Axel Rudi Pell: Tο solo της κιθάρας δεν είναι τόσο σημαντικό

06/11/2004 @ 08:41
Παρά το γεγονός, και όπως πολύ σωστά σχολίασε γνωστός μου τις προάλλες, ότι ο Axel Rudi Pell είναι ένας γενικά "απρόσωπος" κιθαρίστας, καταφέρνει κατά καιρούς να τραβάει τα φώτα επάνω του, άλλοτε έχοντας να επιδείξει κάτι το αξιόλογο, άλλοτε πάλι όχι. Με αφορμή λοιπόν την πρόσφατη κυκλοφορία του, "Ballads III", είχαμε μιαν ελαφρώς "δύσκολη" -λόγω της γερμανικής προφοράς του κυρίου- τηλεφωνική κουβέντα μαζί του, στην οποία και αναλύσαμε τόσο τον όρο "μπαλάντα", όσο και διάφορα άλλα εξίσου ενδιαφέροντα πράγματα της καριέρας του, όπως για παράδειγμα τη συνεργασία του με τους Jeff Scott Soto, Rob Rock κλπ.

Είναι το τρίτο album που κυκλοφορείς και αποτελείται από μπαλάντες. Αυτό σημαίνει ότι τα προηγούμενα δύο είχαν ανταπόκριση;
Ακριβώς, ναι ναι. Η πρώτη συλλογή κυκλοφόρησε πριν από 11 χρόνια και μαζί με το album "Oceans Of Time" έχει τις μεγαλύτερες πωλήσεις μέχρι στιγμής. Αυτό δείχνει ότι αρέσουν στον κόσμο αυτές οι συλλογές...


Τι σε έκανε να κυκλοφορήσεις αυτά τα albums; Είναι οι μπαλάντες κάποιο είδος που προτιμάς ή...
Όχι, δε θα το 'λεγα, δεν είναι κάποιο είδος που προτιμώ. Συνήθως εξαρτάται από τη διάθεση του καθενός. Καμιά φορά είναι καλό να δείχνω την άλλη πλευρά της μουσικής μου στους ανθρώπους. Αυτή ήταν και η ιδέα πίσω από την πρώτη συλλογή. Άκουγα διάφορα κατά καιρούς για τους δίσκους, όπως "δε μου αρέσει γιατί είναι πολύ σκληρό". Οπότε σκέφτηκα "γιατί δεν κυκλοφορείς ένα album με μπαλάντες, αφού μπορείς να γράψεις μπαλάντες". Ίσως είναι μια καλή ιδέα. Το πρότεινα τότε στην εταιρεία και είπαν "ναι, κάν' το". Και μιας και πήγε καλά αποφάσισα να το συνεχίσω.

Δε νομίζεις ότι κάποιος μπορεί να βρει βαρετό ένα album μόνο από μπαλάντες;
Ναι, όντως, μπορεί να γίνει. Αλλά δε με ενδιαφέρει και πολύ...

Παρά το γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με μπαλάντες, ο ήχος εξακολουθεί να είναι heavy. Πως θα όριζες εσύ μια μπαλάντα; Ποια είναι τα κριτήρια για να χαρακτηριστεί ένα κομμάτι ως μπαλάντα;
Χμ, το κομμάτι πρέπει να έχει πολύ συναισθηματικό χαρακτήρα για να λέγεται μπαλάντα. Δε χρειάζεται να έχει μόνο ακουστικές κιθάρες και άλλα διάφορα soft όργανα. Για μένα μπαλάντα είναι ένα πολύ συναισθηματικό κομμάτι.

Είχες όλα αυτά τα κομμάτια γραμμένα πριν από τις ηχογραφήσεις του album;
Γράφτηκαν κατά την περιοδεία του "Kings And Queens". Εκεί παίξαμε μια ακουστική έκδοση του "Forever Angel" και το κοινό τη λάτρεψε. Οπότε είπαμε να ηχογραφήσουμε και μια ακουστική έκδοση του κομματιού αυτού. Το ίδιο κάναμε και με το "Temple Of The King", την διασκευή στους Rainbow. Παίζαμε και αυτό στην περιοδεία και ο κόσμος είχε ξετρελαθεί, οπότε αποφασίσαμε να το ηχογραφήσουμε κι αυτό. Οπότε αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε αυτά τα κομμάτια της περιοδείας, μαζί με ορισμένα νέα, όπως το εναρκτήριο "Don't Say Goodbye".

Πόσο εύκολο είναι για σένα να κάτσεις κάτω και να πεις "πρέπει να γράψω μια μπαλάντα. Όχι ένα δυνατό κομμάτι, όχι κάποιο instrumental, απλά μια μπαλάντα!";
Δε συμβαίνει αυτό να σου πω την αλήθεια. Όταν πρόκειται να κάνω ένα κανονικό album, συλλέγω διάφορα metal riffs και guitar riffs. Για παράδειγμα στο κομμάτι "Don't Say Goodbye" τα chorus parts ήταν έτοιμα 6-7 μήνες πριν την ηχογράφηση. Το είχα γράψει λίγο μετά το τέλος των ηχογραφήσεων για το "Kings And Queens". Τα υπόλοιπα μέρη του κομματιού ήταν πολύ εύκολα, μιας και η κυρίως μελωδία ήταν ήδη έτοιμη, οπότε έπρεπε απλώς να σκεφτώ ορισμένα riffs για τις γέφυρες κλπ. Δε μπορώ να κάτσω κάτω και να πω "πρέπει να γράψω μια μπαλάντα", γιατί αυτό δε γίνεται με εμένα. Πρέπει να είμαι σε μια συγκεκριμένη διάθεση για να το κάνω.

Θα υπάρξει και συνέχεια στις συλλογές; Θα υπάρχει "Ballads 4";
Δεν ξέρω ακόμα. Το σίγουρο είναι πως δε θα κυκλοφορήσει μέσα στα επόμενα 6 χρόνια! Αποκλείεται.

Μιλώντας για μπαλάντες, ποιοι είναι κατά τη γνώμη σου οι "βασιλιάδες" του είδους; Θα μπορούσαμε να πούμε οι Scorpions...
Εξαρτάται. Ορισμένα από τα κομμάτια των Scorpions είναι πολύ cool, αλλά υπάρχουν και μπαλάντες που έχουν γράψει και δε μου έχουν αρέσει. Νομίζω πάντως πως δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις κάποιον ως "βασιλιά" στις μπαλάντες. Υπάρχουν τόσες πολλές μπάντες που μπορούν να γράψουν καλές μπαλάντες και έχουν ήδη γράψει καλές μπαλάντες.

Σωστό. Ρίχνοντας μια ματιά στο πρώην και νυν line-up της μπάντας σου βρίσκουμε ορισμένους μεγάλους και φημισμένους μουσικός, όπως τον Jeff Scott Soto, τον Rob Rock κλπ. Πως προέκυψε αυτό; Εσύ τους πλησίασες πρώτος;
Ναι. Κοίτα, πάντα ψάχνω για τραγουδιστές που κολλάνε στη μουσική μου. Τους συγκεκριμένους τους βρήκα σχετικά εύκολα, γιατί τους γνώριζα ήδη από άλλους δίσκους. Η απόφαση για την "πρόσληψη" τους ήταν εύκολη. Άλλες φορές λένε "ναι" και άλλες φορές λένε "όχι". Είμαι πάντως πολύ τυχερός γιατί έχω δουλέψει με μερικούς από τους καλύτερους τραγουδιστές στον κόσμο. Ο Johnny (σ.σ. τωρινός τραγουδιστής) είναι πολύ καλός τραγουδιστής, έχει πολύ ενέργεια και ταιριάζει 100% στο είδος της μουσικής που παίζω.

Απ' όλους αυτούς τους εξαίρετους τραγουδιστές καταλαβαίνουμε ότι δίνεις μεγάλο βάρος στα φωνητικά μέρη και όχι μόνο στις κιθάρες, όπως συνήθως κάνουν άλλοι "guitar heroes".
Καταρχήν δε θεωρώ τον εαυτό μου "guitar hero". Είμαι απλώς ένας κιθαρίστας που μπορεί και γράφει πιθανόν καλά κομμάτια. Ξέρεις, όταν γράφω ένα κομμάτι, δεν το γράφω γύρω από το solo της κιθάρας. Για μένα το solo της κιθάρας δεν είναι τόσο σημαντικό. Για μένα ένα κομμάτι θεωρείται καλό όταν έχει καλή μελωδία. Και η μελωδία έρχεται πάντα από τα φωνητικά και όχι από την κιθάρα... Ξέρω ότι στους δίσκους αναγράφεται το όνομα μου και πως η μπάντα έχει το όνομα μου αλλά αυτό γίνεται γιατί θέλω να έχω το 100% του ελέγχου απ' όσα γίνονται.

Τα υπόλοιπα μέρη του group συνεισφέρουν στη συγγραφή κομματιών;
Όχι, όχι καθόλου. Ξέρεις όμως, μερικές φορές όταν είμαστε στο studio και δουλεύω στη γραμμή της μελωδίας των φωνητικών και έρχεται ο Johnny, μου προτείνει για παράδειγμα να αλλάξουμε τη μελωδία αυτή μία κλίμακα παραπάνω και του λέω "δοκίμασε το εάν το θεωρείς καλύτερο". Πάντα λειτουργούμε κάπως έτσι. Εννοείται πως όλοι οι μουσικοί συνεισφέρουν κατ' αυτόν τον τρόπο στο τελικό αποτέλεσμα.

Πως είναι η σχέση σου τώρα με τον Jeff Scott Soto;
Με τον Jeff; Πολύ καλή! Η τελευταία φορά που μιλήσαμε από το τηλέφωνο ήταν πριν από 1,5 ώρα! Είναι στη Γερμανία και έχει μια συναυλία σήμερα πολύ κοντά στην περιοχή όπου μένω, περίπου 40 λεπτά με το αυτοκίνητο, και μου τηλεφώνησε πριν λίγο. Πάντα είχαμε καλή σχέση. Με προσκάλεσε να πάω στη συναυλία και στο after party αλλά του είπα "Jeff sorry, δε μπορώ να έρθω γιατί έχω τόσες πολλές συνεντεύξεις απόψε".

Στάθηκες άτυχος με όλες αυτές τις συνεντεύξεις.
Εντάξει, είναι μέρος της δουλειάς.

Να περιμένουμε και άλλη συνεργασία με τον Soto στο μέλλον;
Με τον Jeff; Όχι. Τώρα είμαστε με τον Johnny, αυτός είναι ο τραγουδιστής μας. Γιατί ρωτάς;

Περιέργεια...
Α-χα.

Axel, συχνά αναφέρεις τους Rainbow ως επιρροή σου. Αυτός είναι ο λόγος που διασκευάσατε και το "Temple Of The King";
Κοίτα, δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος. Πάντα μου άρεσε το τραγούδι αυτό. Όταν το πρωτοάκουσα πρέπει να ήταν στον πρώτο δίσκο των Rainbow του 1975 και είχα μείνει ενθουσιασμένος. Είχα την εντύπωση πάντως ότι το κομμάτι αυτό το έπαιζαν πολύ γρήγορα στον πρώτο δίσκο. Μετά άκουσα το τραγούδι ξανά, νομίζω ήταν στην περιοδεία του 1995 με τον Doogie White στα φωνητικά...

Αυτό ακριβώς θα σου έλεγα! Ότι θυμίζει πολύ την Doogie White εποχή των Rainbow.
Ναι, η έκδοση αυτή του κομματιού ήταν πολύ καλή. Είπα "wow!".

Φαντάζομαι θα έχουμε δει το ίδιο video, με White, Blackmore και Candice Night.
Ακριβώς, αυτό είναι.

Ποιος άλλος σε επηρέασε, πέραν από τους Rainbow, Dio, Blackmore κλπ;
Χμ, αρκετοί κιθαρίστες των 70's. Ήμουν μεγάλος fan του Michael Schenker, του Uli Jon Roth, σπουδαίου κιθαρίστα. Μετά θα έλεγα τον Jimi Hendrix, λίγο Yngwie Malmsteen. Κατά την άποψη μου ο Malmsteen παίζει υπερβολικά γρήγορα. Είναι τέλειος μεν αλλά καταντάει βαρετό στο τέλος. Είναι πάντως πολλοί οι κιθαρίστες. Μου αρέσει εξίσου ο Steve Lukather, είναι πολύ καλός τύπος. Είναι γενικά πολλοί οι κιθαρίστες. Αυτό που δεν ακούω καθόλου είναι το nu-metal, γιατί δεν υπάρχουν καθόλου solo μέσα στα κομμάτια. Απλώς ένας ρυθμός και αυτό είναι...

Βλέποντας και παλαιότερες κυκλοφορίες σου, πάντα βρίσκουμε ορισμένες διασκευές. Τι θα ακολουθήσει; Σκέφτεσαι να κυκλοφορήσεις κάποιο album με διασκευές;
Αυτή ήταν η βασική ιδέα πίσω από τις μπαλάντες. Ξέρεις, η εταιρεία μου είπε "Axel δε θέλουμε να ξαναμπεις στο studio για 2 χρόνια". Οπότε σκοπεύουμε να κυκλοφορήσουμε κάποιο νέο album στις αρχές του 2006. Τους πρότεινα να κάνουμε στο μεταξύ ένα album μόνο από διασκευές και η εταιρεία είπε "χμμ, είναι πολύ δύσκολο να κάνεις τέτοιο album γιατί και άλλοι καλλιτέχνες που το δοκίμασαν δεν πούλησαν πάρα πολύ". Τους είπα να το κάνουμε ακόμα και αν δεν πουλήσει πάρα πολύ, ήταν μια καλή ιδέα. Μου λένε "και τι τραγούδια θα ήθελες να παίξεις;" Τους είπα "το και το και το" και μου απάντησαν "αυτά είναι μπαλάντες" και είχαν δίκιο. Οπότε μου πρότειναν να κάνουμε το "Ballads 3" και να προσθέσουμε 1-2 διασκευές. Βέβαια δέχτηκα. Υπάρχουν πάντως ακόμα σχέδια για να κάνουμε ένα album με διασκευές. Ίσως γίνει κάποια στιγμή στο μέλλον. Πιθανόν μετά το επόμενο studio album, κι εγώ δεν ξέρω.

Έχεις σκεφτεί ποτέ να κυκλοφορήσεις ένα album με κάποια ορχήστρα ή ένα instrumental album;
Μπα. Να σου πω την αλήθεια, ο Uli Jon Roth και ο Yngwie Malmsteen το έκαναν και ήταν πραγματικά θαυμάσιο. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει λόγος να κάνω κι εγώ κάτι τέτοιο. Υπάρχουν άλλοι που μπορούν να το κάνουν πολύ καλύτερα απ' ότι εγώ. Από την άλλη, κάθε φορά που ακούω τα παραπάνω albums (Roth - Malmsteen) νιώθω πολύ "ανεβασμένος", μετά από 20-25 λεπτά όμως αρχίζω και τα βαριέμαι. Γι' αυτό και δε θέλω να το κάνω.

Γυρνώντας στο πρώτο σου συγκρότημα, τους Steeler. Ήταν μια αρκετά δημοφιλής μπάντα της εποχής. Τι σε έκανε να φύγεις και να ξεκινήσεις solo καριέρα;
Τον τελευταίο χρόνο που ήμουν στους Steeler βρισκόμασταν μεταξύ μας κάθε μέρα. Γνωριζόμασταν εδώ και αρκετό καιρό και συναντιόμασταν για πολλές ώρες κάθε μέρα. Ξέρεις, μετά από κάποιο σημείο δεν ήταν πια ενδιαφέρον. Έλεγε κάποιος "έφερες κάποιο καινούριο κομμάτι" και ο άλλος απαντούσε "μπα, δεν έχω όρεξη να παίξω σήμερα, ας πιούμε καμιά μπύρα". Κάθε μέρα τα ίδια... Επίσης οι υπόλοιποι ήθελαν να απομακρυνθούν από το hard rock και να γίνουν πιο popular, όπως ήταν οι Def Leppard εκείνη την εποχή για παράδειγμα. Οπότε είπα "αυτό δεν είναι το μουσικό μου στυλ, θέλω να φύγω". Ήθελα να κάνω τα δικά μου πράγματα. Αυτός ήταν και ο λόγος που αποχώρησα.

Μετά από τόσα χρόνια καριέρας και έχοντας δουλέψει με κορυφαίους μουσικούς του είδους, ποιο θα έλεγες ότι είναι το highlight της καριέρας σου;
Το highlight της καριέρας μου; Χμμμ, δε νομίζω ότι έχει κάποιο highlight η καριέρα μου για να σου πω την αλήθεια. Δε μπορώ να βρω κάτι, συγγνώμη.


Σχετικά με τις συναυλίες τώρα. Υπάρχει πιθανότητα να σε δούμε κι απ' τα μέρη μας;
Θα ήθελα πάρα πολύ να παίξω στην χώρα σας, ξέρεις είμαι μεγάλος fan της Ελλάδας. Πηγαίνω συχνά για διακοπές σε ένα νησί, τη Ζάκυνθο, το ξέρεις; Είναι το αγαπημένο μου μέρος για διακοπές. Και τις τρεις φορές το χρόνο που πηγαίνω διακοπές, έρχομαι στην Ελλάδα! Ακόμα και όταν βγαίνουμε έξω σε κάποιο restaurant τα Σαββατοκύριακα πηγαίνουμε σε ελληνικό restaurant γιατί μας αρέσει το ελληνικό φαγητό. Θα ήθελα να παίξω στην Ελλάδα αλλά δε μας έχει γίνει κάποια καλή προσφορά μέχρι τώρα. Δε μπορούμε να έρθουμε και να το κάνουμε για την πλάκα μας. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος που δεν έχουμε παίξει στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια. Θα το θέλαμε πάντως.

Axel, έχεις απαλαγεί από μένα. Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι κλείνοντας;
Πως είναι ο καιρός αυτή τη στιγμή;

Χαχα, μια χαρά. Λοιπόν σε χαιρετώ και ελπίζω να τα πούμε σύντομα.
Γεια χαρά, τα λέμε.

Ηλίας Κουρούδης

  • SHARE
  • TWEET