White Lies, Brightside @ Principal, 04/12/16

Η Ελλάδα τους «αγκάλιασε» εξαρχής. Εντυπωσιασμένοι από το ντεμπούτο τους οι άνθρωποι της Detox τους τοποθέτησαν στο line-up του Ejekt Festival το 2009. Άκολούθησε το Rockwave την επόμενη χρονιά και άλλη μια εμφάνιση στο Ejekt το 2014 μαζί τους Editors και τους Kasabian. Σε όλες τις παραπάνω εμφανίσεις άφηναν θετικές εντυπώσεις αλλά ανέκαθεν προτιμούσαμε να τους παρακολουθήσουμε σε έναν μικρότερο, κλειστό κατά προτίμηση, συναυλιακό χώρο. Έτσι, λίγο πριν το τέλος του 2016 έφτασε ο καιρός οι White Lies να πραγματοποιήσουν τις πρώτες τους εμφανίσεις ως headliners στη χώρα μας.

Όταν οι White Lies κυκλοφορούσαν το ντεμπούτο τους, στη Θεσσαλονίκη ιδρύθηκαν οι Brightside, ένα indie/post-punk σχήμα με αρκετά κοινά στοιχεία με τους headliners αλλά και με την ευρύτερη εναλλακτική βρετανική σκηνή. Το σύντομο αλλά περιεκτικό setlist τους βασίστηκε κυρίως στο πρόσφατο πρώτο τους άλμπουμ "It Begins With A Fall", το οποίο απ' ό,τι παρακολουθήσαμε περιέχει αρκετές αξιόλογες ιδέες και συνθέσεις οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να γίνουν ευρύτερα γνωστά. Συμπερασματικά, πραγματοποίησαν μια εμφάνιση με την οποία κατάφεραν να κερδίσουν μερικούς νέους οπαδούς.

Οι αντίστοιχοι των White Lies, πάντως, βρίσκονταν όλοι εκεί και ήταν αρκετοί ώστε να γεμίσουν το Principal κατά το ήμισυ. Θα τολμήσω να προβλέψω ότι η ποσότητα κόσμου περιείχε όλους τους «πραγματικούς» οπαδούς του συγκροτήματος, γεγονός που φάνηκε αργότερα και από τις αντιδράσεις του κοινού. «Περαστικοί» δεν θεωρώ ότι υπήρξαν και αυτό βοήθησε ώστε να ζεστάθει αρκετά η ατμόσφαιρα η οποία μεταδόθηκε με άνεση και στους ίδιους τους Βρετανούς.

Η αρχή έγινε με το πολύ αξιόλογο και νέο hit του συγκροτήματος από το πρόσφατο "Friends", το "Τake It Out On Me" ενώ ακολούθησε το ένα εκ των δύο singles από το "Big TV", το "There Goes Our Love Again" και το "To Lose My Life" η σύνθεση με την οποία το συγκρότημα έγινε ευρύτερα γνωστό. Συνολικά οι White Lies πραγματοποίησαν ένα πολύ δυναμικό ξεκίνημα δείχνοντας ότι δεν έχουν σκοπό να κρατήσουν κανένα «βέλος» στη «φαρέτρα» τους.

Παρακολουθώντας την εμφάνιση των Βρετανών προσπαθούσα να κατανοήσω τι λείπει συγκριτικά με τα συγκροτήματα που έχουν πραγματοποίησει μεγαλύτερη επιτυχία. Είναι η στόφα του rock star αυτό που λείπει, είναι το ύφος του «παιδιού της διπλανής πόρτας» που τους κάνει να μην ξεχωρίζουν, αλλά από την άλλη πλευρά τους κάνει αυτόματα πιο αυθεντικούς. Άλλωστε αυτό ήταν εξαρχής και το νόημα της εναλλακτικής μουσικής σκηνής.

Αυτό που σίγουρα δεν λείπει από τους White Lies είναι η ικανότητα να συνθέτουν ευχάριστα και πιασάρικα τραγούδια, το έχουν αποδείξει επανειλημμένα και γι' αυτό αποκτούν οπαδούς οι οποίοι πραγματικά αγαπούν το συγκρότημα. Αυτό γινόταν ξεκάθαρο ρίχνοντας κλεφτές ματιές στους παρευρισκόμενους στο Principal.

Το setlist περιείχε κυρίως συνθέσεις από το ντεμπούτο τους, το "Big TV" και το φετινό "Friends" αφήνοντας το "Ritual" να εκπροσωπηθεί μόνο από το "Bigger Than Us" που έκλεισε την βραδιά. Πολύ ταιριαστή και η έλλειψη encore την οποία ο McVeigh σχολίασε ώς «η στιγμή που φεύγουμε από τη σκηνή και επιστρέφουμε, αλλά αυτό δεν έχει νόημα και έτσι συνεχίζουμε».

Συμπερασματικά, οι White Lies άφησαν απόλυτα ικανοποιημένους τους οπαδούς τους οι οποίοι έδειχναν να γνωρίζουν πολύ καλά τι θα συμβεί. Κανένας δεν έφυγε με το στόμα ανοιχτό, κανείς δεν σοκαρίστηκε αλλά όλοι μας αποχωρήσαμε με ένα πλατύ χαμόγελο ευχαρίστησης.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας