alex Argento, τα υπόλοιπα πλήκτρα στο άλμπουμ μοιράζονται οι κύριοι Neal Morse, Jordan Rudess και Derek Sherinian, στους οποίους δόθηκε απόλυτη ελευθερία να βάλουν ο καθένας τις δικές του ιδέες, κάτι που έκαναν και είναι φανερό στο άλμπουμ. Όπως φανερή είναι και η ποιότητα που το διακατέχει σε όλη του τη διάρκεια, καθώς και η μουσική ταυτότητα που φωνάζει από χιλιόμετρα Dream Theater. Ο Leijenaar περιοδεύει αποδίδοντας μέρη του Portnoy ζωντανά, ο Fries παίζει ολόιδια με τον Petrucci τόσο σε ήχο, όσο και σε τεχνοτροπία και συμμετέχουν δύο πληκτράδες των Theater, οπότε είναι εν μέρει λογικό κι αναμενόμενο.

Όμως, οι λόγοι που ανάγουν το "Harmagedon" σε κάτι πολύ καλύτερο από μια αντιγραφή των Theater είναι αφενός το ότι περιλαμβάνει πολλές εξαιρετικά εμπνευσμένες ιδέες και αφετέρου η -ολόσωστη όπως αποδείχθηκε- επιλογή του Ted Leonard που με την χαρακτηριστική φωνή του και τις γραμμές του, διαφοροποιεί το αποτέλεσμα δίνοντας μια (παραδόξως πολύ ταιριαστή) 80s αύρα στο άλμπουμ. Επίσης, η παραγωγή του πασίγνωστου και περιζήτητου στο χώρο Rich Mouser (Transatlantic, Neal Morse, Spock's Beard) προσθέτει πόντους, σε ένα άλμπουμ κομμένο και ραμμένο για οπαδούς του progressive metal και ειδικά καμμένους «θιατράκηδες» σαν του λόγου μου.

Το άλμπουμ ξεκινά με δυο "Overtures" -για τα οποία επιστρατεύτηκε κανονική ορχήστρα από την Πολωνία- όπου το πρώτο θυμίζει έντονα του αντίστοιχο overture του "Six Degrees Of Inner Turbulence" και το δεύτερο φέρνει στο μυαλό το "Overture 1928". Οι αναφορές στους Theater δεν σταματάνε εδώ, καθώς κάπου στο δέκατο από τα δεκατέσσερα λεπτά του "The Rapture" το χαρακτηριστικό solo του Jordan Rudess δημιουργεί ένα «strange déjà-vy» με το "Scenes From A Memory" (see what I did there?) και το solo του Sherinian στο τρίτο λεπτό του οκτάλεπτου "Falling Away & Rise Of The Beast" είναι επίσης trademark της δικής του περιόδου στους μεγάλους Αμερικανούς.

Όταν διαφοροποιούνται από την κύρια επιρροή τους, οι Affector είναι ακόμα καλύτεροι, με χαρακτηριστικά δείγματα το "Cry Song" με τις πανέμορφες ακουστικές κιθάρες και την πιο -καλώς εννοούμενη- εμπορική σύνθεση του "New Jerusalem" που κλείνει το άλμπουμ. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο οι καταπληκτικές ερμηνείες του Leonard, που πρώτη φορά τραγουδάει σε τόσο ξεκάθαρα metal λογική και τα πάει περίφημα. Ειδική μνεία αξίζει να γίνει και στο ομώνυμο διάρκειας δεκατριών λεπτών "Harmagedon" το οποίο μπορείτε να ακούσετε εδώ και να πάρετε μια ιδέα, καθώς αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του ήχου τους.

Οι ίδιοι οι δημιουργοί του υποστηρίζουν πως το άλμπουμ κρίνεται καλύτερα ως μια ολότητα, όντας concept γύρω από την Βίβλο, συνεχίζοντας την παράδοση progressive δίσκων με πνευματικές ανησυχίες και δεν έχουν άδικο. Όπως και να έχει οι Affector δίνουν ένα εντυπωσιακό πρώτο δείγμα γραφής και απομένει να δούμε αν θα καταφέρουν να σταθούν ως κανονική μπάντα, μιας και ως τώρα αποτελούν ένα project εξ αποστάσεως με τα μέλη τους να μην έχουν συναντηθεί όλα μαζί ποτέ από κοντά, ενώ ο Leonard είναι πλέον «πιασμένος» από τους Spock's Beard.

Κυκλοφορώντας τις πρώτες δουλειές των Headspace και Affector την ίδια μέρα, η Inside Out κάνει αυτομάτως τη χρονιά πολύ πιο πλούσια για το progressive metal. Οι οπαδοί του χώρου μπορούν να τρίβουν τα χέρια τους, κάτι που πιστοποιεί κι ο Portnoy για το "Harmagedon" κι αν μη τι άλλο στο prog metal ο Mike έχει καλό γούστο...
  • SHARE
  • TWEET