Συνέντευξη: Gotthard

Λίγο πριν τη συναυλία τους στην Αθήνα τον περασμένο Νοέμβριο, οι Gotthard, και συγκεκριμένα ο κιθαρίστας τους Leo Leoni, βρήκαν λίγο χρόνο για να μιλήσουν στον Δημήτρη Μπάρμπα (ο οποίος αυτή τη στιγμή υπηρετεί την πατρίδα) για ό,τι έχει να κάνει με τους Gotthard καθώς και για διάφορα γενικότερα θέματα, από τη μουσική και το μπουζούκι, μέχρι τον πόλεμο!

Καλώς ήρθατε στην Ελλάδα!
Ευχαριστώ!



Είναι υπέροχο το ότι επιτέλους σας έχουμε εδώ. Είχαμε μιλήσει με τον Steve Lee πριν από περίπου δύο μήνες στο τηλέφωνο, και είχαμε συζητήσει εκτενώς τόσο για την τελευταία σας κυκλοφορία, το “Made In Switzerland”, όσο και για το “Lipservice”. Θα ήθελα να σε ρωτήσω αν πιστεύεις πως το “Lipservice” θα αποτελεί μέτρο σύγκρισης για τις μελλοντικές σας κυκλοφορίες.
Νομίζω πως κάθε δίσκος αποτελεί τμήμα της σύγκρισης για κάθε νέο cd που κάνουμε. Αυτός ήταν ο δίσκος νούμερο δέκα, ή οκτώ…εννιά, τέλος πάντων, κάθε φορά υπάρχει κάτι για να μπορείς να συγκρίνεις. Στον πρώτο σου δίσκο απλά σε συγκρίνουν με άλλες μπάντες. Το “Lipservice” είναι πιθανότατα το πρώτο κεφάλαιο του «νέου βιβλίου» των Gotthard, της καινούργιας ζωής του συγκροτήματος. Είμαστε σε νέα εταιρία, έχουμε νέο management, πολλά νέα στοιχεία. Το “Lipservice” είναι ένα μέτρο σύγκρισης, όπως είναι όμως και όλοι οι άλλοι δίσκοι. Τώρα δουλεύουμε στο νέο μας δίσκο, για τον οποίο όμως θα τα πούμε την επόμενη φορά!

Έχεις σχηματίσει κάποια ιδέα για το ελληνικό κοινό και την ελληνική μουσική αγορά;
Είχαμε έρθει στην Ελλάδα πριν από λίγα χρόνια, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είχαμε παίξει κάποια κομμάτια για τα μέλη των εθνικών ομάδων της Ελβετίας και μάλιστα είχαμε γράψει και ένα τραγούδι γι’ αυτούς. Κάτι σαν ύμνο. Για να είμαι ειλικρινής, δε γνωρίζω πολλά για την ελληνική μουσική. Δε θα έλεγα ότι είμαι ιδιαίτερα ενημερωμένος για αυτή. Πάντως ξέρω ότι έχετε αυτό το... Μπαζούκου... Μπαζούκι...

Μπουζούκι!
Ναι, ναι, μπουζούκι! Είχα παίξει μια φορά! Όμως είναι τόσο διαφορετικό από την κανονική κιθάρα.

Πως σου φαίνεται ο ήχος του;
Πολύ ενδιαφέρον! Βασικά είναι κάτι σα μεγάλο μαντολίνο!

Ξέρεις, έχουμε αρκετούς βιρτουόζους στο μπουζούκι!
Χαχα, σοβαρά; Δε μπορώ να το πιστέψω αυτό!

Ναι, και μάλιστα λέγεται πως ο Jimi Hendrix θαύμαζε πολύ έναν από αυτούς!
Σοβαρά; Τότε ίσως αγοράσω ένα μπουζούκι πριν φύγω, μιας και λείπει από τη συλλογή μου! Όπως είπα πάντως δε γνωρίζω πολλά για τη μουσική εδώ. Όσο για τους οπαδούς, πιστεύω πως αυτοί είναι το ίδιο πάνω κάτω σε όλο τον κόσμο. Το σημαντικό είναι πως όλοι οι οπαδοί του rock έχουν αυτή τη θετική ενέργεια πάνω τους. Αυτό είναι πολύ ωραίο.

Είχα ρωτήσει και το Steve, ποιο ακριβώς είναι το είδος μουσικής που σας αρέσει να παίζετε; Είναι Hard Rock, είναι AOR, είναι Metal;
Θα έλεγα ότι είναι Classic Rock. Όταν ακούω τους δίσκο μας, είναι σα να ακούω ένα κλασσικό Rock άλμπουμ. Είναι κάτι αντίστοιχο με τους δίσκους των Zeppelin, των Purple, των Def Leppard, ή όποιων άλλων ανάλογων ονομάτων σκεφτείς, αφού μπορεί να μοιάζει τόσο με τον 80’s ήχο ή και τον πιο παλιό ήχο, όμως μπορείς να το ακούς κάθε μέρα, κάθε χρόνο. Κάθε φορά θα ακούγεται «πραγματικό».

Πιστεύεις πως η κιθαριστική δουλειά σου με τους Gotthard, είναι κατά κάποιο τρόπο ένα είδος tribute, φόρου τιμής δηλαδή, στις μπάντες που θαυμάζεις ή θαύμαζες παλιότερα;
Χεχε, δεν ξέρω! Εμένα απλά μου αρέσει να παίζω κιθάρα. Φυσικά και μαθαίνω πολλά πράγματα ακούγοντας τους κλασσικούς δίσκους. Δεν έχει να κάνει τόσο με tribute, μιας και στην τελική παίζω ότι μπορώ να παίξω, και δεν παίζω ότι αδυνατώ να παίξω. Πάντως προφανώς και είμαι ευγνώμων σε όλους αυτούς του μεγάλους κιθαρίστες, από το Hendrix μέχρι τον Gary Moore που είναι ένας από τους αγαπημένους μου. Ελπίζω να είναι ευτυχισμένοι για όλους αυτούς που τους ακολούθησαν!

Πως εξηγείς το γεγονός πως τώρα, μετά από όλα αυτά τα χρόνια, γίνατε γνωστοί σε όλη την Ευρώπη με το “Lipservice”;
Λοιπόν, είναι μία περίεργη περίπτωση. Οι Gotthard υπάρχουν αρκετά χρόνια, όμως η προηγούμενη εταιρία μας, η BMG, δεν προσπάθησε ιδιαίτερα να μας «σπρώξει». Είχαμε ένα διεθνές συμβόλαιο, όμως δε μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε όλα αυτά που θέλαμε. Ο χρόνος περνούσε γρήγορα και εμείς έπρεπε να βγάζουμε γρήγορα δίσκους χωρίς να έχουμε την άνεση να περιοδεύουμε αρκετά, σε χώρες όπως για παράδειγμα η Ελλάδα ή η Ισπανία. Οπότε εκεί ήταν το πρόβλημα. Πάντως όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν χώρες που μας υποστήριξαν πάρα πολύ, όπως η Ελβετία, η Γερμανία και η Ιαπωνία. Συνεπώς έπρεπε να δώσουμε προτεραιότητα σε αυτές. Άλλωστε στο τέλος πρέπει να έχεις να φας και να πληρώσεις του λογαριασμούς, οπότε πρέπει να δίνεις μεγαλύτερη σημασία εκεί από όπου έρχονται τα λεφτά (σ.σ.: Ρεσιτάλ ειλικρίνειας-μπράβο!).
Πλέον η κατάσταση είναι διαφορετική με τη νέα μας δισκογραφική, η οποία κάνει και τη διανομή, τη Nuclear Blast, που γενικά κάνει πολύ καλή δουλειά, σε κάποιες χώρες κυρίως. Σε κάποιες άλλες ίσως όχι τόσο πολύ, όμως πλέον έχουμε την ευκαιρία πλέον να πάμε σε περιοχές που δεν είχαμε πάει παλαιότερα, αφού σε αυτές κυκλοφορεί κανονικά ο δίσκος μας. Και παίζοντας σε νέα μέρη μπορούμε να χτίσουμε εκεί σιγά σιγά μια καλή φήμη. Εκτός αυτών, οι καιροί έχουν πλέον αλλάξει, υπάρχει η εύκολη λύση του internet και μέσω αυτού μπορεί να μας μάθει ο κόσμος. Βέβαια έτσι δεν πουλάς δίσκους και χάνεις λεφτά και για αυτό όσο περνάει ο καιρός η μουσική βιομηχανία μικραίνει. Όμως τουλάχιστον σε γνωρίζει ο κόσμος και έτσι μπορείς να παίζεις σε όλο και περισσότερα μέρη!



Μήπως αυτή η ξαφνική επιτυχία σας έκανε να δείτε με άλλο μάτι τη μουσική ή γενικά τη μουσική βιομηχανία;
Όχι, όχι. Βασικά η επιτυχία είναι κάτι το υποκειμενικό. Για μένα είναι επιτυχία το ότι υπάρχουμε εδώ και 15 χρόνια. Είναι επιτυχία το ότι εδώ και 15 χρόνια η μπάντα αποτελείται από τα ίδια βασικά μέλη-αν εξαιρέσουμε τον Freddie που μόλις ήρθε. Την επιτυχία μπορείς να τη βασίσεις στις πωλήσεις…στα πάντα. Αυτό που μάθαμε είναι πως δε χρειάζεσαι αναγκαστικά μια μεγάλη εταιρία για να γίνεις μεγάλος. Καμιά φορά χρειάζεται απλά ένα μικρό συμβόλαιο, με μία εταιρία όμως που θέλει να δουλέψει με εσένα και το προϊόν που βγάζεις. Αυτό μας έκανε να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Πάντως το σημαντικότερο είναι να βλέπεις το κοινό στις συναυλίες να αυξάνεται και να σε υποστηρίζει. Τότε είναι που πιστεύεις πως είσαι δυνατός και συνεπώς πιστεύεις σε αυτό που κάνεις όλο και περισσότερο. Αυτό είναι σίγουρα καλή εξέλιξη.

Έχετε έτοιμο νέο υλικό;
Ναι, φυσικά.

Πότε μπορούμε λοιπόν να περιμένουμε το νέο σας album;
Θα έλεγα σχετικά νωρίς στο νέο έτος. Κάπου γύρω στον Απρίλιο, την άνοιξη δηλαδή πάνω κάτω.

Θα είναι στο ίδιο ύφος με το “Lipservice”;
Θα είναι ο νέος μας δίσκος οπότε…θα δούμε! Θα δείτε από μόνοι σας δηλαδή. Μιας και θα είναι ένας νέος δίσκος για τους Gotthard, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για τους οπαδούς και για αυτούς που θα αγοράσουν το δίσκο. Νομίζω πως θα είναι το φυσικό ακόλουθο του “Lipservice”.

Θα αποδεχόσασταν μία πρόταση από τη χώρα σας για να την εκπροσωπήσετε στη Eurovision;
Όχι. (σ.σ.: Τελείως κατηγορηματικός.)

Γιατί;
Just because!

Ok, πάντως λέγεται πως οι Σουηδοί έκαναν πρόταση στους Europe και στους Hammerfall!
Και σε εμάς έκαναν αλλά την απορρίψαμε!

Ευτυχώς! Τόσο για εσάς, όσο και για μας. Στην Ελβετία είστε αρκετά δημοφιλείς, έχεις στα υπ’ όψιν σου κάποιον εξίσου επιτυχημένο Έλληνα καλλιτέχνη;
Στην Ελλάδα; Ειλικρινά όχι. Πρέπει να απολογηθώ για αυτό. Συγγνώμη παιδιά! Είχαμε έρθει για τους Ολυμπιακούς, αλλά μέχρι εκεί! (σ.σ.: Γέλια)

Ούτε για παράδειγμα τη Μούσχουρη ή τον Ντέμη Ρούσο;
Τι ήταν Έλληνας ο Ρούσος; Αυτόν τον ξέρω! Βασικά κοίτα, υπάρχει κάτι που είναι πολύ σημαντικό για μένα. Η μουσική δεν έχει σύνορα, ούτε όρια, ούτε διαβατήρια! Η μουσική είναι διεθνής. Όταν ακούω ένα τραγούδι και μου αρέσει η μελωδία, δε κάθομαι να σκεφτώ από πού προέρχεται ο καλλιτέχνης.

Πάντως από εδώ και στο εξής, όταν ακούς μπουζούκι θα ξέρεις ότι είναι ελληνικό! (σ.σ.: Γέλια). Πιστεύεις πως το διεθνές κοινό έχει προκαταλήψεις ενάντια σε συγκροτήματα που προέρχονται από την Ελβετία ή ακόμα και από την Ελλάδα;
Όχι, δεν το πιστεύω. Στους ακροατές είτε αρέσει κάτι, είτε όχι. Αν ένα συγκρότημα είναι καλό, το κοινό θα το δεχτεί. Άσχετα από πού είναι το γκρουπ, και άσχετα από πού είναι το κοινό. Αν η μπάντα είναι καλή…τότε είναι καλή. Δε μετράει η γλώσσα που μιλούν, ούτε και η γλώσσα στην οποία είναι τα τραγούδια. Υπάρχουν κάποιες πολύ καλές μπάντες για παράδειγμα στην Ισπανία, ή στη Βραζιλία που έχουν στίχους στη μητρική γλώσσα τους. Και οι οπαδοί το σέβονται αυτό.

Δεν πιστεύεις πως όλα αυτά τα χρόνια, το γεγονός πως δεν είχατε μεγάλη επιτυχία, οφειλόταν εν μέρει στη χώρα προέλευσής σας;
Σίγουρα δεν είχε να κάνει με το όνομα της χώρας μας. Είχε να κάνει όμως με το μέγεθος αυτής. Η Ελβετία είναι μία μικρή χώρα-όπως και άλλες πολλές ευρωπαϊκές χώρες-και ως τέτοια δεν έχει την ικανότητα να ασκεί επιρροή στις μεγάλες αγορές, όπως λόγου χάρη στην αμερικάνικη. Δεν μπορείς να πας στην Αμερική και να πεις: «Αν δεν κυκλοφορήσετε το δίσκο μας, δε θα κάνουμε διανομή στον καλλιτέχνη σας.». Για αυτούς δε θα είχε καμία διαφορά.

Τι έχεις να απαντήσεις σε όσους πιστεύουν πως το hard rock ανήκει στο παρελθόν;
Νομίζω ότι είναι δικό τους πρόβλημα. Χαχαχα! Κοίτα, κάθε λεπτό που περνάει, είναι παρελθόν. Αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορείς να συνεχίσεις να ζεις. Οπότε, ό,τι παίζεις σήμερα είναι ζωντανό. Ό,τι έπαιζες χθες, είναι παρελθόν. Στην τελική, τι είναι παρελθόν; Τι εννοείς λέγοντας παρελθόν; Καταλαβαίνεις τι εννοώ; Αν ακούσω στο ραδιόφωνο τον Jimi Hendrix, για μένα «υπάρχει». Είναι κάτι ζωντανό.

Έχετε ποτέ σκεφτεί να αλλάξετε τον ήχο σας προς το πιο “heavy”;
Νομίζω στους δίσκους μας υπάρχουν αρκετές αλλαγές και διαφορετικά «χρώματα». Νομίζω πως ένας καλλιτέχνης πρέπει να είναι ελεύθερος να εκφράσει τα συναισθήματά του με βάση το τι αισθάνεται την κάθε στιγμή. Έτσι και εμείς έχουμε κάνει κάποιος πιο heavy δίσκους, κάποιους πιο “soft” αλλά για τη συνέχεια θα δούμε. Εξαρτάται από τη διάθεση και το τι συμβαίνει στη ζωή σου. Αν συμβούν άσχημα πράγματα τότε δε θα είσαι χαρούμενος, οπότε δεν πρόκειται να γράψεις χαρούμενα τραγούδια. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να θέλεις να γράψεις ένα «οργισμένο» κομμάτι για παράδειγμα. Οπότε το επόμενο βήμα εξαρτάται από αυτό ακριβώς. Όταν φτιάχνεις ένα δίσκο πρέπει να έχεις υπ’ όψιν σου το τι συμβαίνει στη ζωή σου.

Υπάρχουν καλλιτέχνες από διαφορετικά μουσικά είδη που να σου αρέσουν και να θαυμάζεις;
Νομίζω υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες που αξίζουν το θαυμασμό και το σεβασμό. Ξεκινώντας από τη Madonna μέχρι…πολλούς άλλους βασικά. Πέραν της μουσικής υπάρχουν πολλά πράγματα που φτιάχνουν το σύνολο. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θαυμάζω. Όλοι όσοι πιάνουν καλές θέσεις στα charts αξίζουν το θαυμασμό. Αν προσπαθήσεις να κάνεις κάτι αντίστοιχο θα καταλάβεις πόσο δύσκολο είναι. Όταν κάποιος το καταφέρνει, τότε σημαίνει πως υπάρχει ένας λόγος για αυτό. Είτε η μελωδία, είτε το ότι είναι όμορφος…

Για αυτό έχετε το Steve Lee που είναι ωραίος...
Χαχα, ναι. Θα έλεγα ότι έχουμε έναν εξαιρετικό τραγουδιστή. Δεν είναι ίσως ο καλύτερος στον κόσμο αυτή τη στιγμή, όμως έχει το θείο δώρο του ότι είναι ωραίος. Και αυτό είναι καλό και για αυτόν. Στην αντίθετη πλευρά είμαι εγώ... (γέλια)

Θα ήθελες να μας πεις για το πώς ήταν το show που δώσατε για το Firefest; (σημ.: συνέβη λίγες μέρες πριν τις συναυλίες στην Ελλάδα) Πως ήταν το γεγονός ότι παίξατε με όλες αυτές τις μπάντες; Θα ήθελες να πεις κάτι για την καθεμιά από αυτές;
Ήταν ένα καλό φεστιβάλ με καλές μπάντες. Ίσως καλύτερα να έπρεπε να ρωτήσεις το κοινό για το πώς του φάνηκε. Νομίζω είχαμε αρκετή επιτυχία. Έτσι κι αλλιώς παίζουμε σε πολλά φεστιβάλ με hard rock μπάντες.

Ποια είναι η άποψή σου για τους Winger σήμερα;
Ο Winger ποτέ δεν ήταν ο αγαπημένος μου σταρ στη μουσική. Νομίζω κάνει καλά αυτό που κάνει, όμως αν ήταν να αγοράσω ένα δίσκο, δε θα ήταν δικός του.

Για τους Bonfire;
Από τους Bonfire έχω αγοράσει κάποιους δίσκους.

Wig Wam;
Τους Wig Wam τους ξέρω γιατί είχαμε κάνει και περιοδεία μαζί. Είναι cool! Κάνουν πολύ καλά αυτό που κάνουν και πιστεύουν σε αυτό. Προσπαθούν αρκετά μέχρι να καταφέρουν αυτό που θέλουν.

Έπαιξαν και στη Eurovision...
Αφού το ήθελαν. Μια χαρά, γιατί όχι; Εγώ δε χρειάζομαι να πάω και δε θέλω να πάω στη Eurovision. Αυτοί όμως πίστεψαν πως θα ήταν καλό για αυτούς και για αυτό και το έκαναν. Αν είναι να κάνεις κάτι, πρέπει να πιστεύεις σε αυτό. Αυτοί το έκαναν και είναι υπέροχο. Αυτό έχω να πω. Τους σέβομαι πολύ.

Είσαι ευχαριστημένος με τις πωλήσεις του “Made In Switzerland”;
Ναι, ναι, φυσικά. Για εμάς ήταν πολύ σημαντικό το ότι κάναμε αυτό το dvd. Όπως ξέρεις η αγορά συρρικνώνεται κατά 30% κάθε χρόνο, οπότε δε μπορείς να περιμένεις τις ίδιες πωλήσεις με αυτές πριν από μία δεκαετία. Δεν έχει να κάνει με το ότι «εξασθενεί» η μπάντα, αλλά με το ότι «εξασθενεί» η αγορά. Πάντως ακόμα και έτσι οι πωλήσεις ήταν καλές. Ο δίσκος έγινε πλατινένιος στην Ελβετία!

Τι μπορούμε να περιμένουμε από το show σας αύριο; (σημ.: Εννοώντας προφανώς τη συναυλία του περασμένου Νοεμβρίου.)
Θα είναι σίγουρα διαφορετικό από ό,τι είδες στο dvd. Και λόγω του χώρου, αλλά και λόγω του ότι θα παίξουμε διαφορετικά κομμάτια. Σίγουρα θα έχει πολύ και θετική ενέργεια και ελπίζω να υπάρχει καλή αλληλεπίδραση με το κοινό. Φρόντισε λοιπόν να είσαι στην πρώτη σειρά. (γέλια)

Θα είμαι στην πρώτη σειρά! (σημ. Κωστή: και όντως ήταν, χεχεχε!)
Την επόμενη εβδομάδα θα μπω στο στρατό. Ποιο τραγούδι σας θα μου πρότεινες να έχω στο νου μου όσο θα είμαι μέσα; (σημ.: Προηγήθηκε μια μικρή επεξήγηση για το ότι ο στρατός εδώ είναι υποχρεωτικός και πως διαρκεί ένα χρόνο. Ο Leo απάντησε πως και για αυτούς είναι υποχρεωτικός και για αυτό πήγε έναν ολόκληρο μήνα... Καλό ε;)
Χμ, αν έμπαινα τώρα στρατό θα είχα στο νου μου ένα κομμάτι του John Lennon: “Give Peace A Chance”. Πάντως εν έτει 2006 (σημ.: Είπαμε, το Νοέμβριο έγινε η συνέντευξη!), σχεδόν 2007, έχει έρθει νομίζω η ώρα να σταματήσουμε όλους αυτούς τους πολέμους. Είτε είναι για το χρώμα του δέρματος του άλλου, τη θρησκεία του, οτιδήποτε. Είναι καιρός να ωριμάσουμε και να χρησιμοποιήσουμε την ευφυΐα του ανθρώπινου είδους για να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Αυτή είναι η ειλικρινής άποψή μου. Και ελπίζω το τραγούδι που θα διαλέξεις να σου δίνει την ενέργεια για να συνεχίσεις.



Τέλος θα ήθελα να δώσεις κάποιες συμβουλές στα νέα συγκροτήματα που ξεκινούν τώρα.
Πρώτα από όλα, να τσεκάρετε που πηγαίνουν τα χρήματά σας. Γιατί είναι πολύ δύσκολο να βγάλεις λεφτά από τη μουσική και κυκλοφορούν πολλοί «καρχαρίες» γύρω μας έτοιμοι να πάρουν τα λεφτά από το πορτοφόλι σου. Μη χάνετε την πίστη σας και να ασκείτε πάντα αυτοκριτική. Πολλοί νέοι πιστεύουν πως μόνο οι ίδιοι αξίζουν και πως ακόμα και τα άτομα με τα οποίο μοιράζονται τη σκηνή… “Suck”! Πρέπει να καταλάβεις πως και οι υπόλοιποι που είναι στη σκηνή χρειάζονται. Είναι πολύ σημαντικό να θυμάσαι πως οι άνθρωποι που θα συναντήσεις στο δρόμο σου προς την κορυφή, είναι οι ίδιοι με αυτούς που θα συναντήσεις όταν πέφτεις από την κορυφή, οπότε πρέπει να συμπεριφέρεσαι σε όλους καλά.

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συζήτηση!
Εγώ ευχαριστώ!