Jeff Martin, Simon Bloom @ Planet Music, 09/03/07

14/03/2007 @ 00:20
Οι The Tea Party κατά τη δική μου προσωπική άποψη είναι από τις πιο αδικημένες μπάντες της rock σκηνής των '90ς. Μη έχοντας παγκόσμια διανομή των δίσκων τους, κατάφεραν να αποκτήσουν κάποιες βάσεις οπαδών, κυρίως όμως στη χώρα τους, τον Καναδά, με αποτέλεσμα το να τους δούμε Ευρώπη, και πόσο μάλλον Ελλάδα, να φαντάζει άπιαστο όνειρο. Μετά από μία πολυετή πορεία, ο Jeff Martin με δική του απόφαση αποχώρησε από το γκρουπ και μετακόμισε στην Ιρλανδία, θέλοντας να γίνει πιο προσιτός σε μεγαλύτερα ακροατήρια. Και να λοιπόν που στις 9 Μαρτίου του 2007 το άπιαστο όνειρο έγινε πραγματικότητα...

Αλλά ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή. Η προσέλευση του κόσμου ήταν ενδεικτική του ότι ο Jeff δεν είναι άγνωστος στο ελληνικό κοινό, ενώ εγώ είχα και αρκετούς γνωστούς που ταξίδεψαν από επαρχεία για το συγκεκριμένο live. Αν και το club δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλο και προορίζεται λογικά για συναυλίες μεσαίου βεληνεκούς, μπορώ να μαντέψω ότι είχε 300-400 παρευρισκόμενους και ευτυχώς οι συνθήκες κατά τη διάρκεια που ήμασταν εκεί ήταν ιδανικές.



Το support group της βραδιάς ήταν οι Simon Bloom. Στη σύνθεση τους είχαν αντρικά και γυναικεία φωνητικά, καθώς και βιολί. Δυστυχώς όμως, λόγω ανυπομονησίας για το 'κυρίως πιάτο' δεν έδωσα πολύ προσοχή στην εμφάνιση τους. Έπαιζαν αρκετά υποτονικά και έχοντας στο μυαλό μου τις μελωδίες από το "The Bazaar", αδυνατούσα να δώσω βάση στο υλικό τους, αν και για τα 3-4 πρώτα κομμάτια έκανα αρκετά φιλότιμες προσπάθειες να τους ακούσω. Προς θεού πάντως, τα παλικάρια μια χαρά έπαιζαν, αλλά όταν περιμένεις να δεις κάτι για αρκετά χρόνια, πιστεύω πως δικαιολογείται κάθε παρόμοια αντίδραση. Δεν περίμενα πάντως να ακούσω ένα γνώριμο κομμάτι από αυτούς. Ξεκίνησαν την εμφάνιση τους με ένα κομμάτι που ακούγεται στην ταινία "Ο Χαμένος Τα Παίρνει Όλα" στην οποία πρωταγωνιστεί ο Γιάννης Αγγελάκας. Ήταν μία αρκετά ευχάριστη έκπληξη...



Η ώρα πλησίαζε 12 και ο Jeff Martin ανέβηκε στη σκηνή. Ο κόσμος αρκετά εκδηλωτικός, τον υποδέχθηκε όπως έπρεπε και αυτός απλός και λιτός με κάποιες κιθάρες κουρδισμένες ανάλογα με τα κομμάτια που είχε ετοιμάσει, μας έδωσε μία γερή γεύση του υλικού που έχει συνθέσει στις διάφορες φάσεις της καριέρας του, μην παραλείποντας αναφορές σε γνωστούς καταξιωμένους καλλιτέχνες. Αν και δεν περίμενα στη πρώτη του εμφάνιση να παρουσιαστεί τόσο λιτός, δίχως τη συνοδεία επιπλέον οργάνων, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ακόμα και έτσι έδωσε τον καλύτερό του εαυτό και κατάφερε με σχετική ευκολία να ενθουσιάσει το κοινό, σε ένα set που ξεπέρασε τις 2 ώρες. Τα κομμάτια αποδείχθηκαν ιδανικά ακόμα και για μία παράσταση τέτοιου τύπου και τα περισσότερα παίχτηκαν σε μορφή medley, κατά τη διάρκεια των οποίων ο Jeff ελισσόταν με αρκετή ευκολία από τραγούδι σε τραγούδι, δίχως να χαλάει το feeling, και δεν παρέλειψε σύντομες αναφορές, όπως π.χ. όταν έπαιξε και τραγούδησε τους πρώτους στίχους του "Sun Going Down" για να το γυρίσει όμως σε "Black Snake Blues"...

Τα The Tea Party κομμάτια που έπαιξε στο live ήταν κυρίως τα "The Bazaar", "Psychopomp", "Requiem", "The Messenger", "Ocean", "Winter Solstice", "In This Time", "The Halcyon Days" και "Sister Awake", τα κομμάτια από τον προσωπικό του δίσκο τα "Lament", "Black Snake Blues", "The Kingdom", ενώ έκανε και ένα μικρό tribute σε καλλιτέχνες, με διασκευές όπως τα "Hallelujah" του Jeff Buckley, "One" των U2, "Gallows Pole", "When The Levee Breaks" και "In My Time Of Dying" των Led Zeppelin, "Paint It Black" των Rolling Stones, καθώς και το "Walk On The Wild Side" του Lou Reed με τη βοήθεια ενός μέλους των Bauhaus (επρόκειτο να κάνει ένα dj set στον ίδιο χώρο την επόμενη μέρα και λογικά ήταν μία καλή ευκαιρία να 'τζαμάρουν') στο μπάσο. Έχω την εντύπωση πως έπαιξε και ένα Johnny Cash, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Το set list που παρέθεσα ήταν όσο πιο πλήρες μου επιτρέπει η μνήμη μου και είναι ενδεικτικό του ότι γενικά κάλυψε όλες τις εποχές της καριέρας του, καθώς και ένα μέρος των ακουσμάτων του.

Αυτό που με ενόχλησε πάντως είναι ότι ο Jeff μας υποσχέθηκε πως θα έρχεται συχνά στην Ελλάδα, κάπου τρεις φορές το χρόνο. Επίσης ανανέωσε το ραντεβού για το καλοκαίρι και όπως μας είπε θα έρθει με full μπάντα για κανονικό show. Είναι ένας καλλιτέχνης που εκτιμώ, αλλά δε θα ήθελα να τον έχουμε τόσο συχνά, καθώς θα μου φέρει στο μυαλό το γεγονός ότι κάθε 6 μήνες έχουμε τους Anathema στη χώρα μας. Το θέμα είναι ότι στο Rockwave πρόκειται να δω τους Anathema για 7η φορά μέσα σε 3μιση χρόνια. Κακά τα ψέματα, η μουσική των The Tea Party δεν έχει την ίδια απήχηση στη χώρα μας και δεν ξέρω κατά πόσο μία τέτοια πρωτοβουλία θα έχει επιτυχία. Εγώ και μία μικρή μερίδα των οπαδών θα παρευρισκόμαστε στα live, αλλά για τους περισσότερους ο κορεσμός θα είναι γεγονός...



Επίσης κάτι που με ενόχλησε ελαφρώς είναι το ότι δεν είχε φέρει και κάποιον άλλον μουσικό μαζί του. Πάντως εγώ τουλάχιστον ευχαριστήθηκα το live και με το παραπάνω, όπως και οι περισσότεροι στο χώρο. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας λοιπόν για το καλοκαίρι, έχοντας τις καλύτερες εντυπώσεις στο μυαλό και ελπίζοντας σε ένα κάπως διαφορετικό set list με ύμνους όπως τα "Sun Going Down", "Chimera", "A Certain Slant Of Light", "Cathartik", "Temptation"... είναι πράγματι τόσα αυτά που θέλω να ακούσω που η λίστα δεν τελειώνει. Δεν πειράζει... θα περιμένουμε...

  • SHARE
  • TWEET