Daniel Hofmann: «To thrash δεν είναι ιδιοκτησία των Γερμανών ή των Αμερικανών»

Η είδηση πως στο φετινό του πρόγραμμα, το Gimme Shelter Film Festival θα περιείχε ένα ντοκιμαντέρ στο γερμανικό thrash metal, κίνησε εξαρχής την περιέργεια. Το "Total Thrash - The Teutonic Story", αφηγείται με τρόπο παραστατικό, οπαδικό αλλά και ψύχραιμο, την δημιουργία, την άνοδο και την εδραίωση μιας σκηνής με ιστορία 40 ετών. Η πανελλήνια πρεμιέρα του την Δευτέρα 23 Οκτωβρίου, αποτέλεσε ιδανική αφορμή για μια συνομιλία με το σκηνοθέτη Daniel Hofmann.

Γέννημα - θρέμμα της ιστορικής σκηνής, ο Hofmann είχε ένα πολύ συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό του. Πεισματάρης αλλά και αποφασισμένος να αναδείξει ένα κομμάτι της γερμανικής πολιτιστικής υποκουλτούρας όπως του οφείλει, απάντησε στις ερωτήσεις μας με ενθουσιασμό, στόχευση, και κυρίως, ειλικρίνεια. Πίσω από τις κάτωθι απαντήσεις, διαφαίνεται ένας άνθρωπος με πλήρη επίγνωση αλλά και ευγνωμοσύνη, που αξιοποίησε, στην πρώτη του δουλειά, όλα τα μέσα και κυρίως τις σωστές ερωτήσεις, για να επιτρέψει στους πρωταγωνιστές, να βρεθούν στο επίκεντρο. Στο τέλος, μας υπενθυμίζει επίσης το ότι σκηνή χωρίς ενεργό και συμμετοχικό ακροατήριο δεν υφίσταται. Η ίδια η ύπαρξη του "Total Thrash" είναι άλλη μια απόδειξη.

Καλησπέρα Daniel, είμαι ο Αποστόλης και σε καλωσορίζω στο Rocking.gr! Ελπίζω να είσαι καλά! Που σε βρίσκει αυτή η συνέντευξη;

Γεια σου Αποστόλη, χάρηκα που σε γνωρίζω. Είμαι βασικά στην post-production φάση για μια ταινία προώθησης που γυρίσαμε τον προηγούμενο μήνα.

Τι σε ώθησε στο να αποτυπώσεις και να εξερευνήσεις μια σκηνή 40 ετών σε ένα ντοκιμαντέρ;

Νομίζω το βασικό υπόβαθρο ήταν πως κανείς δεν είχε γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ για τη γερμανική thrash metal σκηνή στο παρελθόν. Αυτή η σκηνή πραγματικά χρειαζόταν μια ταινία και δεν θα μπορούσε η συγκυρία να ήταν ιδανικότερη από την επέτειο 40 ετών του ιδιώματος.

Παντού λάβαμε μια φανταστική ανταπόκριση και είχαμε όμορφες συζητήσεις με αρκετούς thrash metal οπαδούς εκεί έξω

Ποια είναι η ανταπόκριση για το ντοκιμαντέρ παγκοσμίως, από την κυκλοφορία του μέχρι σήμερα;

Είχαμε μια στοχευμένη καμπάνια μάρκετινγκ για την ταινία όταν και την πρωτοανακοινώσαμε το 2022 στη γερμανική αγορά. Έπειτα από την sold out πρεμιέρα στο Essen, κάναμε 35 επιλεγμένες προβολές καθώς και ένα θερινό Total Thrash Summer Tour σε διάφορες γερμανικές πόλεις. Παντού λάβαμε μια φανταστική ανταπόκριση και είχαμε όμορφες συζητήσεις με αρκετούς thrash metal οπαδούς εκεί έξω. Οπότε, έπειτα από την επιτυχία στη Γερμανία, πραγματοποιήσαμε φέτος τον Ιούνιο μια προβολή στο Hollywood, ως σημείο αναφοράς της εκκίνησης της παγκόσμιας διάθεσής της μέσω του συνεργάτη μας του Thunderflix. Και τώρα είμαστε εδώ στην Αθήνα στα πλαίσια του Gimme Shelter Film Festival. Είναι τόση η χαρά μας να βλέπουμε τις θετικές αντιδράσεις για το Total Thrash σε όλο τον κόσμο, σε τόσες χώρες.

Πόσο σημαντική είναι η γερμανική thrash metal σκηνή όσον αφορά το πολιτισμικό υπόβαθρο της χώρα; Λογίζεται μέχρι σήμερα ως μια εξωτική υποκουλτούρα;

Νομίζω στην αρχή ήταν ένα νεανικό κίνημα που ήθελαν να αποδράσουν από την κοινωνία στις αρχές των ‘80s, και μεταμορφώθηκε σε ένα μεγάλο κύμα επιρροής μέχρι τα τέλη της δεκαετίας. Ακόμη και η γενικότερη κουλτούρα είχε επηρεαστεί, επειδή η μουσική είναι μέρος γενικότερα του πολιτισμού και το thrash metal φέρνει τον κόσμο κοντά. Συνεπώς, πιστεύω πως το γερμανικό thrash metal είναι εν τέλει μια υποκουλτούρα μέχρι σήμερα, αλλά επηρεάζει τον πολιτισμό και την κοινωνία στη Γερμανία με τα τραγούδια του, φέρνοντας μέσω των στίχων στο προσκήνιο θέματα συζήτησης εντός της κοινωνίας.

Η πρώτη συναυλία στην Ανατολική Γερμανία έπειτα από το τέλος του καθεστώτος ήταν μια thrash metal συναυλία στο Βερολίνο

Η ταινία επιχειρεί να δώσει έμφαση στο κοινωνικό και πολιτισμικό υπόβαθρο της ανόδου της τευτονικής thrash metal σκηνής. Πώς θεωρείς πως επηρέασε τη στροφή του ιδιώματος σε πιο ακραία μονοπάτια, το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα της Γερμανίας των ‘80s;

Όπως ειπώθηκε στο ντοκιμαντέρ, κανείς δεν ήξερε να παίζει κάποιο μουσικό όργανο στο ξεκίνημα των συγκροτημάτων, οι στίχοι ήταν κατά κάποιο τρόπο μοχθηροί και η μουσική ήταν απίστευτα γρήγορη και σκληρή εξαρχής. Εκείνα τα παιδιά αναζητούσαν απλώς την προσοχή καθώς και το να είναι μέρος μιας άλλης ζωής εντός της γερασμένης κοινωνίας. Μερικά χρόνια αργότερα, οι στιχοι μετατοπίστηκαν προς μια κριτική της κοινωνίας, ενώ πολιτικοποιήθηκαν εντονότερα. Όπως γνωρίζεις, η Γερμανία εκείνη την εποχή ήταν μια χώρα μοιρασμένη στα δύο. Η πρώτη συναυλία στην Ανατολική Γερμανία έπειτα από το τέλος του καθεστώτος ήταν μια thrash metal συναυλία στο Βερολίνο. Κάτι που είναι μέρος και του Total Thrash. Συνεπώς θεωρώ πως το thrash metal εν γένει είχε αρκετές κοινωνικές και πολιτικές τοποθετήσεις εντός των στίχων και της μουσικής.

Οι γερμανικές thrash metal μπάντες συχνά λογίζονται ως μια κεντρική επιρροή στην άνοδο και τη διαμόρφωση της extreme metal (και συγκεκριμένα black) σκηνής των τελών των ‘80s / αρχών των ‘90s. Πώς ερμηνεύεις αυτή τη σύνδεση;

Θεωρώ το γερμανικό thrash από τα ‘80s, ειδικά στα πρωταρχικά του βήματα ηχεί όπως οι πρώτες extreme metal μπάντες στο ξεκίνημά τους. Αν μελετήσουμε τα ντεμπούτα των Sodom, Kreator και Destruction, ήταν ιδιαίτερα ακραία ηχητικά. Συνεπώς, και άλλες μπάντες επηρεάστηκαν μετέπειτα από αυτά τα πρώτα βήματα, επίσης. Νομίζω επίσης πως αρκετές black και death metal μπάντες επηρεάστηκαν από το γερμανικό ‘80s thrash metal.

Πόσο σημαντική υπήρξε η ύπαρξη underground venues, καταστημάτων, αλλά και σημείων συνάντησης για την εξέλιξη της σκηνής; Επιπρόσθετα, την αντιμετώπισες ποτέ, κατά την έρευνά σου, ως ένα D.I.Y. κίνημα;

Πιστεύω πως όλα αυτά τα μέρη, μουσικά καταστήματα και συναυλιακά κέντρα, ήταν ιδιαίτερα σημαντικά στην εξέλιξη της τοπικής σκηνής. Εννοώ, σκέψου πως κόσμος από όλη την Γερμανία οργάνωνε συναντήσεις για thrash metal οπαδούς, όπως για παράδειγμα στο Velbert κάτω από τη γέφυρα στην κεντρική λεωφόρο. Αντάλλαζαν μουσική μέσω tape trading σε όλη τη χώρα, προσκαλούσαν μπάντες από άλλα μέρη και οργάνωναν συναυλίες μόνοι τους. Πιστεύω πως δεν ήταν εφικτή μια πιο D.I.Y. προσέγγιση.

Thrash metal οπαδοί από όλη τη χώρα υποστήριξαν έμπρακτα τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ

Εάν υπήρξε ένα κομβικό σημείο κατά τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ, ποιο θα ήταν αυτό;

Νομίζω πως το πιο κομβικό σημείο στη δημιουργική διαδικασία του Total Thrash ήταν μια επιτυχημένη Crowdfunding καμπάνια, όταν και συλλέξαμε περισσότερα από 25 χιλιάδες ευρώ τα οποία μας βοήθησαν να συνεχίσουμε εν τέλει τη διαδικασία, που είχε κολλήσει στο post-production. Thrash metal οπαδοί από όλη τη χώρα υποστήριξαν έμπρακτα τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ έπειτα από την αδυναμία της κινηματογραφικής βιομηχανίας της Γερμανίας να χρηματοδοτήσει την παραγωγή. Δίχως αυτή την απίστευτη στήριξη από τη γερμανική thrash metal σκηνή, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να τελειώσουμε το Total Thrash.

Από την εμπειρία και την αντίληψή σου, ποια ήταν η θέση και ο «ρόλος» των γυναικών στην πρώιμη γερμανική thrash metal κοινότητα, είτε ως μουσικοί, είτε ως ακροάτριες;

Νομίζω πως ο ρόλος των γυναικών ήταν επίσης σημαντικός, ακόμη και εάν είναι ένα κατά βάση ανδροκρατούμενο ιδίωμα. Οι Holy Moses για παράδειγμα, ήταν μια από τις πρώτες γερμανικές thrash metal μπάντες και η Sabina είναι μέχρι και σήμερα μια σπουδαία τραγουδίστρια, η οποία επηρέασε άλλες μπάντες με γυναίκες στα φωνητικά στο παγκόσμιο extreme metal. Σήμερα υπάρχουν περισσότερες thrash μπάντες με γυναίκες στο μικρόφωνο. Η σκηνή εξελίχθηκε με τα χρόνια.

Ήταν μια εξουθενωτική περίοδος όσο παλεύαμε να διατηρήσουμε τη φλόγα του πρότζεκτ αναμμένη

Υπήρχαν καθόλου δυσκολίες ή απρόβλεπτα εμπόδια όσον αφορά τη δημιουργία του φιλμ;

Μία από τις βασικές μας δυσκολίες ήταν η χρηματοδότηση του ντοκιμαντέρ. Καθ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων και της παραγωγής προσπαθούσαμε να κρατήσουμε το πρότζεκτ ζωντανό. Ήταν μια εξουθενωτική περίοδος όσο παλεύαμε να διατηρήσουμε τη φλόγα του πρότζεκτ αναμμένη. Έπειτα, είχαμε τη συμπαράσταση πολλών φίλων και φυσικά ολόκληρης της σκηνής. Κάθε ένας από αυτούς ήθελε την ταινία ολοκληρωμένη. Ήταν επίσης η πρώτη μου ταινία και συνεπώς η παραγωγική διαδικασία δούλεψε πολύ καλά αφότου λύσαμε όλα τα προβλήματα.

Τι να περιμένει το εγχώριο κοινό όσον αφορά την προβολή του ντοκιμαντέρ στα πλαίσια του φετινού Gimme Shelter Film Festival;

Νομίζω πως θα είναι ένα σπουδαίο απόγευμα. Είναι η πρώτη μου φορά στην Αθήνα και την Ελλάδα και ανυπομονώ να μιλήσω με πολλούς οπαδούς εκεί, ενώ επίσης είμαι πολύ περήφανος που οι Amken θα αποτελέσουν μέρος της βραδιάς. Είμαι μεγάλος οπαδός αυτής της μπάντας και αγαπώ τη μουσική τους τόσο πολύ. Η ταινία θα προβληθεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα και ελπίζω να την απολαύσει ο κόσμος. Είναι απόλαυσή μας να είμαστε μέρος του φεστιβάλ.

Αν οι μπάντες δικτυώνονται περισσότερο, τα thrash metal φεστιβάλ με σχήματα από το εξωτερικό θα μεγαλώσουν

Εδώ στην Ελλάδα, έχουμε μια ισχυρή thrash metal σκηνή. Εάν είσαι εξοικειωμένος μαζί της, διακρίνεις καθόλου ομοιότητες;

Νομίζω πως η Ελλάδα ανέκαθεν είχε μια μεγάλη metal σκηνή εν γένει. Στη Γερμανία, μπάντες όπως οι Suicidal Angels είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς. Υπάρχει επίσης εξαιρετική νεότερη σκηνή. Νομίζω πως το thrash metal δεν είναι προνόμιο των Αμερικανών ή των Γερμανών. Άλλες χώρες επηρεάζουν τη μουσική επίσης. Αν οι μπάντες δικτυώνονται περισσότερο, τα thrash metal φεστιβάλ και συναυλίες με σχήματα από το εξωτερικό θα μεγαλώσουν και θα μπορούν να παρουσιάζουν στο κοινό μουσικές από άλλες χώρες. Έχεις το δίκτυο και ενώνεις οπαδούς και μπάντες. Ευελπιστώ πως η ταινία θα αποτελέσει επίσους ενός είδους σύνδεση με το κοινό.

Τι ενδιαφέρον μπορεί να βρει ένα άτομο που δεν ακούει metal στο "Total Thrash";

Νομίζω πως αν δεν ακούς metal, θα αποκτήσεις μια εκ των έσω εικόνα για την ιστορία του γερμανικού thrash metal από τις απαρχές του μέχρι σήμερα. Επίσης, θα μπορούσες να μάθεις κάτι αναφορικά με τη διαδικασία του πώς η μουσική μετατρέπεται από μια ιδέα σε κάτι που παρουσιάζεται εν τέλει σε μια σκηνή. Το Total Thrash είναι αρκετά ενδιαφέρον για κάθε άτομο το οποίο θέλει να αποκτήσει μια γνώμη για το εσωτερικό της σκηνής.

Ο Ventor, o Tom ή ο Schmier είναι σπουδαίοι άνθρωποι τόσο μπροστά όσο και πίσω από την κάμερα

Όπως ανέφερες και εσύ, μπάντες όπως οι Kreator, Destruction και Sodom θεωρούνται σήμερα heavy metal μεγαθήρια. Τι στοιχεία και χαρακτηριστικά κράτησες από τις συνεντεύξεις σου μαζί τους;

Αυτές οι μπάντες δεν πρόδοσαν ποτέ τα οράματα και τις αξίες τους. Παίζουν ακόμη γαμημένο thrash metal εδώ και 40 χρόνια. Όλοι τους, o Ventor, o Tom ή ο Schmier είναι σπουδαίοι άνθρωποι τόσο μπροστά όσο και πίσω από την κάμερα. Είναι όλοι τους οι ίδιοι άνθρωποι με τότε που ξεκίνησαν. Μπορείς να τους προσεγγίσεις στις συναυλίες, είναι δίπλα στους οπαδούς τους, και έτσι διαφυλάσσουν το πνεύμα του thrash metal μέσα τους. Αλλά δεν είναι μόνο αυτές οι μπάντες, είναι ένα γενικότερο χαρακτηριστικό το οποίο καθιστά το ιδίωμα και τη σκηνή τόσο ξεχωριστά.

Το τευτονικό Big 4 (σ.σ. Kreator, Sodom, Destruction, Tankard) αντιμετωπίζεται συχνά ως η «απάντηση» στο αμερικανικό αντίστοιχο. Ποια η γνώμη σου για αυτού του είδους τα μαρκετίστικα κόλπα και πως επηρεάζουν τη σκηνή από πάνω προς τα κάτω;

Φυσικά και θεωρώ πως ήταν κάποιου είδους marketing trick. Εάν ρωτούσες κόσμο αναφορικά με τους τέσσερις μεγάλους της γερμανικής σκηνής, κάποιοι θα ανέφεραν αυτές τις μπάντες, ενώ άλλοι θα επεσήμαναν διαφορετικές. Νομίζω όπως πως εάν βρεις μια νέα thrash metal μπάντα στη Γερμανία σήμερα, μια από αυτές τις τέσσερις μπάντες θα είναι η αγαπημένη τους και θα έχουν επηρεαστεί από αυτές. Κάτι που υποδηλώνει το status αυτών των συγκροτημάτων.

Είμαι μέρος της σκηνής από τα 12 μου. Ακόμη πηγαίνω σε thrash metal συναυλίες και αγοράζω τα νέα άλμπουμ από συγκροτήματα

Τελευταίες ερωτήσεις, και θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου! Παρακολουθείς τη σκηνή σήμερα; Υπάρχουν νεότερες μπάντες που θα πρότεινες στο ακροατήριο; Ο επίλογος δικός σου!

Σε ευχαριστώ που αποτέλεσα μέρος της συνέντευξής σου. Είμαι μέρος της σκηνής από τα 12 μου. Ακόμη πηγαίνω σε thrash metal συναυλίες και αγοράζω τα νέα άλμπουμ από συγκροτήματα. Η νέα φουρνιά του γερμανικού thrash metal έχει αρκετές ωραίες μπάντες. Αγαπώ για παράδειγμα τα παιδιά στους Traitor, Pripjat, Antipeewee, Reactorblast ή Ravager, αλλά εάν ρίξετε μια ματιά στο Total Thrash, θα εντοπίσετε το πόσες καλές μπάντες προέρχονται από τη Γερμανία. Ανυπομονώ να σας δω όλους στο Gimme Shelter Film Festival στις 23 Οκτωβρίου και να πιούμε μερικές παγωμένες μπύρες μαζί.. Thrash on!